| Περίληψη: | Ο θεσμός του Σωφρονιστικού Συστήματος, αποτελεί ένα κλειστό, αυστηρό σύστημα με δικούς του κανόνες. Μέσα σε αυτό φιλοξενούνται άνθρωποι εξαρτημένοι οι οποίοι αποτελούν υψηλό ποσοστό του πληθυσμού έχοντας όμως δικαίωμα στη θεραπεία. Μεγάλοι οργανισμοί, όπως: Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποστηρίζουν ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει στο πλαίσιο των σωφρονιστικών καταστημάτων να προσφέρονται οι ίδιες επιλογές θεραπείας που παρέχονται και στην κοινότητα, δίνοντας με αυτό τον τρόπο μια δεύτερη ευκαιρία στον εξαρτημένο – χρήστη, να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του, να κόψει το νήμα με το φαύλο κύκλο της εξάρτησης (εκμεταλλευόμενος το χρόνο φυλάκισης), να διευκολύνει την επαφή του με την κοινότητα, να ενισχύσει το προσωπικό κίνητρο για θεραπεία μειώνοντας συγχρόνως την παραβατική συμπεριφορά.
Σκοπός:
Η παρούσα εργασία έχει ως βασικό σκοπό, να σκιαγραφήσει τη δυναμική ενός προγράμματος απεξάρτησης σε δυο από τα μεγαλύτερα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας στα οποία μεγάλο ποσοστό κρατουμένων εκτίει την ποινή του για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών. Επίσης να διερευνηθούν οι απόψεις αλλά και η στάση των σωφρονιστικών υπαλλήλων καθώς αποτελούν σημαντική παράμετρο στην ολοκλήρωση και στην επιτυχή έκβαση του θεραπευτικού προγράμματος.
Μεθοδολογία:
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μέσω ημί-δομημένων συνεντεύξεων με ερωτήσεις κλειστού και ανοικτού(πολύ περισσότερες) τύπου, οι οποίες είχαν στόχο ν’ανιχνεύσουν δημογραφικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων (60 κρατούμενους χρήστες) και (30 Σωφρονιστικούς Υπαλλήλους) καθώς και διερεύνηση στάσεων και αντιλήψεων τους. Ακολούθησε ανάλυση δεδομένων ενώ η δημιουργία γραφημάτων πραγματοποιήθηκε με εργαλείο του excel.
Αποτελέσματα:
Τα ευρήματα της έρευνας ανέδειξαν τόσο τη σπουδαιότητα των θεραπευτικών προγραμμάτων μέσα στη φυλακή, καθώς αποτελούν για τους κρατούμενους, χρήστες ευκαιρία για σταθεροποίηση , μείωση των υποτροπών, διευκόλυνση της επαφής τους με την θεραπευτική κοινότητα, όσο και την έντονη επιθυμία τους για χρήση παρόλο που οι ίδιοι δηλώνουν ικανοποιημένοι από το Υποκατάστατο.
Αναδείχθηκαν επίσης κάποιες στερεοτυπικές αντιλήψεις των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων απέναντι στους κρατούμενους οι οποίες ενισχύονται από τις απαιτητικές και ψυχοφθόρες συνθήκες που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν καθημερινά. Εξέχουσας σημασίας κρίθηκε η συνεχής εκπαίδευση και επιμόρφωση των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων, η συνεργασία και ο συντονισμός των συναρμόδιων φορέων (ΟΚΑΝΑ και Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) καθώς και η ανάγκη διενέργειας ανάλογων ερευνών μεγαλύτερης διάρκειας και κλίμακας.
Λέξεις κλειδιά: Θεραπευτικό Πρόγραμμα, Κρατούμενοι/Χρήστες, Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι.
|
|---|
