| Περίληψη: | Η ελονοσία είναι μία λοιμώδης νόσος, η οποία προκαλείται από τα παρασιτικά πρωτόζωα Plasmodium, με μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας κυρίως σε χώρες τις νoτιο-ανατολικής Ασίας και της Αφρικής. Παρόλο, που έχουν αναπτυχθεί πολλά ανθελονοσιακά φάρμακα η αλόγιστη και μακροχρόνια χρήση τους έχει προκαλέσει την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών του παρασίτου στις κλασσικές θεραπείες. Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν τέτοια φαινόμενα και στην αρτεμισινίνη, που αποτελεί το πλέον αποτελεσματικό φάρμακο για την ελονοσία. Έτσι μετά από συστάσεις του Π.Ο.Υ. για ανάσχεση του φαινομένου στην κλινική πρακτική εφαρμόζονται συνδυαστικές θεραπείες, δηλ. η αρτεμισινίνη συγχορηγείται με άλλα ανθελονοσιακά φάρμακα (κινολινικά παράγωγα). Τα κρούσματα ανθεκτικότητας στην αρτεμισινίνη πυροδότησαν το ερευνητικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων που θα συνδυάζουν την αρτεμισινίνη με άλλες φαρμακοφόρες ομάδες, υπό τη μορφή υβριδίων αλλά και τη σύνθεση νέων παραγώγων.
Στη παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία παρουσιάζεται η σύνθεση παραγώγων του αρτεσουνικού οξέος αλλά και δυο επιπλέον 10-carba οξέων της αρτεμισινίνης που φέρουν διάφορες φαρμοκοφόρες ομάδες (σιδηροφόρα), λαμβάνοντας έτσι 17 νέα πρωτότυπες ενώσεις (123-128, 130-132, 135 & 136-142), προκειμένου να αποτιμηθούν για την ανθελονοσιακή τους δράση έναντι του ανθεκτικού στη χλωροκίνη στελέχους P. falciparum FcB1/Colombia.
Επιπλέον, συντέθηκαν οκτώ αμίδια (144-151) του αρτεσουνικού οξέος με αντίστοιχες αμινών, με στόχο την αποτίμηση της αντικαρκινική τους δράσης, ως παράγοντες διαφοροποίησης καρκινικών βλαστοκυττάρων.
|
|---|
