| Summary: | Η παρούσα εργασία εστιάζει στη διερεύνηση των χαρακτηριστικών του κωμικού στρατιώτη στην Αρχαία Ελληνική Κωμωδία εν γένει. Στόχος της μελέτης είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων αναφορικά με την εξέλιξη της μορφής του στρατιώτη, από την Παλαιά έως και τη Νέα Κωμωδία, στην οποία ο στρατιώτης έχει αναχθεί σε στερεότυπο χαρακτήρα. Στην εισαγωγή εξετάζεται η φιγούρα του στρατιώτη, ως μια εκ των αρχαιότερων λογοτεχνικών μορφών, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους μεταγενέστερους κωμωδιογράφους. Στα επόμενα κεφάλαια γίνεται μία προσπάθεια προσέγγισης των γνωρισμάτων του κωμικού στρατιώτη σε συνάρτηση πάντοτε με τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εκάστοτε εποχής. Η πλήρης διάσωση έργων του Αριστοφάνη καθώς και η αφθονία αποσπασμάτων του Μενάνδρου, καθιστούν τους δύο κωμωδιογράφους ως την κύρια πηγή άντλησης πληροφοριών. Τους λοιπούς κωμωδιογράφους καθώς και τους ποιητές της Μέσης Κωμωδίας, ελλείψει πλήρων κειμένων και στηριζόμενοι μόνο σε αποσπάσματα οφείλουμε να τους προσεγγίσουμε με κάθε επιφύλαξη. Συνεπώς, ακολουθώντας το στρατιώτη στη μακροχρόνια κωμική του πορεία, θα αποδειχτεί ότι οι μεταβολές που γνώρισε η φιγούρα συμβάλλουν στην ενότητα και τη συνοχή του κωμικού είδους.
|
|---|
