Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής

Η ασθένεια του καταρράκτη δημιουργείται λόγω θόλωσης του φακού του ανθρώπινου οφθαλμού και η αντιμετώπισή του είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία, η οποία σήμερα αντιμετωπίζεται χειρουργικά με την εισαγωγή ενδοφθάλμιων φακών (Intraocular lenses, IOL), κατασκευασμένων από πολυμερή, μετά την αφ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Καλαντζής, Γιάννης
Άλλοι συγγραφείς: Kalantzis, Giannis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2021
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/15454
id nemertes-10889-15454
record_format dspace
institution UPatras
collection Nemertes
language Greek
topic Ενδοφθάλμιοι φακοί
Φωσφορικό ασβέστιο
Υδροξυαπατίτητης
Καταβύθιση
Διάλυση
Ασκορβικό οξύ
Καταρράκτης
Υπερκορεσμός
Ακορεστότητα
Συνθήκες σταθερού pH
IOLS
Calcium phosphate
Hydroxyapatite (HAP)
Precipitation
Dissolution
Ascorbic acid
Cataract
Oversaturation
Undersaturation
pH static conditions
PHEMA
spellingShingle Ενδοφθάλμιοι φακοί
Φωσφορικό ασβέστιο
Υδροξυαπατίτητης
Καταβύθιση
Διάλυση
Ασκορβικό οξύ
Καταρράκτης
Υπερκορεσμός
Ακορεστότητα
Συνθήκες σταθερού pH
IOLS
Calcium phosphate
Hydroxyapatite (HAP)
Precipitation
Dissolution
Ascorbic acid
Cataract
Oversaturation
Undersaturation
pH static conditions
PHEMA
Καλαντζής, Γιάννης
Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
description Η ασθένεια του καταρράκτη δημιουργείται λόγω θόλωσης του φακού του ανθρώπινου οφθαλμού και η αντιμετώπισή του είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία, η οποία σήμερα αντιμετωπίζεται χειρουργικά με την εισαγωγή ενδοφθάλμιων φακών (Intraocular lenses, IOL), κατασκευασμένων από πολυμερή, μετά την αφαίρεση του φακού, εντός του σάκου του περιφακίου το οποίο έχει προηγουμένως καθαρισθεί επιμελώς Οι χρησιμοποιούμενοι σήμερα ενδοφακοί, χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: υδρόφιλοι(στους οποίους το βασικό υλικό είναι poly hydroxyl ethyl methacrylate, PHEMA) ή υδρόφοβοι (κατασκευασμένοι από poly methyl methacrylate, PMMA). Μεγαλύτερη αριθμητικά εφαρμογή σε χειρουργικές επεμβάσεις καταρράκτη, βρίσκουν οι υδρόφιλοι(PHEMA) ενδοφακοί, λόγω του ότι διαθέτουν μεγαλύτερα ευκαμψία, γεγονός, το οποίο διευκολύνει την εισαγωγή τους στο σάκο του περιφακίου , με αποτέλεσμα να περιορίζεται το μέγεθος της τομής την οποία κάνει ο χειρουργός. Επίσης, παρουσιάζουν την καλύτερη βιοσυμβατότητα. Με την πάροδο του χρόνου, από την χειρουργική εισαγωγή τους, οι IOL είναι δυνατόν να παρατηρηθεί σταδιακή θόλωσή τους, η οποία οφείλεται κυρίως στην εναπόθεση αλάτων φωσφορικού ασβεστίου, τόσο στην επιφάνεια όσο και στο εσωτερικό τους. Αυτό το φαινόμενο, οδηγεί σε απώλεια, πολλές φορές ολική της όρασης, και είναι απαραίτητη η αντικατάσταση των αντίστοιχων IOL. Παρά το γεγονός ότι η