| Περίληψη: | Η σεργλυκίνη αποτελεί την μοναδική ενδοκυττάρια πρωτεογλυκάνη που έχει βρεθεί ως τώρα, η οποία ωστόσο εκκρίνεται και εντοπίζεται στον εξωκυττάριο χώρο, καθώς και στην κυτταρική επιφάνεια πολλών κυττάρων. Επίσης, έχει βρεθεί ότι υπερεκφράζεται και εκκρίνεται από καρκινικά κύτταρα υψηλής επιθετικότητας, επηρεάζοντας διάφορες κυτταρικές λειτουργίες, όπως ο πολλαπλασιασμός, η μεταναστευτικότητα και η διήθηση. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, η υπερέκφραση της σεργλυκίνης προάγει την επιθετικότητα και την διηθητική ικανότητα διαφόρων κακοηθειών, όπως ο καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του προστάτη, του ρινοφάρυγγα και το πολλαπλό μυέλωμα. Επιπλέον, μελέτες του εργαστηρίου μας, έδειξαν ότι η καταστολή του γονιδίου της σεργλυκίνης στην κυτταρική σειρά του γλοιοβλαστώματος LN-18 (LN-18shSRGN), οδήγησε σε μείωση του επιθετικού φαινότυπου in vitro και in vivo.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ο στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης της καταστολής της σεργλυκίνης σε κύτταρα γλοιοβλαστώματος, σε σχέση με την ενεργοποίηση σημαντικών σηματοδοτικών μονοπατιών και την συμβολή τους στον επιθετικό φαινότυπο των κυττάρων. Ως εκ τούτου στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία χρησιμοποιήθηκαν LN-18 κύτταρα του γλοιοβλαστώματος, τα οποία φυσιολογικά εκφράζουν υψηλά ποσοστά σεργλυκίνης, καθώς και αντίστοιχα κύτταρα στα οποία πραγματοποιήθηκε σίγαση του γονιδίου της σεργλυκίνης. Βρέθηκε ότι τα LN-18 κύτταρα του γλοιοβλαστώματος στα οποία έγινε καταστολή του γονιδίου της σεργλυκίνης παρουσίασαν σημαντική ελάττωση στην έκφραση των υποδοχέων EGFR, CXCR-2, HER-2 και TGFβ-R1. Στις δύο κυτταρικές σειρές, ακολούθησε αναστολή των κυτταρικών υποδοχέων EGFR, CXCR2, HER-2 και TGFβ-R1, και μελετήθηκε η επίδρασή τους στην μορφολογία των κυττάρων, σε σημαντικές λειτουργικές ιδιότητες, όπως η μετανάστευση και ο πολλαπλασιασμός, καθώς και στα επίπεδα έκφρασης πρωτεολυτικών μορίων του εξωκυττάριου χώρου. Συγκεκριμένα, μελετήθηκε η γονιδιακή έκφραση των MMP-9, MT1-MMP, των αναστολέων τους TIMP-1 και TIMP-2, διαφόρων καθεψινών που εκφράζονται σε υψηλά επίπεδα στα LN-18 κύτταρα του γλοιοβλαστώματος (CATB, CATC, CATK ,CATL, CATW και CATZ) καθώς και των συστατικών του συστήματος ενεργοποίησης του πλασμινογόνου (uPA, tPA και PAI-1).
Βρέθηκε ότι η αναστολή των υποδοχέων CXCR-2 και TGFβ-R1 οδήγησε σε μορφολογικές αλλαγές μόνο στα κύτταρα αναφοράς LN-18shSCR, ενώ μείωσε σημαντικά και το πολλαπλασιαστικό δυναμικό τους. Οι δύο αυτοί αναστολείς ήταν επίσης οι κύριοι αναστολείς που μείωσαν το μεταναστευτικό δυναμικό των LN-18shSCR κυττάρων. Η αναστολή του HER-2 προκάλεσε τη σημαντικότερη ελάττωση στις δυο αυτές κυτταρικές ιδιότητες στα LN-18shSRGN κυττάρα. Η αναστολή του HER-2 μείωσε το πρωτεολυτικό δυναμικό κυρίως των LN-18shSRGN κυττάρων δείχνοντας ότι η σηματοδότηση του HER-2 παραμείνει ενεργή στα LN-18shSRGN κύτταρα. Η αναστολή του TGFβ-R1 μείωσε το πρωτεολυτικό δυναμικό κυρίως των LN-18shSCR κυττάρων αναφοράς, ενώ η αναστολή του EGFR δεν επηρέασε το πρωτεολυτικό δυναμικό των LN-18 κυττάρων. Οι εκάστοτε αναστολείς προκάλεσαν διάφορες αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση των υπό μελέτη καθεψινών στα LN-18 κύτταρα. Η αναστολή των υποδοχέων CXCR-2, TGF-βR1 και HER-2 προκάλεσε αύξηση της ήδη αυξημένης έκφρασης από την καταστολή της σεργλυκίνης των καθεψινών B και C στα LN-18shSRGN κύτταρα. Αντίθετα, η αναστολή των παραπάνω τριών υποδοχέων προκάλεσε μείωση, της ήδη μειωμένης έκφρασης από την καταστολή της σεργλυκίνης της καθεψίνης W στα LN-18shSRGN κύτταρα. Φαίνεται λοιπόν πως η σεργλυκίνη συμβάλλει στη διαφορετική ρύθμιση των παραπάνω σηματοδοτικών μονοπατιών, τη συμβολή τους στις κυτταρικές λειτουργίες και τη βιοσύνθεση σημαντικών τελεστών του ECM.
|
|---|
