| Περίληψη: | Η παρούσα εργασία διερευνά τη φύση και το χαρακτήρα της ονομαστικής σάτιρας και στις τρεις περιόδους της Αρχαίας Ελληνικής Κωμωδίας. Στόχος της εργασίας αποτελεί η εξαγωγή συμπερασμάτων αναφορικά με την εξέλιξη της ανωτέρω κωμικής τεχνικής από την Παλαιά στη Νέα Κωμωδία. Στην εισαγωγή αφενός δίνεται ο ορισμός της ονομαστικής σάτιρας, αφετέρου υπογραμμίζεται η επίδρασή της στην ψυχολογία του κοινού. Επίσης, παρουσιάζονται συνοπτικά τα χαρακτηριστικά που έλαβε η ονομαστική σάτιρα κατά την Παλαιά, Μέση και Νέα Κωμωδία. Στη συνέχεια εξετάζεται η κωμική παρουσίαση του φιλόσοφου Σωκράτη καθώς και διαφόρων πολιτικών προσώπων στην περίοδο της Παλαιάς Κωμωδίας, μέσα από τα έργα του Αριστοφάνη και τα αποσπάσματα των ομοτέχνων του. Εν συνεχεία, εξετάζεται η διακωμώδηση σύγχρονων πολιτικών προσώπων, του φιλοσόφου Πλάτωνα, καθώς και εταιρών στην περίοδο της Μέσης Κωμωδίας, διά των κωμικών αποσπασμάτων των ποιητών του 4ου αιώνα. Τέλος, διερευνάται το προσωπικό σκώμμα που δέχτηκαν διάφορες πολιτικές φιγούρες, κυνικοί και επικούρειοι φιλόσοφοι και εταίρες κατά την περίοδο της Νέας Κωμωδίας, μέσω των κωμικών αποσπασμάτων των ποιητών της περιόδου. Η εργασία ασχολείται με τη διακωμώδηση πρωτίστως πολιτικών προσώπων και φιλοσόφων, διότι, ως κυρίαρχες μορφές της αθηναϊκής κοινωνίας, αποτέλεσαν το βασικό στόχο των κωμωδιογράφων. Η εργασία ολοκληρώνεται με το συμπέρασμα της γράφουσας ότι η ονομαστική σάτιρα διατηρείται με αμείωτο ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της κωμωδίας ως είδους, με διαφορετική ωστόσο προσέγγιση στην κάθε περίοδο.
|
|---|