βιολογική ασβεστοποίηση των υδρόφιλων ενδοφακών έχει ταυτοποιηθεί, αναφορές στον μηχανισμό θόλωσης αλλά και οι μελέτες για την αναστροφή του είναι ελάχιστες. Στην συγκεκριμένη εργασία, διερευνήθηκε εκτενώς ο μηχανισμός σχηματισμού των αλάτων του φωσφορικού ασβεστίου σε IOL, σε σταθερά υπέρκορα διαλύματα φωσφορικού ασβεστίου και συγκεκριμένα της θερμοδυναμικά σταθερότερης φάσης , του υδροξυαπατίτη. Για την μελέτη του φαινομένου της ασβεστοποίησης των ενδοφακών αναπτύχθηκε ένα εργαστηριακό in vitro μοντέλο προσομοίωσης των συνθηκών του χημικού περιβάλλοντος του ανθρώπινου ματιού. Η ασβεστοποίηση των IOL, προσεγγίστηκε με δύο διαφορετικές πειραματικές μεθοδολογίες: Η πρώτη, έλαβε χώρα σε διπλότοιχο αντιδραστήρα, ECR(Eye Chamber Reactor), θερμοστατούμενο στους 37 οC, κατασκευασμένος από πολυαμίδιο, συνολικού όγκου 10 mL. Εντός του αντιδραστήρα υπήρχαν κατάλληλοι δειγματοφορείς, στους οποίους ήταν δυνατή η ακινητοποίηση των υπό μελέτη δοκιμίων των IOL με τρόπο ώστε να εκτίθενται πλήρως στο υδατικό διάλυμα και οι δύο επιφάνειες (πρόσθια και οπίσθια). Στους αντιδραστήρες αυτούς κυκλοφορούσε υδατικό διάλυμα προσομοίωσης του υδατοειδούς υγρού (Simulated aqueous humour, SAH) με παροχή 0.2 ml/h, ίση με την αντίστοιχη παροχή υδατοειδούς υγρού στον πρόσθιο θαλάμο του ματιού. Η ανάλυση των εναποθέσεων έγινε με τη βοήθεια οπτικού και ηλεκτρονιακού μικροσκοπίου σάρωσης (SEM). Η δεύτερη πειραματική μεθοδολογία,ήταν περισσότερο εστιασμένη στη μελέτη της κρυσταλλικής ανάπτυξης HAP σε συνθετικά κρυσταλλικά φύτρα HAP, τα οποία παρασκευάστηκαν με καταβύθιση σε υπέρκορα διαλύματα φωσφορικού ασβεστίου σε συνθήκες σταθερού υπερκορεσμού (CCR) σε παλαιότερη εργασία. Χρησιμοποιήθηκε διπλότοιχος κατασκευασμένος από γυαλί PYREX αντιδραστήρας τύπου Batch, ο οποίος διατηρούνταν σε σταθερή θερμοκρασία 37.00.5 οC με τη βοήθεια κυκλοφορικού θερμοστάτη υδατόλουτρου. Τα διαλύματα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ήταν υπέρκορα ως προς τον HAP και σταθερά για χρονικές περιόδους τουλάχιστον 5 ημερών. Η πτώση της τιμής του pH σηματοδοτούσε την έναρξη της καταβύθισης του ΗΑΡ η οποία συνοδεύεται από απελευθέρωση πρωτονίων στα διαλύματα. Αυτό, προκαλούσε την προσθήκη κατάλληλης ποσότητας διαλυμάτων CaCl2, NaH2PO4, και NaOH κατάλληλης συγκέντρωσης και σε στοιχειομετρική αναλογία, αντίστοιχη του σχηματιζόμενου στερεού, έτσι ώστε να διασφαλίζεται σταθερής ενεργότητα όλων των χημικών ειδών στα υπέρκορα διαλύματα. Από το διάγραμμα του προστιθέμενου όγκου των αντιδραστηρίων συναρτήσει του χρόνου υπολογίσθηκαν οι ρυθμοί της κρυσταλλικής ανάπτυξης του HAP. Μετά το πέρας του κάθε πειράματος το στερεό συλλεγόταν με διήθηση υπό κενό και χαρακτηρίζονταν με περιθλασιμετρίας ακτίνων X (XRD), καθώς και με ηλεκτρονιακή μικροσκοπία σάρωσης (SEM). Η εξάρτηση των ρυθμών, οι οποίοι μετρήθηκαν συναρτήσει