| Περίληψη: | Η άνοδος του ρατσισμού, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, αποτυπώνεται καθημερινά σε πολλές χώρες του κόσμου κάτι, το οποίο προβληματίζει τη διεθνή κοινότητα η οποία αναζητά λύσεις για το πρόβλημα. Η ελληνική κοινωνία, έχοντας εξελιχθεί σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία μετά τις μετακινήσεις πληθυσμών, καλείται και αυτή καθημερινά να αντιμετωπίσει σχέσεις άνισης μεταχείρισης διακρίσεων, προκαταλήψεων και ρατσισμού. Στο σχολίο σήμερα ποικίλουν οι μορφές διαφορετικότητας. Τα παιδιά από πολύ νωρίς έρχονται σε επαφή με παιδιά άλλου χρώματος, εθνικότητας, θρησκείας, εμφάνισης κ.ά. Γνωρίζουν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους αλλά, υπάρχει ο κίνδυνος να υιοθετήσουν στερεότυπα και προκαταλήψεις που συχνά τους υποδεικνύει η ίδια η κοινωνία μας. Η διαπίστωση αυτή επιβάλλει, ο εκπαιδευτικός στο σχολείο να υιοθετήσει πρακτικές πρόληψης και αντιμετώπισης του ρατσισμού υιοθετώντας μια πολυπολιτισμική προσέγγιση διδασκαλίας. Η παρούσα έρευνα εξέτασε τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για τις μορφές διακρίσεων που τυχόν εμφανίζονται στο σχολικό περιβάλλον καθώς και για τις πρακτικές που ακολουθούν για να αντιμετωπίσουν τα ρατσιστικά φαινόμενα στο σχολείο και αν έχουν επιμορφωθεί κατάλληλα γι’ αυτό. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με ερευνητικό εργαλείο ερωτηματολόγιο σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΠΕ70:δάσκαλοι) Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος (n=322). Η στατιστική επεξεργασία έδειξε ότι πράγματι στο χώρο του σχολείου εμφανίζονται ρατσιστικές συμπεριφορές ανάμεσα στους μαθητές. Οι λόγοι διάκρισης των μαθητών από τους συμμαθητές τους είναι κυρίως λόγω, εμφάνισης, χρώματος στο δέρμα, καταγωγής, καλής και κακής επίδοσης στα μαθήματα και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης. Σύμφωνα με τη γνώμη των εκπαιδευτικών η ρατσιστική διάθεση των μαθητών δεν συνοδεύεται από την ανάλογη πρόθεση. Όσον αφορά τον τρόπο έκφρασης του ρατσισμού οι εκπαιδευτικοί υποστήριξαν σε υψηλά ποσοστά ότι οι μαθητές χρησιμοποιούν κυρίως τη λεκτική επίθεση και την απομόνωση από παρέες. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν επιμορφωθεί αρκετά σε θέματα που αφορούν τον ρατσισμό. Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι όσοι εκπαιδευτικοί καταρτίστηκαν επιπλέον για τον ρατσισμό, τους βοήθησε να χρησιμοποιήσουν περισσότερες πρακτικές για να αντιμετωπίσουν τις διακρίσεις στο σχολικό χώρο. Φάνηκε ότι οι εκπαιδευτικοί στην πλειονότητα τους προτιμούν ομαδικές δραστηριότητες, παιχνίδια ρόλων, ταινίες με θέμα το ρατσισμό ως τρόπους προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό ενώ σπάνια διοργανώνουν εκδηλώσεις με θέμα την ειρηνική συνύπαρξη, την ετερότητα και τις διακρίσεις. Επίσης αποκαλύφθηκε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος στα σχολεία για το τι γίνεται όταν υπάρχει καταγγελία ρατσιστικού περιστατικού από μαθητή-τρια. Τέλος, φάνηκε ότι υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές ανάλογα με το φύλο του εκπαιδευτικού, την ηλικία και την περιοχή του σχολείου που υπηρετεί.
|
|---|
