| Περίληψη: | Η παρούσα εργασία ως στόχο έχει τη διερεύνηση και ανάπτυξη ενός συστηματικού τρόπου
αξιολόγησης εναλλακτικών σχεδιαστικών λύσεων κατά τη διαδικασία του σχεδιασμού. Η
προτεινόμενη μέθοδος βασίζεται στην βελτιστοποίηση μέσω της χρήσης γενετικών αλγορίθμων
και εφαρμόζεται στο πεδίο του αισθητικού σχεδιασμού. Το πρόβλημα που καλείται να επιλύσει
αφορά την αισθητική βελτιστοποίηση και διαρθρώνεται σε τρία επιμέρους υποπροβλήματα: το
υποπρόβλημα της δισδιάστατης αισθητικής βελτιστοποίησης, δηλαδή τη μέγιστη κατά το δυνατόν
συμμόρφωση των αναλογιών μίας επιφάνειας στον αισθητικό κανόνα της Χρυσής Τομής, το
υποπρόβλημα της τρισδιάστατης αισθητικής βελτιστοποίησης, όπου ορίζεται ως η μέγιστη κατά
το δυνατόν παράλληλη συμμόρφωση των αναλογιών τριών επιφανειών ενός προϊόντος στον
αισθητικό κανόνα της Χρυσής Τομής, και τέλος το υποπρόβλημα της πολυκριτηριακής
τρισδιάστατης αισθητικής βελτιστοποίησης, όπου το ζητούμενο της τρισδιάστατης αισθητικής
βελτιστοποίησης όπως ορίστηκε ακριβώς παραπάνω, διευρύνεται έτσι ώστε να συμπεριληφθεί η
μεγιστοποίηση της στιβαρότητας και η ελαχιστοποίηση της μάζας του προς σχεδιασμό προϊόντος.
Η αξιολόγηση της μεθόδου με τη χρήση γενετικών αλγορίθμων προκύπτει συγκριτικά με την
εφαρμογή και ανάλυση της αντίστοιχης εξαντλητικής μεθόδου στο πλαίσιο της συγκεκριμένης
εργασίας. Μελετώνται δύο εφαρμογές των δύο μεθόδων για κάθε υποπρόβλημα. Μέσω της
μελέτης αυτής αποδείχτηκε ότι οι γενετικοί αλγόριθμοι μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη
μείωση του χρόνου λήψης αποφάσεων κατά το σχεδιασμό, δίνοντας χρήσιμα αποτελέσματα τόσο
για την βελτιστοποίηση της εκάστοτε σχεδιαστικής λύσης όσο και για την σύγκριση των λύσεων
μεταξύ τους, αποτελώντας έτσι ένα χρήσιμο εργαλείο για τη σχεδιαστική διαδικασία. Τέλος,
αποδεικνύεται πως κλασσικές μηχανολογικές έννοιες, όπως η στιβαρότητα, μπορούν να συντεθούν στο ίδιο πρόβλημα με έννοιες που δεν ανήκουν παραδοσιακά στον πυρήνα του πεδίου
αυτού, όπως η αισθητική.
|
|---|