του υπερκορεσμού των αντίστοιχων διαλυμάτων επιβεβαίωσαν το ότι το καθορίζον την ταχύτητα στάδιο, για την κρυσταλλική ανάπτυξη του ΗΑΡ είναι η επιφανειακή διάχυση των δομικών μονάδων. Σε συνθήκες ουδέτερου ή και ελαφρώς αλκαλικού pH, η διάλυση του ΗΑΡ πιστεύεται ότι διέπεται από ανάλογο μηχανισμό. Ακολούθως, μελετήθηκε ο μηχανισμός της διάλυσης του HAP, τόσο κρυσταλλικών φύτρων HAP, όσο και των εναποθέσεων HAP σε υδρόφιλους ακρυλικούς φακούς PHEMA, οι οποίες είχαν σχηματισθεί σε συνθήκες ελεγχόμενου υπερκορεσμού. Αρχικά, επιλέγοντας περιοχή τιμών σχετικής ακορεστότητας διαλυμάτων και σταθερή μάζα φύτρων HAP, υπολογίσθηκαν οι ρυθμοί διάλυσης των φύτρων HAP, καθώς και ο μηχανισμός της διάλυσης. Οι μετρήσεις της κινητικής της διάλυσης, έγιναν σε σταθερό pH 7.40 και σταθερής θερμοκρασίας 37.00.5οC. Η εξάρτηση του ρυθμού διάλυσης του ΗΑΡ από τη σχετική ακορεστότητα των διαλυμάτων του, έδειξε ότι ο μηχανισμός της διάλυσης καθορίζεται από την επιφανειακή διάχυση των δομικών μονάδων, οι οποίες αποσπώνται από το στερεό κατά τη διάλυση. Βάσει του μηχανισμού, η διάλυση του ΗΑΡ μελετήθηκε και παρουσία ασκορβικού οξέος (C6H8O6). Το ασκορβικό οξύ, λόγω του ιοντισμού του στα υδατικά διαλύματα, έχει τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με τις κρυσταλλικές έδρες των κρυσταλλιτών του ΗΑΡ και ως εκ τούτου έχει τη δυνατότητα τροποποίησης της επιφάνειας, στην οποία λαμβάνει χώρα το βραδύ στάδιο της διάλυσης. Η κινητική της διάλυσης του ΗΑΡ παρουσία ασκορβικού οξέος μελετήθηκε σε διαφορετικές τιμές ακορεστότητας παρουσία συγκεκριμένης συγκέντρωσης του ασκορβικού οξέος προκειμένου να διαπιστωθεί τυχόν επίδραση της παρουσίας του ασκορβικού οξέος στο μηχανισμό διάλυσης. Προς διερεύνηση δε του τρόπου αλληλεπίδρασης του ασκορβικού οξέος με την επιφάνεια των κρυσταλλιτών του ΗΑΡ μελετήθηκε η κινητική της διάλυσης του ΗΑΡ σε ακόρεστα διαλύματα του βαθμού ακορεστότητας αλλά παρουσία διαφορετικών τιμών συγκέντρωσης του ασκορβικού οξέος (ΑΟ). Η παρουσία ΑΟ στα ακόρεστα ως προς ΗΑΡ υδατικά διαλύματα είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική επιτάχυνση της διάλυσης του ΗΑΡ, η οποία έφθασε το 30% για συγκέντρωση ΑO 176 ppm. Για την επικύρωση των αποτελεσμάτων στο πρότυπο σύστημα των κρυσταλλιτών του ΗΑΡ, μελετήθηκε η διάλυση των επικαθίσεων φωσφορικού ασβεστίου σε ασβεστοποιημένους IOL παρουσία AO σε αντιδραστήρες ECR και συνθήκες ανάλογες προς τις προηγούμενες (pH 7.40, θερμοκρασία 37.00.5οC, ακόρεστο SAH). Mε τη βοήθεια οπτικού μικροσκοπίου, μετρήθηκε το ποσοστό διάλυσης των εναποθέσεων με επεξεργασία των εικόνων, ενώ η Τα αποτελέσματα της παρούσας διπλωματικής εργασίας, έδειξε ότι η παρουσία επιταχύνει τις εναποθέσεις φωσφορικού ασβεστίου παρουσία ΑΟ και έχει τη δυνατότητα αναστροφής της θόλωσης IOL λόγω σχηματισμού εναποθέσεων HAP στην επιφάνειά τους.
