| Περίληψη: | Χάρη στην εισαγωγή της αντιρετροϊκής θεραπείας στο θεραπευτικό σχήμα των οροθετικών ασθενών, ο ιός του HIV μετατράπηκε από μία θανατηφόρο λοίμωξη σε μία χρόνια ασθένεια, αυξάνοντας σημαντικά το προσδόκιμο αλλά και την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Ωστόσο, τα τελευταία δέκα χρόνια έχει παρατηρηθεί αύξηση καρδιαγγειακών επιπλοκών στην ομάδα αυτή των ασθενών. Μέχρι πρότινος, οι αιτίες για τον αυξημένο κίνδυνο των καρδιαγγειακών νοσημάτων θεωρούνταν η ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω της λοίμωξης από τον ιό, καθώς και η δράση των αντιρετροϊκών φαρμάκων, ακόμα βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, η ενεργοποίηση και η δράση των αιμοπεταλίων είναι απορρυθμισμένες σε ασθενείς με χρόνιες φλεγμονές, συμπεριλαμβανομένης αυτής από τον HIV. Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν η αποσαφήνιση του ρόλου των αιμοπεταλίων στην εκδήλωση θρομβωτικών επεισοδίων σε ασθενείς που είναι οροθετικοί και λαμβάνουν αντιρετροϊκή θεραπεία. Συγκεκριμένα, έγινε μελέτη σε ασθενείς που λάμβαναν στο σχήμα της θεραπείας τους τα αντιρετροϊκά φάρμακα Abacavir, Tenofovir ή TAF, καθώς αυτά έχει βρεθεί ότι σχετίζονται περισσότερο με τον αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Πραγματοποιήθηκε σύγκριση των επιπέδων των αιμοπεταλίων ανάμεσα σε όλους τους ασθενείς της έρευνας, τόσο σε κατάσταση ηρεμίας, όσο και μετά από προ-επεξεργασία των αιμοπεταλίων με ADP, που είναι φυσικός διεγέρτης της ενεργοποίησής τους. Συγκεκριμένα, προσδιορίστηκαν τα επίπεδα παραγόντων, όπως δείκτες ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων, καθώς και δείκτες για μονοκύτταρα προκειμένου να εξετάσουμε τον πιθανό ρόλο των συμπλόκων μονοκυττάρων-αιμοπεταλίων στη γένεση αυτών των καρδιαγγειακών επιπλοκών.
|
|---|
