| Περίληψη: | Η θεραπεία ασθενών με διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς περιλαμβάνει την αφαίρεση τμήματος ή ολόκληρου του αδένα και στη συνέχεια θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο και χορήγηση εφ’ όρου ζωής λεβοθυροξίνης για την καταστολή της θυρεοτρόπου ορμόνης (TSH). Συνέπεια της θεραπείας αυτής είναι η πρόκληση υποκλινικού υπερθυρεοειδισμού στους ασθενείς με ανεπιθύμητες παρενέργειες όπως οστεοπόρωση, κατάγματα και καρδιαγγειακές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένου της κολπικής μαρμαρυγής εξαιτίας των μεγάλων ποσοτήτων λεβοθυροξίνης που χορηγούνται.
Η λογική της θεραπείας αυτής βασίζεται στην γνώση που έχει προκύψει από παλαιότερες μελέτες ότι η TSH που εκκρίνεται από την υπόφυση, διεγείρει την αύξηση και τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων και έχει συσχετισθεί με αυξημένη συχνότητα διαφοροποιημένου καρκίνου του θυρεοειδούς, ιδιαιτέρα σε ασθενείς που εμφανίζουν μια πιο επιθετική μορφή της ασθένειας. Πέραν της άποψης αυτής όμως, αποτελέσματα άλλων ερευνών δεν υποδεικνύουν κάποια συσχέτιση μεταξύ TSH και πολλαπλασιασμού των καρκινικών κυττάρων.
Η έλλειψη ωφέλιμων κλινικών αποτελεσμάτων από τη θεραπεία αυτή σε συνδυασμό με την έλλειψη τυχαιοποιημένων κλινικών μελετών που να αποδεικνύουν τη μιτογόνο δράση της TSH έχει δημιουργήσει προβληματισμούς σχετικά με το όφελός της στους ασθενείς. Επίσης, δεν έχει διευκρινιστεί κατά πόσο η TSH επιδρά μόνη της ή σε συνδυασμό με αυξητικούς παράγοντες στον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων και κατά πόσο ευθύνεται για την επανεμφάνιση ή την εξέλιξη του καρκίνου μετά την υποτροπή του, μέσω των σηματοδοτικών μονοπατιών που ενεργοποιούνται από την πρόσδεσή της στον υποδοχέα της. Επιπλέον, τα επίπεδα έκφρασης του υποδοχέα της TSH (TSHR) στα καρκινικά κύτταρα είναι πολύ μικρότερα έναντι αυτών των φυσιολογικών θυρεοειδικών κυττάρων.
Λόγω λοιπόν, των αντιφατικών αποτελεσμάτων κρίθηκε σκόπιμο να μελετηθεί η δράση της ΤSH στον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση σε κυτταρικές σειρές φυσιολογικών και καρκινικών θυρεοειδικών κυττάρων που υπερεκφράζουν τον υποδοχέα της TSH έπειτα από τη χορήγηση ανασυνδυασμένης ανθρώπινης TSH (rh-TSH) παρουσία ή όχι ινσουλίνης.
Πραγματοποιήθηκε αρχικά υπερέκφραση του υποδοχέα της TSH χρησιμοποιώντας το σύστημα επαγόμενης γονιδιακής έκφρασης Lenti X Tet-On Advanced, κατά το οποίο ένα γονίδιο-στόχος υπό τον έλεγχο ενός ειδικού υποκινητή ενσωματώνεται στο γονιδίωμα του κυττάρου-ξενιστή μέσω ανασυνδυασμένων λεντιιών. Η έκφραση του γονιδίου επάγεται από την προσθήκη δοξυξυκλίνης στο θρεπτικό μέσο, η οποία δημιουργεί σύμπλοκο με την ρυθμιστική πρωτεΐνη rtTA από το Tet On σύστημα και το σύμπλοκο αυτό δεσμεύεται στον ειδικό υποκινητή. Μετά την διαπίστωση της επιτυχούς υπερέκφρασης του υποδοχέα, ακολούθησε επώαση των κυττάρων με διαβαθμισμένες συγκεντρώσης rh-TSH παρουσία ή όχι ινσουλίνης.
Τα πειράματα που διεξήχθησαν σε αυτή την εργασία αποτελούν συνέχεια μιας σειράς πειραμάτων στα οποία μελετήθηκε η επίδραση της TSH στον πολλαπλασιασμό και τη μετάσταση σε κυτταρικές σειρές φυσιολογικών και καρκινικών κυττάρων θυρεοειδούς, στα οποία δεν παρατηρήθηκε κάποια επαγωγή για τις συγκεντρώσεις TSH που ερευνήθηκαν. Τα αποτελέσματα αυτά, συμφωνούν με τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την παρούσα μελέτη για τις ίδιες κυτταρικές σειρές που όμως υπερεκφράζουν τον υποδοχέα της TSH. Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα ύστερα από τη συγχορήγηση TSH και ινσουλίνης. Επομένως, η μελέτη αυτή ενισχύει τους προβληματισμούς σχετικά με τη μιτογόνο δράση της TSH και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας καταστολής της συγκεκριμένης ορμόνης.
|
|---|
