Διαχρονική παρακολούθηση του επιπολασμού του άσθματος και της αλλεργίας σε παιδιά σχολικής ηλικίας της ευρύτερης περιοχής των Πατρών κατά τη διάρκεια 40 ετών

• Κύριος συγγραφέας: Ντζούνας, Αλέξανδρος
• Άλλοι συγγραφείς: Ntzounas, Alexandros
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2022
• Θέματα: Παιδικό άσθμα; Ρινοεπιπεφυκίτιδα; Έκζεμα; Πάτρα; Childhood asthma; Eczema; Patra; Rhinoconjunctivitis

Εισαγωγή: Ο Επιπολασμός του παιδικού άσθματος, της ρινοεπιπεφυκίτιδας και του εκζέματος σε παιδιά ηλικίας 8-10 ετών στην ευρύτερη περιοχή των Πατρών, έχει αποτυπωθεί στο πλαίσιο 5 συγχρονικών επιδημιολογικών μελετών από το 1978. Έπειτα από μια συνεχή αύξηση στον επιπολασμό των παραπάνω νοσημάτων, ακολούθησε σταθεροποίηση για τον επιπολασμό του άσθματος μεταξύ 2003 και 2008, ενώ αυτός της αλλεργίας συνέχισε να αυξάνεται. Στην παρούσα μελέτη ερευνήσαμε αυτές τις τάσεις στη δεκαετία που ακολούθησε. Μέθοδος: Χρησιμοποιώντας πανομοιότυπη μεθοδολογία με τις προηγούμενες συγχρονικές μελέτες, διανεμήθηκε γραπτό ερωτηματολόγιο που απευθυνόταν στους γονείς παιδιών Τρίτης και Τετάρτης τάξης Δημοτικού Σχολείου (8-9 ετών) το 2013 και το 2018 (n=2554 και n=2648, αντίστοιχα) και υπολογίσθηκε ο επιπολασμός των τριών νοσημάτων. Τα ευρήματα συγκρίθηκαν με εκείνα των προηγούμενων καταγραφών (1978: n=3003, 1991: n=2417, 1998: n=3076, 2003: n=2725 και 2008: n=2688). Το 2018 πραγματοποιήθηκε επίσης σπιρομέτρηση και μετρήθηκε το κλάσμα εκπνεόμενου ΝΟ (FeNO) σε έναν υποπληθυσμό παιδιών με άσθμα και αλλεργίες. Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός του πρόσφατου συριγμού/άσθματος (δηλαδή του διαγνωσμένου τα τελευταία δύο χρόνια) μειώθηκε από 6,9% το 2008 σε 5,2% το 2013 και 4,3% το 2018 (p για τάση <0,001). Ο επιπολασμός του επίμονου και του αποδραμόντος συριγμού/άσθματος (και οι δύο προϋποθέτουν εκδήλωση των συμπτωμάτων στην προσχολική ηλικία) ακολούθησαν την ίδια τάση, ενώ ο επιπολασμός του συριγμού/άσθματος πρόσφατης έναρξης (δηλαδή αυτού που έχει εκδηλωθεί μόνο τα τελευταία δύο χρόνια) παρέμεινε αμετάβλητος. Η διάγνωση του άσθματος είχε τεθεί πολύ συχνότερα στα παιδιά με επίμονο ή αποδραμών συριγμό σε σχέση με εκείνα με συριγμό πρόσφατης έναρξης. Τα παιδιά με συριγμό/άσθμα πρόσφατης έναρξης καθώς και ένα σημαντικό μέρος εκείνων με επίμονα συμπτώματα είχαν χαμηλότερη πνευμονική λειτουργία σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ο επιπολασμός της ρινοεπιπεφυκίτιδας μειώθηκε επίσης (5,1% το 2008, 4,4% το 2013, 3,0% το 2018· p για τάση <0,001), ενώ αυτός του εκζέματος αυξήθηκε (10,8%, 13,6% και 16,1%, αντίστοιχα· p για τάση <0,001). Ο σχετικός κίνδυνος άσθματος στα παιδιά με ρινοεπιπεφυκίτιδα ήταν 7,73 το 2008, 6,00 το 2013 και 6,69 το 2018, ενώ στα παιδιά με έκζεμα 5,15, 2,80 και 2,22 αντίστοιχα. Μεταξύ των ασθματικών παιδιών, εκείνα με ρινοεπιπεφυκίτιδα είχαν χαμηλότερο FEV1 και υψηλότερες τιμές FeNO από εκείνα με έκζεμα. Συμπεράσματα: Ο επιπολασμός του άσθματος και της ρινοεπιπεφυκίτιδας μειώθηκε κατά την τελευταία δεκαετία στα παιδιά σχολικής ηλικίας, ενώ ο επιπολασμός του εκζέματος συνέχισε να αυξάνεται. Παρ 'όλα αυτά, η σχέση μεταξύ ρινοεπιπεφυκίτιδας και άσθματος παρέμεινε ισχυρή, ενώ η σχέση μεταξύ εκζέματος και άσθματος φαίνεται να έχει εξασθενήσει.