Μελέτη των εμβρυικών υπολειμμάτων του πόρου του muller του όρχεως (κύστη morgagni) σε σχέση με την κρυψορχία

• Κύριος συγγραφέας: Παναγίδης, Αντώνιος
• Άλλοι συγγραφείς: Panagidis, Antonios
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2021
• Θέματα: Κύστη morgagni; Κρυψορχία; Ινσουλινοειδές ορμόνη 3; Αντιμυλλεριανή ορμόνη; Ανδρογονικοί υποδοχείς; Οιστρογονικοί υποδοχείς; Morgagni cyst; Cryptorchidism; Insulin like 3 hormone; Antimullerian hormone; Androgen receptors; Estrogen receptors

Η Αντιμυλλεριανή ορμόνη (AMH) προκαλεί υποστροφή των πόρων του Müller στο άρρεν έμβρυο διαμέσου κυτταρικής απόπτωσης και επιθηλιακής μεσεγχυματικής διαφοροποίησης. Η υδατίδα του Morgagni, είναι ένα εμβρυικό υπόλειμμα προερχόμενο από τον πόρο του Müller και εντοπίζεται στον άνω πόλο του όρχι ή στη σχισμή ανάμεσα στον όρχι και στην επιδιδυμίδα. Περιέχει τόσο ανδρογονικούς (AR), όσο και οιστρογονικούς (ER) ορμονικούς υποδοχείς. Η AMH σχετίζεται με την ορχική ανάπτυξη και λειτουργία. Είναι ένας δείκτης της λειτουργίας των κυττάρων του Sertoli. Η INSL3 (Insulin-like peptide-3) είναι μία ορμόνη η οποία παράγεται από τα εμβρυικά και νεογνικά ορχικά κύτταρα Leydig παίζοντας σπουδαίο ρόλο στην κάθοδο των όρχεων. Θεωρείται δείκτης καλής ορχικής λειτουργίας. Η INSL3 θεωρείται ότι παρεμβαίνει μαζί με την AMH στην ενδοκοιλιακή φάση της καθόδου των όρχεων. Σκοπός: Να διερευνηθεί η σχέση της υδατίδαςMorgagni, η AMH, και η INSL3, στη διαδικασία της καθόδου των όρχεων και την εμφάνιση συγγενούς κρυψορχίας. Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 50 ασθενείς με συγγενή κρυψορχία και 38 μάρτυρες με ορθότοπη θέση όρχεων. Χρησιμοποιήθηκαν 36 υδατίδες από ασθενείς με συγγενή κρυψορχία και 21 υδατίδες από ασθενείς με υδροκήλη (μάρτυρες). Η έκφραση των ορμονικών υποδοχέων στις υδατίδες εκτιμήθηκε με ανοσοϊστοχημεία, με τη χρήση μονόκλωνων αντισωμάτων R441 για τους AR και MAB463 για τους ER. Για τον υπολογισμό της έκφρασης των υποδοχέων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος του AllredScore. Τα επίπεδα της AMH και της INSL3 στο πλάσμα μετρήθηκαν σε 42 ασθενείς με συγγενή κρυψορχία και 38 ασθενείς με υδροκήλη. Η AMH μετρήθηκε με ELISA ανταγωνιστική και η INSL3 μετρήθηκε με ELISA sandwich και υπολογίστηκαν με την μέθοδο της φασματοφωτομετρίας. Για την στατιστική ανάλυση χρησιμοοιήθηκαν οι εξής μέθοδοι: Mann-Whitney U test, Goodman και Kruskaltau (basedonchi-squaredapproximation), WilcoxonSignedRanks και Spearman’srankcorrelationcoefficientrho (rs). Τα όρια για στατιστική σημασία ορίστηκε η τιμή p< 0.05. Όλες οι αναλύσεις έγιναν με το πακέτο, SPSS StatisticalSoftwarePackage (IBM SPSS Statistics, version 24, Chicago, IL, USA). Αποτελέσματα: Η υδατίδαMorgagni παρατηρήθηκε στο 85% των ασθενών με κρυψορχία και στο 82% των μαρτύρων. Μια σημαντική θετική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ του μήκους της υδατίδας του Morgagni και των επιπέδων πλάσματος της INSL3 στους ασθενείς με κρυψορχία. Το Allred σκορ των AR παρουσίασε τάση χαμηλότερων τιμών στους ασθενείς με κρυψορχία σε σύγκριση με τους μάρτυρες με υδροκήλη (p = 0.193), ενώ το σκορ των ER παρουσίασε στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερες τιμές στους ασθενείς με κρυψορχία σε σύγκριση με τους μάρτυρες με υδροκήλη (p = 0.017). Οι συγκεντρώσεις της AMH στους ασθενείς με κρυψορχία σε σύγκριση με τους μάρτυρες δεν παρουσίασαν κάποια στατιστική διαφορά. Συμπεράσματα: 1) Η συσχέτιση μεταξύ του μεγαλύτερου μήκους της υδατίδας του Morgagni και των υψηλότερων συγκεντρώσεων του INSL3 στο πλάσμα ασθενών με συγγενή κρυψορχία μπορεί πιθανώς να αντανακλά καλύτερη ορχική λειτουργία στα αγόρια με το μεγαλύτερο μήκος της υδατίδας. Επίσης, αυτό μπορεί να δείχνει μια πιθανή σχέση του μήκους της υδατίδος με την διαδικασία της καθόδου των όρχεων. 2) Από την τάση για χαμηλότερη έκφραση των AR και στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερη έκφραση των ER στους ασθενείς με συγγενή κρυψορχία μπορεί να συνάγεται μια συσχέτιση των υποδοχέων αυτών με την αιτιολογία της κρυψορχίας. 3) Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις της AMH σε συνδιασμό με υψηλότερα σκορ ER στις υδατίδες του Morgagni μπορεί να παίζουν ρόλο στην συγγενή κρυψορχία σε συγκεκριμένα παιδιά.