| Περίληψη: | Συστατικά στοιχεία του ανοσοποιητικού συστήματος εντοπίζονται στο μικροπεριβάλλον του όγκου και συμμετέχουν στην εξέλιξή του, είτε διευκολύνοντας είτε παρεμποδίζοντας την καρκινογένεση. Το διηθητικό πλακώδες καρκίνωμα του δέρματος (ΠΚ) συνήθως αναπτύσσεται μέσω προδρόμων αλλοιώσεων, δηλαδή in situ πλακώδους καρκινώματος (IS) και ακτινικής κεράτωσης (AK) και αντιπροσωπεύει ένα φυσικό μοντέλο καρκινογένεσης. Η συμμετοχή των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος και του μονοπατιού PD-1/PD-L1 στην ανάπτυξη του ΠΚ από πρόδρομες αλλοιώσεις είναι ασαφής.
Αυτή η μελέτη εξετάζει τους υποπληθυσμούς Τ-κυττάρων, τα κύτταρα Langerhans και την έκφραση του PD-L1 σε περιστατικά ΠΚ και σε παρακείμενες πρόδρομες αλλοιώσεις καθώς και σε φυσιολογικό δέρμα (ΦΔ) για να διερευνηθεί η πιθανή τους εμπλοκή στην πρόοδο του όγκου.
Επιλέχθηκαν 125 περιστατικά ΠΚ του δέρματος με βάση την παρουσία παρακείμενων προδρόμων αλλοιώσεων και από την μικροσκόπηση των πλακιδίων ηωσίνης-αιματοξυλίνης παρατηρήθηκαν αλλοιώσεις IS, ΑΚ και ΦΔ σε 53, 123 και 123 περιστατικά, αντιστοίχως. Πραγματοποιήθηκε ανοσοϊστοχημικός έλεγχος των ιστών για τους δείκτες CD3, CD8, Foxp3, CD1a και PD-L1.
Οι πληθυσμοί των Τ-λεμφοκυττάρων αυξάνονται σταδιακά κατά την εξέλιξη από ΑΚ σε IS και ΠΚ, με σημαντική διαφορά μεταξύ όλων των αλλοιώσεων, εκτός από τη σύγκριση των CD3 + και CD8 + κυττάρων μεταξύ IS και ΠΚ. Ο απόλυτος αριθμός των κυττάρων Langerhans (LCs) σταδιακά αυξάνεται κατά την εξέλιξη σε διηθητικό ΠΚ με στατιστικά σημαντική διαφορά αν και το ποσοστό τους επί των επιθηλιακών κυττάρων ή των ανοσοκυττάρων του στρώματος μειώνεται. Η καταμέτρηση του απόλυτου αριθμού των κυττάρων Langerhans φαίνεται να αποτελεί την καλύτερη μέθοδο αξιολόγησης αυτών των κυττάρων τόσο στο ενδοεπιθηλιακό όσο και στο στρωματικό στοιχείο με παρόμοια αποτελέσματα μεταξύ hot spot και ενδιάμεσων περιοχών έκφρασης. Η επιθηλιακή και ανοσολογική στρωματική έκφραση PD-L1 αυξάνεται σημαντικά κατά τη διάρκεια της πλακώδους καρκινογένεσης. Η έκφραση του PD-L1 στο επιθήλιο συσχετίστηκε θετικά με τη διάμετρο και το πάχος του όγκου. Χρησιμοποιώντας ως όριο θετικότητας το ≥1%, 16,7% των ΠΚ, 4,65% των IS και 0.86% των ΑΚ ήταν θετικά για PD-L1.
Συμπερασματικά, η διήθηση από CD3+, CD8+, Foxp3+ TILs και κύτταρα Langerhans διαφέρει μεταξύ του ΠΚ και των προδιηθητικών αλλοιώσεων, υποδεικνύοντας τη συμμετοχή τους στην εξέλιξη του δερματικού ΠΚ. Η μέτρηση του απόλυτου αριθμού των CD1a+ κυττάρων φαίνεται να είναι ο καλύτερος τρόπος αξιολόγησης τους. Η έκφραση PD-L1 αυξάνεται κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του ΠΚ από τις πρόδρομες αλλοιώσεις του και συσχετίζεται θετικά με την παρουσία παραγόντων κινδύνου για μετάσταση. Η παρουσία αυξανόμενου αριθμού TILs, ιδίως Foxp3+ Tregs, αυξημένων κυττάρων Langerhans και έκφρασης PD-L1 τόσο στα νεοπλασματικά κύτταρα όσο και στα ανοσοκύτταρα παρέχει το θεωρητικό υπόβαθρο για να υποστηρίξει τη χρήση αναστολέων σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού (immune checkpoint inhibitors) σε περιστατικά in situ και διηθητικών ΠΚ δέρματος, όπου δεν είναι ευχερής η χειρουργική αντιμετώπιση.
|
|---|
