Μοντέλα πρόβλεψης της βιωσιμότητας των νεοφυών επιχειρήσεων

• Κύριος συγγραφέας: Νατσβλισβίλι, Άννα
• Άλλοι συγγραφείς: Natsvlishvili, Anna
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2021
• Θέματα: Επιχειρηματικότητα; Βιωσιμότητα; Start-ups; Forecasting

Η εκπόνηση της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας θα ασχοληθεί με την ανεύρεση και πρόβλεψη της βιωσιμότητας των νεοφυών επιχειρήσεων (startups) μέσω της εφαρμογής της μεθόδου επιλογής αποφάσεων UTADIS, μια πολυκριτηριακή ανάλυση. Στο πρώτο μέρος της εργασίας που αφορά και το θεωρητικό της κομμάτι, θα ασχοληθούμε με το τι ορίζεται νεοφυής επιχειρηματικότητα, από που έχει ξεκινήσει ο όρος startup και ποια είναι τα στάδια των νεοφυών επιχειρήσεων από τη στιγμή που ένας επιχειρηματίας αποκτήσει την επιχειρηματική του ιδέα μέχρι το σημείο που η επιχείρηση μπορεί να αναπτυχθεί και να γίνει βιώσιμη ή και να εισαχθεί στο χρηματιστήριο. Επίσης, αναλύονται τα στάδια ανάπτυξης των νεοφυών επιχειρήσεων αλλά και οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται σε κάθε σημείο του κύκλου ζωής τους. Αυτή η ανάλυση πραγματοποιείται καθώς η επένδυση συνδέεται άμεσα με το στάδιο στο οποίο μπορεί να βρίσκεται μια νεοφυής επιχείρηση. Στο θεωρητικό μέρος αναλύονται επίσης και οι τρόποι με τους οποίους μια επιχείρηση μπορεί να λάβει κεφάλαια από διαφορετικές πηγές. Η θεματολογία της διπλωματικής εργασίας αφορά κυρίως την αναζήτηση και διαπίστωση των βιώσιμων επιχειρήσεων και ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά, που μπορεί τελικά να κρίνουν αν μια νεοφυής επιχείρηση μπορεί να αναπτυχθεί και να μεγαλώσει. Πολλοί στον επιχειρηματικό κόσμο υποστηρίζουν πως η ανάπτυξη της κάθε startup συνδέεται με τα κεφάλαια που υπάρχουν διαθέσιμα για να επενδυθούν σε αυτή. Άλλοι υποστηρίζουν πως για να μπορέσει μια startup να γίνει βιώσιμη και να αναπτυχθεί είναι πολύ σημαντική η εμπειρία των επιχειρηματιών και τον κλάδο στο οποίο δραστηριοποιούνταν ως τότε. Όταν οι επιχειρηματίες γνωρίζουν έναν κλάδο καλά, μπορούν να προβλέψουν ευκολότερα εμπόδια και πιθανές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν με τη δημιουργία του προϊόντος ή της υπηρεσίας τους. Από την άλλη υπάρχουν και εκείνοι που αναφέρουν πως η βασικότερη πρόκληση στον επιχειρηματικό κόσμο και η κυριότερη αιτία που οι νεοφυής επιχειρήσεις αποτυγχάνουν και κλείνουν, είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει αγορά για το προϊόν ή την υπηρεσία που δημιουργούν. Επομένως, αφού δεν υπάρχει αγορά, δεν υπάρχουν και πιθανοί πελάτες που θα πλήρωναν για την χρήση /αγορά του προϊόντος ή της υπηρεσίας. Ακόμη μια κατηγορία είναι αυτή που μιλάει για τις startup και τις ταυτίζει κατευθείαν με τη χώρα στην οποία δημιουργούνται, υποστηρίζοντας πως οι περισσότερες εταιρείες που έχουν επιτύχει και είναι βιώσιμες είναι αυτές που ξεκίνησαν από το Silicon Valley. Εκεί η αγορά είναι ώριμη, οι επιχειρηματίες έχουν ‘role models’ για να ταυτιστούν με αυτά τα μοντέλα και ευκολότερα μπορούν να μιλήσουν με άτομα που έχει περάσει από τη δική τους θέση και να εμπνευστούν από αυτά. Το πρακτικό μέρος της διπλωματική εργασίας θα ασχοληθεί με όλες εκείνες τις παραμέτρους που μπορεί να κάνουν μια επιχείρηση βιώσιμη. Θα αναλυθούν 35.000 δεδομένα νεοφυών επιχειρήσεων που χρονολογούνται από το 2000 μέχρι και το 2014. Θα αναλυθούν παράμετροι όπως η περιοχή στην οποία έχουν τα κεντρικά τους γραφεία οι νεοφυείς επιχειρήσεις, τους γύρους χρηματοδότησης που έχουν λάβει αλλά και τα συνολικά ποσά χρηματοδότησης. Επίσης, θα μελετηθεί το μοντέλο με το οποίο δραστηριοποιείται η εταιρεία, δηλαδή τον τρόπο πληρωμής των πελατών και τον τρόπο με το οποίο προφέρεται η υπηρεσία/ προϊόν. Όλα τα παραπάνω αναφέρονται αναλυτικά στην διπλωματική εργασία στα επόμενα κεφάλαια. Στην μέθοδο UTADIS θα μπορέσουμε να επιλέξουμε από τα 35.000 δεδομένα τα 30 κατάλληλα για να εκπαιδευτεί το μοντέλο, με σκοπό τη δημιουργία μιας συνάρτησης που θα μπορεί να ταξινομεί τις νεοφυείς επιχειρήσεις σε τρεις κατηγορίες, «βιώσιμες», «δεν μπορούμε να λάβουμε απόφαση» και «μη-βιώσιμες». Εστιάζοντας πάντα στις εταιρείες εκείνες που δραστηριοποιούνται μέσω διαδικτύου και διαθέτουν την υπηρεσία τους, με μοντέλα πανομοιότυπα με το SaaS (Software as a Service), δηλαδή το μοντέλο εκείνο που διατίθεται το λογισμικό ως υπηρεσία. Με την ολοκλήρωση του μοντέλου και δίνοντας κάθε φορά στοιχεία από μια συγκεκριμένη εταιρεία, το μοντέλο θα μπορεί να συμπεράνει ποιες επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνουν ‘βιώσιμες’ ή και να γίνουν ‘μη-βιώσιμες’.