Μετασχηματισμοί οργανικών λειτουργικών ομάδων που προάγονται από μεταβατικά μεταλλοϊόντα : η περίπτωση υποκαταστατών με περισσότερες από μια λειτουργικές ομάδες

• Κύριος συγγραφέας: Πηλιχός, Ευάγγελος
• Άλλοι συγγραφείς: Περλεπές, Σπύρος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2021
• Θέματα: Κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ επί μονοκρυστάλλου; Σύμπλοκες ενώσεις του Co(III); Σύμπλοκες ενώσεις του Zn(II); Φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού πρωτονίου (1Η ΝΜR); Φασματοσκοπία υπερύθρου IR; Χημεία Ln(III); Χημική δραστικότητα ενταγμένων πολυλειτουργικών υποκαταστατών; Coordination compounds of Co(III); Coordination compounds of Zn(II); Infrared (IR) spectroscopy; Ln(III) chemistry; Proton nuclear magnetic resonance spectroscopy (1H NMR); Reactivity of coordinated multofunctional ligands; Single crystal X-ray crystallography; 541.224 2

Η παρούσα Μεταπτυχιακή Εργασία περιγράφει την απομόνωση και τον χαρακτηρισμό τριών νέων συμπλόκων ενώσεων και την σύνθεση ενός οργανικού υποκαταστάτη in situ. Τα δύο εκ των τριών συμπλόκων περιέχουν υποκαταστάτες οι οποίοι παρήχθησαν κατά τη διάρκεια των αντιδράσεων παρουσία μεταλλοϊόντων. Οι Γενικοί Στόχοι της συγκεκριμένης Ερευνητικής Εργασίας ήταν: (α) Η απομόνωση συμπλόκων με τους υποκαταστάτες LH2 και pahH, και (β) Η μελέτη χημικών αντιδράσεων και μετασχηματισμών τους που προάγονται από την παρουσία μεταλλοϊόντων. LH2 pahH Το Μέρος Ι (Εισαγωγή) χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο Κεφάλαιο Α περιγράφεται η χημική δραστικότητα των ενταγμένων υποκαταστατών, καθώς και οι παράγοντες που την επηρεάζουν. Στο Κεφάλαιο Β παρουσιάζεται με λεπτομέρεια η χημεία ένταξης των οργανικών υποκαταστατών που χρησιμοποιήθηκαν ως αντιδρώντα και στο Κεφάλαιο Γ αναλύεται η χημεία των υποκαταστατών που προέκυψαν από τους αρχικά χρησιμοποιηθέντες υποκαταστάτες παρουσία των μεταλλοϊόντων. Στο Μέρος ΙΙ αναφέρονται οι Γενικοί και οι Ειδικοί Στόχοι της Μεταπτυχιακής Εργασίας. Το Μέρος ΙΙΙ αποτελεί το Πειραματικό Μέρος και απαρτίζεται από δύο κεφάλαια. Στο Κεφάλαιο Δ αναφέρονται περιληπτικά τα αντιδραστήρια και οι διαλύτες που χρησιμοποιήθηκαν καθώς και οι φασματοσκοπικές-κρυσταλλογραφικές μέθοδοι που επέτρεψαν το χαρακτηρισμό των συμπλόκων. Στο Κεφάλαιο Ε περιγράφεται αναλυτικά η παρασκευή των χημικών ενώσεων και τα δεδομένα χαρακτηρισμού (μικροαναλύσεις, IR, UV/VIS και 1H NMR φάσματα). Το Μέρος IV απαρτίζεται από τρία κεφάλαια. Στο Κεφάλαιο ΣΤ λαμβάνουν συνθετικά σχόλια και δίδονται προκαταρκτικές μηχανιστικές πληροφορίες. Στο Κεφάλαιο Ζ περιγράφονται αναλυτικά οι δομές όλων των ενώσεων που παρασκευάστηκαν και στο Κεφάλαιο Η πραγματοποιείται η φασματοσκοπική μελέτη των προϊόντων. Στο Μέρος V αναφέρονται τα Συμπεράσματα και οι Προοπτικές της Ερευνητικής Εργασίας, και στο Μέρος VI παρουσιάζεται η Βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε για την συγγραφή της Εργασίας. Τα κυριότερα αποτελέσματα που προέκυψαν ήταν τα παρακάτω: Η αντίδραση του Zn(acac)2⸱2H2O με τον pahH σε MeOH έδωσε το σύμπλοκο [Zn4(L1)4(MeOH)2] (1), όπου (L1)2- είναι το διανιόν του υποκαταστάτη L1H2. Τα τετραπυρηνικό μόριο είναι ένα επίπεδο παραλληλόγραμμο [2x2] δίκτυο. Δύο 2.21110 (L1)2- υποκαταστάτες γεφυρώνουν γειτονικά ιόντα ZnII μέσω των αλκόξο ατόμων οξυγόνου στη “μικρή” πλευρά του παραλληλογράμμου, και δύο 2.11111 υποκαταστάτες γεφυρώνουν γειτονικά ιόντα ZnII στη “μεγάλη” πλευρά του παραλληλογράμμου μέσω των ατόμων αζώτου της ομάδας της διαζίνης. Δύο μεταλλικά ιόντα είναι 5-ενταγμένα και δύο 6-ενταγμένα. Η αντίδραση του pahH με το [Co(acac)3] σε EtOH παρουσία βάσης (Et3N), οδήγησε στην απομόνωση του συμπλόκου [Co2(L2)3] (2), όπου (L2)2- το διανιόν του υποκαταστάτη που φαίνεται παρακάτω. Ο μετασχηματισμός pahH → L2H2 που προάγεται από την παρουσία του μεταλλοϊόντος είναι υπό διερεύνηση. Το διπυρηνικό μόριο περιέχει δύο χαμηλού σπιν οκταεδρικά ιόντα CoIII τα οποία γεφυρώνονται από τρεις 2.001111 διανιοντικούς υποκαταστάτες σχηματίζοντας μια τριπλή ψευδο-έλικα. Η χρησιμοποίηση της διακέτυλο μονιξίμης πικολυνοϋλοϋδραζόνης (LH2) στη χημεία των λανθανιδίων(ΙΙΙ) οδήγησε σε ένα ενδιαφέρον σύμπλοκο [Pr2(NO3)4(LH)2(MeOH)2] (3). Το μη-κεντροσυμμετρικό διπυρηνικό μόριο αποτελείται από δύο 10-ενταγμένα κέντρα PrIII τα οποία γεφυρώνονται μέσω των αλκόξιδο ατόμων οξυγόνου από τους δύο αντιπαράλληλους 2.201110 LH- υποκαταστάτες. Ο υποκαταστάτης LH2 υπεισέρχεται σε μια εντυπωσιακή υδρόλυση, που προάγεται από το Dy(III), της οξιμικής και της υδραζονικής ομάδας δίνοντας έναν πολυδοντικό υποκαταστάτη L'H2 o οποίος περιέχει δύο πικολινόϋλο και δύο υδραζονικές ομάδες.