| Summary: | Η Χρόνια Ρινοκολπίτιδα αποτελεί μια ετερογενή διαταραχή με διακριτούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς, που χαρακτηρίζεται από επίμονη φλεγμονή του βλεννογόνου της ρινός και των παραρρίνιων κόλπων. Η ταξινόμησή της με βάση το φαινότυπο (CRSsNP-CRSwNP) δεν μπορεί να παρέχει πλήρη εικόνα για την υποκείμενη παθοφυσιολογία της χρόνιας ρινoκολπίτιδας. Η αναγνώριση αυτής της ετερογένειας ώθησε στην ιδέα ότι η CRS αποτελείται από πολλές ομάδες βιολογικών υποτύπων, ή «ενδοτύπων», που ορίζονται από διακριτούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που μπορούν να ταυτοποιηθούν από αντίστοιχους βιοδείκτες. Αυτή η ετερογένεια επηρεάζει ή ακόμα και καθορίζει την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής και χειρουργικής θεραπείας και συμβάλλει στον ανεπαρκή έλεγχο της νόσου, όταν χρησιμοποιείται ενιαία προσέγγιση, η οποία βασίζεται στην παραδοσιακή ταξινόμηση με βάση το φαινότυπο. Καλύτερη ταυτοποίηση των ενδοτύπων θα επιτρέψει την εξατομίκευση της θεραπείας, η οποία θα μπορεί να στοχεύει εναντίον της παθοφυσιολογικής διεργασίας του ενδοτύπου κάθε ασθενούς.
Η Χρόνια ρινοκολπίτιδα με ρινικούς πολύποδες (CRSwNP) είναι μια πολύπλοκη φλεγμονώδης κατάσταση που επηρεάζει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού παγκοσμίως και συσχετίζεται με υψηλό κόστος θεραπείας και σημαντική νοσηρότητα. Το 85% των ασθενών με CRSwNP ακολουθεί τύπου 2 φλεγμονώδες πρότυπο. Η χρήση βιολογικών θεραπειών για τη στόχευση συγκεκριμένων κυττάρων τελεστών ή κυτταροκινών αποτελεί πεδίο αυξανόμενου ενδιαφέροντος. Η επιτυχία των βιολογικών παραγόντων σε άλλες φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως το άσθμα, ώθησε ένα μεγάλο μέρος της αντίστοιχης έρευνας στη CRSwNP.
Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές τυχαιοποιημένες διπλές-τυφλές μελέτες σχετικά με τη χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων στην CRSwNP. Η dupilumab ήταν η πρώτη βιολογική θεραπεία για ενήλικες με ανεπαρκώς ελεγχόμενη CRSwNP. Η omalizumab έχει ήδη ολοκληρώσει μελέτες φάσης 3 και αναμένεται επίσης να λάβει έγκριση. Σε ένα έτος, αναμένεται να δημοσιευθούν περαιτέρω μελέτες φάσης 3 με τις mepolizumab και benralizumab. Με αυτήν την εξέλιξη, έχει ξεκινήσει μία νέα εποχή για τη θεραπεία της σοβαρής μη ελεγχόμενης CRSwNP, καθώς οι βιολογικοί παράγοντες ανοίγουν νέες προοπτικές γι’ αυτούς τους ασθενείς, επιτρέποντας την αποφυγή των πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών από τη χρήση συστηματικών στεροειδών και τις επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις.
|
|---|