author2 Kalantzis, Giannis
author_facet Kalantzis, Giannis
Καλαντζής, Γιάννης
author Καλαντζής, Γιάννης
author_sort Καλαντζής, Γιάννης
title Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
title_short Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
title_full Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
title_fullStr Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
title_full_unstemmed Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
title_sort ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής
publishDate 2021
url http://hdl.handle.net/10889/15454
work_keys_str_mv AT kalantzēsgiannēs asbestopoiēsēbioülikōnschēmatismoskaidynatotētaanastrophēs
AT kalantzēsgiannēs calcificationofbiomaterialsformationandreversibility
_version_ 1771297312757252096
spelling nemertes-10889-154542022-09-05T20:52:02Z Ασβεστοποίηση βιοϋλικών/σχηματισμός και δυνατότητα αναστροφής Calcification of bio-materials/formation and reversibility Καλαντζής, Γιάννης Kalantzis, Giannis Ενδοφθάλμιοι φακοί Φωσφορικό ασβέστιο Υδροξυαπατίτητης Καταβύθιση Διάλυση Ασκορβικό οξύ Καταρράκτης Υπερκορεσμός Ακορεστότητα Συνθήκες σταθερού pH IOLS Calcium phosphate Hydroxyapatite (HAP) Precipitation Dissolution Ascorbic acid Cataract Oversaturation Undersaturation pH static conditions PHEMA Η ασθένεια του καταρράκτη δημιουργείται λόγω θόλωσης του φακού του ανθρώπινου οφθαλμού και η αντιμετώπισή του είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία, η οποία σήμερα αντιμετωπίζεται χειρουργικά με την εισαγωγή ενδοφθάλμιων φακών (Intraocular lenses, IOL), κατασκευασμένων από πολυμερή, μετά την αφαίρεση του φακού, εντός του σάκου του περιφακίου το οποίο έχει προηγουμένως καθαρισθεί επιμελώς Οι χρησιμοποιούμενοι σήμερα ενδοφακοί, χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: υδρόφιλοι(στους οποίους το βασικό υλικό είναι poly hydroxyl ethyl methacrylate, PHEMA) ή υδρόφοβοι (κατασκευασμένοι από poly methyl methacrylate, PMMA). Μεγαλύτερη αριθμητικά εφαρμογή σε χειρουργικές επεμβάσεις καταρράκτη, βρίσκουν οι υδρόφιλοι(PHEMA) ενδοφακοί, λόγω του ότι διαθέτουν μεγαλύτερα ευκαμψία, γεγονός, το οποίο διευκολύνει την εισαγωγή τους στο σάκο του περιφακίου , με αποτέλεσμα να περιορίζεται το μέγεθος της τομής την οποία κάνει ο χειρουργός. Επίσης, παρουσιάζουν την καλύτερη βιοσυμβατότητα. Με την πάροδο του χρόνου, από την χειρουργική εισαγωγή τους, οι IOL είναι δυνατόν να παρατηρηθεί σταδιακή θόλωσή τους, η οποία οφείλεται κυρίως στην εναπόθεση αλάτων φωσφορικού ασβεστίου, τόσο στην επιφάνεια όσο και στο εσωτερικό τους. Αυτό το φαινόμενο, οδηγεί σε απώλεια, πολλές φορές ολική της όρασης, και είναι απαραίτητη η αντικατάσταση των αντίστοιχων IOL. Παρά το γεγονός ότι η βιολογική ασβεστοποίηση των υδρόφιλων ενδοφακών έχει ταυτοποιηθεί, αναφορές στον μηχανισμό θόλωσης αλλά και οι μελέτες για την αναστροφή του είναι ελάχιστες. Στην συγκεκριμένη εργασία, διερευνήθηκε εκτενώς ο μηχανισμός σχηματισμού των αλάτων του φωσφορικού ασβεστίου σε IOL, σε σταθερά υπέρκορα διαλύματα φωσφορικού ασβεστίου και συγκεκριμένα της θερμοδυναμικά σταθερότερης φάσης , του υδροξυαπατίτη. Για την μελέτη του φαινομένου της ασβεστοποίησης των ενδοφακών αναπτύχθηκε ένα εργαστηριακό in vitro μοντέλο προσομοίωσης των συνθηκών του χημικού περιβάλλοντος του ανθρώπινου ματιού. Η ασβεστοποίηση των IOL, προσεγγίστηκε με δύο διαφορετικές πειραματικές μεθοδολογίες: Η πρώτη, έλαβε