| Περίληψη: | Η δακρυοασκορινοστομία (DCR) αποσκοπεί στην αποκατάσταση της βατότητας της δακρυϊκής οδού, μέσω μίας οστέινης στομίας που επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ δακρυϊκού ασκού και ρινικής κοιλότητας, και αποτελεί επέμβαση εκλογής για την επίκτητη απόφραξη του ρινοδακρυϊκού πόρου (NLDO). Πραγματοποιείται τόσο με ενδορρινική όσο και με εξωτερική προσπέλαση, και πληθώρα τεχνικών, όπως η χρήση δυναμικών εργαλείων, η διαμόρφωση βλεννογονικών κρημνών, η επικουρική εφαρμογή σωληνίσκων σιλικόνης ή Μιτομυκίνης-C, έχουν προταθεί με σκοπό την βελτιστοποίηση του μετεγχειρητικού αποτελέσματος. Η παρούσα εργασία επιδιώκει να ανασκοπήσει τεχνικές και προσπελάσεις της DCR στη σύγχρονη βιβλιογραφία. Υλικό- Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Pubmed του όρου «dacryocystorhinostomy». Από τα 1288 αποτελέσματα της τελευταίας δεκαετίας στην αγγλική γλώσσα, επιλέχθηκαν τα λήμματα που ανήκαν στην κατηγορία των Systematic Reviews και Meta-Analysis (n=34) και εν συνεχεία αποκλείστηκαν όσα δεν μελετούσαν τεχνικές και προσπελάσεις της DCR με συστηματικό τρόπο.
Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 20 συστηματικές ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις, με τα εξής θέματα: Βέλτιστη (χειρουργική ή ελάχιστα επεμβατική) αντιμετώπιση για NLDO (n=1), σύγκριση εξωτερικής και ενδοσκοπικής DCR (n=2), επίδραση χειρουργικών τεχνικών στην ενδοσκοπική DCR (n=1), επίδραση των βλεννογονικών και δακρυϊκών κρημνών στην ενδορρινική DCR (n=1), επικουρική χρήση αντιμεταβολιτών (n=6), επικουρική χρήση σωληνίσκων σιλικόνης (n=6), DCR σε παιδιατρικό πληθυσμό (n=2) και επίδραση της φαρμακευτικής αγωγής στο μετεγχειρητικό αποτέλεσμα (n=1). Η μελέτη έδειξε ότι η DCR είναι πιο αποτελεσματική από τις ελάχιστες επεμβατικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της NLDO. Η εξωτερική DCR είχε συγκρίσιμα ποσοστά επιτυχίας με την ενδοσκοπική DCR που πραγματοποιείται με εργαλεία (μηχανικά και δυναμικά). Δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην ενδοσκοπική DCR συγκρίνοντας τη χρήση δυναμικών και μηχανικών εργαλείων. Η διαμόρφωση των κρημνών του ρινικού βλεννογόνου μάλλον βελτιώνει τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα, αλλά τα δεδομένα ήταν πτωχά. Η επικουρική χρήση της Μιτομυκίνης-C φάνηκε να ευνοεί το αποτέλεσμα της DCR. Η χρήση σωληνίσκων σιλικόνης ήταν αμφιλεγόμενη: όταν οι μελέτες εξετάζουν την DCR ανεξαρτήτως προσπέλασης ( το αποτέλεσμα είναι στατιστικά σημαντικό υπέρ των σωληνίσκων, όταν μελετάται μόνο η ενδοσκοπική DCR το αποτέλεσμα δεν είναι στατιστικά σημαντικό. Η ενδοσκοπική DCR βρέθηκε ασφαλής και αποτελεσματική και για παιδιατρικό πληθυσμό. Η ανάλυση της μετεγχειρητικής φαρμακευτικής αγωγής δεν κατέληξε σε στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα.
Συμπεράσματα: Η δακρυοασκορινοστομία είναι μια αποτελεσματική χειρουργική επέμβαση και μπορεί να πραγματοποιηθεί με πλήθος προσπελάσεων και τεχνικών. Η βελτιστοποίηση του μετεγχειρητικού αποτελέσματος αποτελεί ενεργό πεδίο έρευνας και επιπλέον κλινικές μελέτες είναι αναγκαίες ώστε να απαντηθούν ανοιχτά ερωτήματα όπως το όφελος από την διαμόρφωση κρημνών ρινικού βλεννογόνου ή δακρυϊκού ασκού, την χρήση σωληνίσκων σιλικόνης στην ενδοσκοπική DCR και την μετεγχειρητική φαρμακευτική αγωγή.
|
|---|
