| Περίληψη: | Η ανοσμία και η υποσμία αποτελούν τις συχνότερες οσφρητικές διαταραχές καθώς η συχνότητά τους ανέρχεται σε 3-20% του γενικού πληθυσμού. Τα συχνότερα αίτια είναι οι παθήσεις ρινός – παραρρινίων κόλπων, οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, οι τραυματικές κακώσεις της κεφαλής και η γήρανση. Οι οσφρητικές διαταραχές επιδρούν δυσμενώς στην ποιότητα ζωής των ασθενών καθώς μειώνουν την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται οσμές που υπάρχουν στο περιβάλλον και στα τρόφιμα, επηρεάζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις και το αίσθημα σωματικής ασφάλειας. Η αντιμετώπισή τους στηρίζεται στη χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, στην πραγματοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων και στην οσφρητική επανεκπαίδευση. Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι να συνοψίσει, μέσω συστηματικής ανασκόπησης, τις στρατηγικές αντιμετώπισης της ανοσμίας/ υποσμίας.
Μέθοδος: Η ανασκόπηση ξεκινά τον 01/1964 και φτάνει ως σήμερα. Πραγματοποιήθηκε με χρήση της μηχανής αναζήτησης ιατρικών δεδομένων Pubmed. Tα κριτήρια ένταξης ήταν οι στρατηγικές αντιμετώπισης των οσφρητικών διαταραχών. Οι όροι αναζήτησης ήταν: «ανοσμία», «υποσμία», «οσφρητική δυσλειτουργία», «διαχείριση», «συντηρητική και χειρουργική θεραπεία». Από τους αρχικούς 2431 τίτλους, οι αξιολογήσεις οδήγησαν στην τελική συμπερίληψη 232 άρθρων.
Αποτελέσματα: Η ανοσμία καθώς και η υποσμία αποτελούν δύο ποσοτικές οσφρητικές διαταραχές λόγω της απουσίας και της μειωμένης οσφρητικής ικανότητας αντίστοιχα. Παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένη συχνότητα οσφρητικών διαταραχών είναι η ρινική απόφραξη, οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, τα νευροεκφυλιστικά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι κακώσεις της κεφαλής, τα φάρμακα και οι τοξίνες. Η κλινική αξιολόγηση των ασθενών στηρίζεται στη σωστή λήψη ατομικού ιστορικού, στην αντικειμενική εξέταση, στην πραγματοποίηση ειδικών ψυχοφυσικών/οσφρητικών διαγνωστικών δοκιμασιών και στην απεικόνιση. Η πρόγνωση είναι ανάλογη του αιτίου. Η θεραπεία με τη χρήση τοπικών και συστηματικών στεροειδών, χειρουργικές επεμβάσεις όπως η διαφραγματοπλαστική και η ενδοσκοπική χειρουργική ρινός – παραρρινίων κόλπων καθώς και η οσφρητική επανεκπαίδευση συμβάλουν στην βελτίωση της όσφρησης.
Συμπέρασμα: Η όσφρηση αποτελεί μια ιδιαίτερη αίσθηση και η διαταραχή της λόγω του αντίκτυπου της στην καθημερινή ζωή πρέπει να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Στην παρούσα ανασκόπηση συζητείται η χειρουργική και η συντηρητική αντιμετώπιση της ανοσμίας/ υποσμίας.
Λέξεις-κλειδιά: ανοσμία, υποσμία, οσφρητική δυσλειτουργία, διαχείριση οσφρητικών διαταραχών, συντηρητική και χειρουργική αντιμετώπιση.
|
|---|