χώρα σε διπλότοιχο αντιδραστήρα, ECR(Eye Chamber Reactor), θερμοστατούμενο στους 37 οC, κατασκευασμένος από πολυαμίδιο, συνολικού όγκου 10 mL. Εντός του αντιδραστήρα υπήρχαν κατάλληλοι δειγματοφορείς, στους οποίους ήταν δυνατή η ακινητοποίηση των υπό μελέτη δοκιμίων των IOL με τρόπο ώστε να εκτίθενται πλήρως στο υδατικό διάλυμα και οι δύο επιφάνειες (πρόσθια και οπίσθια). Στους αντιδραστήρες αυτούς κυκλοφορούσε υδατικό διάλυμα προσομοίωσης του υδατοειδούς υγρού (Simulated aqueous humour, SAH) με παροχή 0.2 ml/h, ίση με την αντίστοιχη παροχή υδατοειδούς υγρού στον πρόσθιο θαλάμο του ματιού. Η ανάλυση των εναποθέσεων έγινε με τη βοήθεια οπτικού και ηλεκτρονιακού μικροσκοπίου σάρωσης (SEM). Η δεύτερη πειραματική μεθοδολογία,ήταν περισσότερο εστιασμένη στη μελέτη της κρυσταλλικής ανάπτυξης HAP σε συνθετικά κρυσταλλικά φύτρα HAP, τα οποία παρασκευάστηκαν με καταβύθιση σε υπέρκορα διαλύματα φωσφορικού ασβεστίου σε συνθήκες σταθερού υπερκορεσμού (CCR) σε παλαιότερη εργασία. Χρησιμοποιήθηκε διπλότοιχος κατασκευασμένος από γυαλί PYREX αντιδραστήρας τύπου Batch, ο οποίος διατηρούνταν σε σταθερή θερμοκρασία 37.00.5 οC με τη βοήθεια κυκλοφορικού θερμοστάτη υδατόλουτρου. Τα διαλύματα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ήταν υπέρκορα ως προς τον HAP και σταθερά για χρονικές περιόδους τουλάχιστον 5 ημερών. Η πτώση της τιμής του pH σηματοδοτούσε την έναρξη της καταβύθισης του ΗΑΡ η οποία συνοδεύεται από απελευθέρωση πρωτονίων στα διαλύματα. Αυτό, προκαλούσε την προσθήκη κατάλληλης ποσότητας διαλυμάτων CaCl2, NaH2PO4, και NaOH κατάλληλης συγκέντρωσης και σε στοιχειομετρική αναλογία, αντίστοιχη του σχηματιζόμενου στερεού, έτσι ώστε να διασφαλίζεται σταθερής ενεργότητα όλων των χημικών ειδών στα υπέρκορα διαλύματα. Από το διάγραμμα του προστιθέμενου όγκου των αντιδραστηρίων συναρτήσει του χρόνου υπολογίσθηκαν οι ρυθμοί της κρυσταλλικής ανάπτυξης του HAP. Μετά το πέρας του κάθε πειράματος το στερεό συλλεγόταν με διήθηση υπό κενό και χαρακτηρίζονταν με περιθλασιμετρίας ακτίνων X (XRD), καθώς και με ηλεκτρονιακή μικροσκοπία σάρωσης (SEM). Η εξάρτηση των ρυθμών, οι οποίοι μετρήθηκαν συναρτήσει του υπερκορεσμού των αντίστοιχων διαλυμάτων επιβεβαίωσαν το ότι το καθορίζον την ταχύτητα στάδιο, για την κρυσταλλική ανάπτυξη του ΗΑΡ είναι η επιφανειακή διάχυση των δομικών μονάδων. Σε συνθήκες ουδέτερου ή και ελαφρώς αλκαλικού pH, η διάλυση του ΗΑΡ πιστεύεται ότι διέπεται από ανάλογο μηχανισμό. Ακολούθως, μελετήθηκε ο μηχανισμός της διάλυσης του HAP, τόσο κρυσταλλικών φύτρων HAP, όσο και των εναποθέσεων HAP σε υδρόφιλους ακρυλικούς φακούς PHEMA, οι οποίες είχαν σχηματισθεί σε συνθήκες ελεγχόμενου υπερκορεσμού. Αρχικά, επιλέγοντας περιοχή τιμών σχετικής ακορεστότητας διαλυμάτων και σταθερή μάζα φύτρων HAP, υπολογίσθηκαν οι ρυθμοί διάλυσης των φύτρων HAP, καθώς και ο μηχανισμός της διάλυσης. Οι μετρήσεις της κινητικής της διάλυσης, έγιναν σε σταθερό pH 7.40 και σταθερής θερμοκρασίας 37.00.5οC. Η εξάρτηση του ρυθμού διάλυσης του ΗΑΡ από τη σχετική ακορεστότητα των διαλυμάτων του, έδειξε ότι ο μηχανισμός της διάλυσης καθορίζεται από την επιφανειακή διάχυση των δομικών μονάδων, οι οποίες αποσπώνται από το στερεό κατά τη διάλυση. Βάσει του μηχανισμού, η διάλυση του ΗΑΡ μελετήθηκε και παρουσία ασκορβικού οξέος (C6H8O6). Το ασκορβικό οξύ, λόγω του ιοντισμού του στα υδατικά διαλύματα, έχει τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με