| Περίληψη: | Οι χώροι υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) παράγουν στραγγίσματα, όχι μόνο καθ΄ όλη την διάρκεια λειτουργίας τους, αλλά και χρόνια μετά την παύση τους. Σύμφωνα με μελέτες, ακόμη και μικρή ποσότητα στραγγίσματος δύναται να προκαλέσει ρύπανση σε γειτνιάζοντα ύδατα. Τα στραγγίσματα είναι προϊόν ανάμειξης όμβριων υδάτων με απορρίμματα, όπου το υδατικό διάλυμα που προκύπτει παρουσιάζει υψηλές συγκεντρώσεις χημικά απαιτούμενου οξυγόνου (COD) και αμμωνιακού αζώτου, οι οποίες είναι εφικτό να μειωθούν παρουσία ροφητικών υλικών. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη και η αξιολόγηση της κινητικής της ρόφησης επιμέρους συστατικών των στραγγισμάτων με χρήση ροφητικών υλικών. Μελετήθηκαν δείγματα στραγγισμάτων τα οποία συλλέχθηκαν από χώρους υγειονομικής ταφής αστικών απορριμμάτων από τη Δυτική Αχαΐα. Ως ροφητικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν φλοιοί ρυζιού σε ακατέργαστη μορφή και σε μορφή βιοεξανθρακώματος (σε κόκκο και σε πούδρα), οι οποίοι αποτελούν ένα ανανεώσιμο και χαμηλού κόστους πόρο. Η πειραματική διαδικασία πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις, στις οποίες οι μετρήσεις έγιναν την 3η, 7η, 14η και 61η ημέρα από την ημέρα μηδέν, η οποία ορίζεται ως η ημέρα παρασκευής των δειγμάτων. Στην πρώτη φάση της πειραματικής διαδικασίας, εφαρμόσθηκε η φασματοφωτομετρική μέθοδος Koroleff για την μέτρηση της αμμωνίας σε υδατικό διάλυμα θειικού αμμωνίου (NH4)2SO4 και στα υπό μελέτη στραγγίσματα, όπου παρατηρήθηκε μείωση της συγκέντρωσης των αμμωνιακών του υδατικού διαλύματος θειικού αμμωνίου (NH4)2SO4, τόσο στην πυρολυμένη μορφή όσο και στην ακατέργαστη μορφή των φλοιών ρυζιού, με qmaxBRHg= 17 mg/g και qmaxRH= 17mg/g αντίστοιχα. Μέσω των πειραμάτων, παρατηρήθηκε ότι η ποσότητα ρόφησης αμμωνιακών είναι ανάλογη της αρχικής συγκέντρωσης των αμμωνιακών στα υπό μελέτη δείγματα.
Στη δεύτερη φάση διεξήχθη πείραμα με τη μέθοδο τιτλοδότησης με διάλυμα δισθενής σιδήρου και οξείδωση διχρωμικού καλίου, για τον προσδιορισμό του χημικά απαιτούμενου οξυγόνου (COD). Σε αυτή την πειραματική διαδικασία χρησιμοποιήθηκαν ακατέργαστοι φλοιοί ρυζιού ως ροφητικό υλικό, οι οποίοι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, κατάφεραν να μειώσουν τη συγκέντρωση του διαλυμένου οξυγόνου σε στραγγίσματα από ΧΥΤΑ. Μέσω των αποτελεσμάτων της παρούσας εργασίας, προκύπτει ότι οι φλοιοί ρυζιού είναι υποσχόμενοι ροφητές, με τη χρήση τους να συνίσταται τόσο για πειράματα μείωσης αμμωνίας από υδατικά διαλύματα όσο και για πειράματα μείωσης του χημικά απαιτούμενου οξυγόνου.
|
|---|
