Μεταβολές στην επίπτωση και κλινική έκβαση των αιμορραγιών ανώτερου πεπτικού την τελευταία δεκαετία στο Ν. Αχαΐας

Η οξεία αιμορραγία ανώτερου πεπτικού (ΟΑΑΠ) παραμένει ένα από τα πιο συχνά και επείγοντα περιστατικά που συνοδεύεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Σκοπός της μελέτης είναι να δειχθούν αλλαγές στα κλινικο-επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των ασθενών με ΟΑΑΠ την τελευταία δεκαετία. Συλλέχθηκαν...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Θεοχάρης, Γεώργιος
Άλλοι συγγραφείς: Νικολοπούλου, Βασιλική
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2009
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/1519
Περιγραφή
Περίληψη:Η οξεία αιμορραγία ανώτερου πεπτικού (ΟΑΑΠ) παραμένει ένα από τα πιο συχνά και επείγοντα περιστατικά που συνοδεύεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Σκοπός της μελέτης είναι να δειχθούν αλλαγές στα κλινικο-επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των ασθενών με ΟΑΑΠ την τελευταία δεκαετία. Συλλέχθηκαν δεδομένα από όλους τους ασθενείς που εισήχθησαν στα νοσοκομεία του Νομού Αχαΐας με ΟΑΑΠ από 1η Ιανουαρίου ως την 31η Δεκεμβρίου 2005 και έγινε αναδρομική σύγκριση με δεδομένα από ασθενείς που εισήχθησαν πριν 10 έτη στην ίδια περιοχή την περίοδο από 1η Ιανουαρίου ως τη 31η Δεκεμβρίου 1995. Η επίπτωση των ασθενών με ΟΑΑΠ και των πεπτικών ελκών και στις δυο περιόδους υπολογίσθηκε με βάση δεδομένων στοιχείων από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Παρατηρήθηκε μείωση στην επίπτωση των ασθενών με ΟΑΑΠ από 162,9/100.000 πληθυσμού το 1995, σε 108,2 /100.000 πληθυσμού (RR=0,49, CI 95%=0,37-0,63) το 2005 και στην επίπτωση των ασθενών με αιμορραγία από πεπτικό έλκος (ΑΠΕ) από 104,8 /100.000 πληθυσμού σε 72,5 /100000 (RR=0,49, CI 95%=0,35-0,68). Η μείωση αυτή οφειλόταν κυρίως στη μείωση της επίπτωσης των ασθενών με αιμορραγία από δωδεκαδακτυλικό έλκος (ΑΔΕ)(από 66,7ασθενείς/100.000 σε 35,5/100.000 πληθυσμού), ενώ η επίπτωση της αιμορραγίας από γαστρικά έλκη παρέμεινε στα ίδια επίπεδα (από 33,1 /100.000 σε 34,4 /100.000). Η μέση ηλικία των ασθενών αυξήθηκε από 59,4±17,1 έτη σε 66,1±16,1, p<0.0001, όπως και η συν-νοσηρότητα των ασθενών. Το ποσοστό χρήσης μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) σε αυτούς τους ασθενείς παρέμεινε σταθερό (49,3% vs 48,2%), ενώ η χρήση από του στόματος αντιπηκτικών και αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων αυξήθηκε σημαντικά (από 2,2% σε 6,8%, p=0,001 και από 1,2% σε 10,8%, p<0,0001 αντίστοιχα). Η συχνότητα υποτροπής αιμορραγίας σε ασθενείς με ΑΠΕ ,καθώς και η συχνότητα της επείγουσας χειρουργικής αιμόστασής τους μειώθηκαν σημαντικά (από 12% σε 5,9%, p=0,02 και από 8,9% σε 3,4%, p=0,009, αντίστοιχα). Δεν ανεβρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην συνολική θνητότητα (3,9% το 1995 vs 6,5 % το 2005). Η επίπτωση της ΟΑΑΠ κατά την τελευταία δεκαετία μειώθηκε σημαντικά κυρίως λόγω της μείωσης της επίπτωσης των ασθενών με ΑΔΕ. Οι ασθενείς αυτοί είναι πιο ηλικιωμένοι με αυξημένα συνοδά νοσήματα, αλλά χωρίς να έχει μεταβληθεί στατιστικά η θνητότητά τους τα τελευταία δέκα έτη.