τις κρυσταλλικές έδρες των κρυσταλλιτών του ΗΑΡ και ως εκ τούτου έχει τη δυνατότητα τροποποίησης της επιφάνειας, στην οποία λαμβάνει χώρα το βραδύ στάδιο της διάλυσης. Η κινητική της διάλυσης του ΗΑΡ παρουσία ασκορβικού οξέος μελετήθηκε σε διαφορετικές τιμές ακορεστότητας παρουσία συγκεκριμένης συγκέντρωσης του ασκορβικού οξέος προκειμένου να διαπιστωθεί τυχόν επίδραση της παρουσίας του ασκορβικού οξέος στο μηχανισμό διάλυσης. Προς διερεύνηση δε του τρόπου αλληλεπίδρασης του ασκορβικού οξέος με την επιφάνεια των κρυσταλλιτών του ΗΑΡ μελετήθηκε η κινητική της διάλυσης του ΗΑΡ σε ακόρεστα διαλύματα του βαθμού ακορεστότητας αλλά παρουσία διαφορετικών τιμών συγκέντρωσης του ασκορβικού οξέος (ΑΟ). Η παρουσία ΑΟ στα ακόρεστα ως προς ΗΑΡ υδατικά διαλύματα είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική επιτάχυνση της διάλυσης του ΗΑΡ, η οποία έφθασε το 30% για συγκέντρωση ΑO 176 ppm. Για την επικύρωση των αποτελεσμάτων στο πρότυπο σύστημα των κρυσταλλιτών του ΗΑΡ, μελετήθηκε η διάλυση των επικαθίσεων φωσφορικού ασβεστίου σε ασβεστοποιημένους IOL παρουσία AO σε αντιδραστήρες ECR και συνθήκες ανάλογες προς τις προηγούμενες (pH 7.40, θερμοκρασία 37.00.5οC, ακόρεστο SAH). Mε τη βοήθεια οπτικού μικροσκοπίου, μετρήθηκε το ποσοστό διάλυσης των εναποθέσεων με επεξεργασία των εικόνων, ενώ η Τα αποτελέσματα της παρούσας διπλωματικής εργασίας, έδειξε ότι η παρουσία επιταχύνει τις εναποθέσεις φωσφορικού ασβεστίου παρουσία ΑΟ και έχει τη δυνατότητα αναστροφής της θόλωσης IOL λόγω σχηματισμού εναποθέσεων HAP στην επιφάνειά τους. Cataract disease is accompanied by vision reduction due to eye clouding. This is an irreversible process which is treated replacing surgically the opacified lens by synthetic intraocular lenses (IOL). This class of biomaterials, relatively recently developed, includes two general categories of materialshydrophilic (made from poly hydroxyl ethyl methacrylate, PHEMA) and hydrophobic (made of poly methyl methacrylate, PMMA). , hydrophilic (PHEMA) IOL are more widely used in cataract surgery because of their higher flexibility, allowing for easier handling and smaller incisions for the introduction of the IOL into the lens sac. Gradual blurring of the implanted IOL has been observed, which was found to be mainly due to the deposition of calcium phosphates, both on the surface and in the interior the IOLIOL opacification due to calcification deteriorates severely vision and its replacement is necessary. Despite the fact that calcification of hydrophilic IOL has often been reported since 2000 the underlying calcification mechanism is not yet understood. Knowledge of the related mechanism is of fundamental importance for finding methods and substances to retard it or to reverse it (dissolution). In this the present work, the mechanism of formation of calcium phosphates and in particular its thermodynamically more stable phase, hydroxyapatite (Ca5(PO4)3OH, HAP) , was investigated as a reference system for the formation of the calcific deposits which have been identified as HAP, on hydrophilic IOL. An in vitro laboratory model was developed, simulating the conditions of the lens in the eye. Two different sets of experiments were done for the investigation of the calcification process: Double-walled, polyamide reactors, ECR (Eye Chamber Reactor), volume totaling 10 mL, thermostated at 37.00.5 οC, were constructed. Inside