| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του κυβερνοεκφοβισμού σε προπτυχιακούς φοιτητές στην Ελλάδα. Ειδικότερα εστιάζει στη συχνότητα εμφάνισής του ανάλογα το φύλο και τη σχολή φοίτησης, στις συνέπειες που προκαλεί στα θύματά του και στον τρόπο που επιλέγουν να τον αντιμετωπίσουν. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε έρευνα επεξηγηματικού διαδοχικού σχεδιασμού μεικτών μεθόδων. Σχετικά με την ποσοτική προσέγγιση το δείγμα αποτέλεσαν 378 προπτυχιακοί φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής και της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τη συχνότητα κυβερνοεκφοβισμού και κυβερνοθυματοποίησης, το οποίο βασίστηκε σε αυτό των Calvete et al. (2010). Στο πλαίσιο της ποιοτικής προσέγγισης 6 από τους φοιτητές έδωσαν μία ημι-δομημένη συνέντευξη σχετικά με την εμπειρία που βίωσαν από την πλευρά του θύματος. Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι οι άνδρες είναι θύτες με μεγαλύτερη συχνότητα συγκριτικά με τις γυναίκες, αλλά ως προς τη θυματοποίηση δεν εντοπίστηκε κάποια διαφορά ανάμεσά τους. Επιπλέον, προέκυψε ότι οι φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής είναι θύτες συχνότερα από τους φοιτητές της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, ενώ και σε αυτή την περίπτωση δε βρέθηκε στατιστική σημαντικότητα για τη θυματοποίηση. Το αποτέλεσμα αυτό φαίνεται να οφείλεται στο φύλο, καθώς οι έλεγχοι μεταξύ των δύο σχολών ξεχωριστά για τους άνδρες και τις γυναίκες δεν έδειξαν κάποια διαφορά. Σε γενικές γραμμές η βίωση κυβερνοεκφοβισμού φάνηκε να προκαλεί αρνητικές συνέπειες στα θύματα φοιτητές τόσο σε ψυχολογικό επίπεδο, όσο και στην καθημερινότητά τους. Τέλος, αναφέρθηκε μία πληθώρα τρόπων αντιμετώπισης της κατάστασης, με κυρίαρχη την επικοινωνία του προβλήματος με οικεία πρόσωπα.
|
|---|
