| Περίληψη: | Στις μέρες μας ο ρατσισμός δεν επιτελείται μονάχα μέσω κατάφορων ρατσιστικών δηλώσεων και λόγου μίσους, αλλά και έμμεσα, ακόμα και στο πλαίσιο του αντιρατσιστικού λόγου. Στην παρούσα εργασία θα εξετάσω τον ελληνικό κοινοβουλευτικό λόγο (parliamentary discourse), της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, που διακηρυκτικά είναι αντιρατσιστικός, τόσο λόγω της ισχύουσας αντιρατσιστικής νομοθεσίας (Ν 927/1979, Ν 4285/2014) όσο και λόγω των ανθρωπιστικών αξιών που υποδεικνύουν την ανεκτικότητα, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την ισότητα ευκαιριών και δικαιωμάτων. Αξιοποιώντας εργαλεία από την Κριτική Ανάλυση Λόγου και συνδυάζοντας δύο από τις προσεγγίσεις της (λογοϊστορική προσέγγιση & κοινωνιοπολιτισμική προσέγγιση), θα επιχειρήσω να αναδείξω τον τρόπο με τον οποίο αναπαριστούν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί τους πρόσφυγες και το προσφυγικό. Θα αναδείξω τα ρατσιστικά στοιχεία που εμφιλοχωρούν στις ομιλίες των δύο πολιτικών και θα μιλήσω για τον ρευστό ρατσισμό (liquid racism) που προκύπτει. Ο ρευστός ρατσισμός είναι ένα νέο είδος ρατσισμού που προκύπτει από την συνύπαρξη αντιρατσιστικών και ρατσιστικών λόγων.
|
|---|