the reactors, IOL were firmly held in special holders allowing for the exposure of both IOL sides to the solutions inside the reactors. (Simulated aqueous humor (SAH)) circulated inside the reactors in which IOL were placed, at a flow rate of 0.2 ml / h, same as the respective flowrate in the anterior eye chamber. The analysis of the deposits was done with optical (OM) and scanning electron microscopy (SEM). The deposition of HAP was also investigated in stable supersaturated calcium phosphate solutions, supersaturated with respect to HAP only, on HAP seed crystals prepared and aged in the laboratory. In these experiments, a double-walled pyrex glass batch type reactor was used. the temperature inside the reactor was kept constant at 37.00.5 οC with water from a circulating, thermostated water bath The drop in pH signaling the onset of precipitation, caused the addition of CaCl2, Na2HPO4 and NaOH solutions, at the appropriate concentrations and with the stoichiometry of HAP (i.e. Ca:P:OH= 5:3:1), so that the activities of the solution species were kept. The crystal growth rates of HAP were calculated from the titrants added to keep supersaturation constant as a function of time. The solid, upon completion of precipitation was separated by filtration from the aqueous phase and was characterized by X-ray diffraction (XRD) method and scanning electron microscopy (SEM). From the measurement of the rates of crystal growth as a function of the relative supersaturation of the solutions, it was verified that the mechanism of crystal growth was controlled by surface diffusion of the growth units. At neutral or slightly alkaline pH conditions dissolution of HAP is believed to take place with a similar mechanism. For this reason, the mechanism of HAP dissolution of both HAP crystals and of HAP deposits in hydrophilic PHEMA IOL was investigated. The dissolution rates of HAP was investigated in undersaturated solutions overa range of relative saturation values by the introduction of HAP crystals. All experiments were done at constant pH (7.40) and temperature (37.00.5 οC). The dissolution was moreover investigated in the presence of ascorbic acid (C6H8O6, AA). The dissolution of HAP crystals was investigated over a range of relative undersaturation values in the presence of fixed AA concentration in order to examine whether the presence of AA in the undersaturated solutions affects the mechanism of dissolution. Next, the measurements of the rates of dissolution were measured for one value of undersaturation in the presence of a range of concentrations of AA (10-6 – 10-3 Μ) for the assessment of the mode of interaction of AA with the HAP crystals. The presence of AA in the undersaturated solutions resulted to the acceleration of the rate of dissolution of HAP. The validation of the dissolution measurements on HAP crystals was done measuring the rates of dissolution of HAP deposits oh hydrophilic IOL. The extent of dissolution of the calcific deposits by optical microscopy, and the morphology of the surface was examined using scanning electron microscopy (SEM). The accelerating effect of the presence of AA in the undersaturated solutions on the dissolution of HAP is encouraging for the reversal of IOL opacification reversal. 2021-10-26T07:29:58Z 2021-10-26T07:29:58Z 2021-07-14 http://hdl.handle.net/10889/15454 gr application/pdf