| Περίληψη: | Στον τομέα της φαρμακευτικής νανοτεχνολγίας υπάρχει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον για τους υβριδικούς μαγνητικούς νανοφορείς με βάση οξείδια σιδήρου, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν, είτε για διάγνωση είτε για μεταφορά φαρμακευτικών ουσιών σε συγκεκριμένες περιοχές. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, έγινε σύνθεση και χαρακτηρισμός μαγνητικών υβριδικών νανοσωματιδίων με σκοπό τη μελέτη της σταθερότητας τους και τον εγκλωβισμό τους σε λιποσωμικές μορφές, για την παρασκευή μαγνητολιποσωμάτων. Στόχος της εργασίας είναι η παρασκευή, μελέτη και χαρακτηρισμός μαγνητολιποσωμάτων, τα οποία θα προσδίδουν στα μαγνητικά νανοσωματίδια που εγκλωβίζουν, αυξημένη σταθερότητα σε διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Πιο αναλυτικά, παρασκευάσθηκαν μαγνητικά νανοσωματίδια οξειδίων του σιδήρου (ΜΝΣ) με τη μέθοδο της υδρολυτικής αλκαλικής καταβύθισης μιας πρόδρομης ένωσης σιδήρου, υπό την παρουσία τυχαίου συμπολυμερούς πολυ(ακρυλικό οξυ-co-μηλεϊνικό οξύ). Μελετήθηκαν διάφοροι παράγοντες κατά τη σύνθεση που θα μπορούσαν να έχουν επίδραση στις ιδιότητες του τελικού προϊόντος. Ακολούθησε φυσικοχημικός χαρακτηρισμός των ΜΝΣ, μελέτη της σταθερότητας τους με χρήση της δυναμικής σκέδασης φωτός (DLS) τόσο εντός PBS όσο και κατά τη λυοφιλοποίηση. Λόγω της μη τροποποιημένης επιφάνειας τους αποδείχτηκε πως δεν είναι σταθερά. Μελετήθηκε επίσης και μια ήδη σταθεροποιημένη με PEG σύνθεση, με πολύ καλές μαγνητικές ιδιότητες η οποία εμφάνισε σταθερότητα τόσο σε PBS όσο και στη λυοφιλοποίηση παρουσία δεξτρόζης ως κρυοπροστατευτικό.
Ο εγκλωβισμός των ΜΝΣ για την παρασκευή μαγνητολιποσωμάτων έγινε με τις τεχνικές της ενυδάτωσης λιπιδικού υμενίου (TFH) και των αφυδατωμένων ανασυσταμένων κυστιδίων (DRV). Για το λιπόσωμα επιλέχτηκε η σταθερή λιπιδική σύνθεση φωσφατιδυλοχολίνης αυγού με χοληστερόλη σε αναλογία δύο προς ένα μαζί με 4% PEG-2000. Στη μέθοδο TFH ο εγκλωβισμός έγινε είτε με ενυδάτωση ΜΝΣ απευθείας στο λιπιδικό υμένιο, είτε με επαναδιασπορά τους σε μεθανόλη και προσθήκη τους στο οργανικό διάλυμα. Στη μέθοδο DRV ο εγκλωβισμός έγινε με ενυδάτωση των αφυδατωμένων λιποσωμάτων μετά τη λυοφιλοποίηση. Στις μελέτες εγκλωβισμού χρησιμοποιήθηκε επίσης και η ήδη σταθεροποιημένη σύνθεση με PEG ΜΝΣ. Ακολούθησε φυσικοχημικός χαρακτηρισμός των μαγνητολιποσωμάτων, μελέτη της σταθερότητας τους σε PBS για μεγάλο χρονικό διάστημα και μελέτη της μορφολογίας τους με χρήση SEM. Όλες οι τεχνικές δώσανε παρόμοιους εγκλωβισμούς με πολύ καλή σταθερότητα στο χρόνο. Η DRV τεχνική με χρήση των σταθεροποιημένων ΜΝΣ εμφάνισε το μεγαλύτερο εγκλωβισμό αλλά η περιορισμένη διαθέσιμη ποσότητα της, δεν επέτρεψε περισσότερες μελέτες.
|
|---|
