Ο ρόλος των βιολογικών παραγόντων στη CRSwNP

Η χρόνια ρινοκολπίτιδα με ρινικούς πολύποδες (είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος των αεραγωγών, που προκαλεί σημαντική επιβάρυνση στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Πρώτης γραμμής θεραπεία είναι οι πλύσεις με φυσιολογικό ορό και τα ενδορρινικά στεροειδή. Σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην τοπική...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Δουλαπτσή, Μαρία
Άλλοι συγγραφείς: Doulaptsi, Maria
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2022
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/16096
Περιγραφή
Περίληψη:Η χρόνια ρινοκολπίτιδα με ρινικούς πολύποδες (είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος των αεραγωγών, που προκαλεί σημαντική επιβάρυνση στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Πρώτης γραμμής θεραπεία είναι οι πλύσεις με φυσιολογικό ορό και τα ενδορρινικά στεροειδή. Σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην τοπική αγωγή, το χειρουργείο και τα βραχέα σχήματα κορτικοστεροειδών από το στόμα, προσφέρονται συμπληρωματικά. Οι παρενέργειες των συστηματικών στεροειδών και τα υψηλά ποσοστά υποτροπής των πολυπόδων μετά το χειρουργείο, έστρεψαν το ενδιαφέρον των ερευνητών σε νέα θεραπευτικά μόρια, τους βιολογικούς παράγοντες, που στοχεύουν στην τύπου 2 φλεγμονή που είναι κυρίαρχη σε αυτούς τους ασθενείς. Σκοπός αυτής της μελέτης, είναι η αξιολόγηση του ρόλου των βιολογικών παραγόντων στη θεραπεία της CRSwNP. Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, με εστίαση στις τυχαιοποιημένες διπλές τυφλές μελέτες που διερευνούν τη δράση των βιολογικών παραγόντων στη θεραπεία της CRSwNP. Από τους διαθέσιμους παράγοντες, το dupilumab (anti-IL-4/IL-13), το omalizumab (anti-IgE), και το mepolizumab (anti-IL-5), έχουν πάρει ήδη έγκριση από τον Ευρωπαϊκό και τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων για τη θεραπεία της CRSwNP. Επιπλέον το benralizumab βρίσκεται υπό αξιολόγηση σε μία κλινική μελέτη Φάσης 3. Οι βιολογικοί παράγοντες αποτελούν χρήσιμα εργαλεία στα χέρια των Ωτορινολαρυγγολόγων για τη θεραπεία των ρινικών πολυπόδων, ωστόσο περεταίρω έρευνα απαιτείται προκειμένου να αποσαφηνιστεί ποιοι ασθενείς έχουν περισσότερο όφελος από τη χρήση τους, ποιος είναι ο κατάλληλος βιολογικός παράγοντας για κάθε ασθενή, και να καθοριστούν με σαφήνεια κατευθυντήριες οδηγίες γύρω από τη χρήση τους στην κλινική πράξη.