Σχεδιασμός, σύνθεση και αξιολόγηση νανοσωματιδίων με εγκλωβισμό πεπτιδίων των πρωτεϊνών της μυελίνης

• Κύριος συγγραφέας: Τριανταφυλλάκου, Ηρώ
• Άλλοι συγγραφείς: Triantafyllakou, Iro
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2022
• Θέματα: Σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ); Μυελινική γλυκοπρωτεΐνη των ολιγοδενδριτών (ΜΟG); Δενδριτικά κύτταρα; Πολυ(γλυκολικό-γαλακτικό) οξύ (PLGA); Νανοσωματίδια; Πειραματική αυτοάνοση εγκεφαλομυελίτιδα (ΕΑΕ); Multiple sclerosis (MS); Myelin oligodendrocyte glycoprotein (MOG); Nanoparticles; Experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE); Dendritic cells (DCs); Poly(lactic-co-glycolic) acid (PLGA)

Το αντικείμενο της παρούσας ΔΔ ήταν η ανάπτυξη πολυμερικών νανοσωματιδίων με εγκλωβισμένα πεπτιδικά ανάλογα που εμπλέκονται στην εμφάνιση και εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ, Multiple Sclerosis, MS), καθώς και η βιολογική αξιολόγηση αυτών. Συγκεκριμένα, αναπτύχθηκαν σωματίδια πολυ(γλυκολικού-γαλακτικού) οξέος [poly(lactic-co-glycolic) acid, PLGA] με εγκλωβισμένα πεπτίδια με βάση τον επίτοπο 35-55 της μυελικής γλυκοπρωτεΐνης των ολιγοδενδριτών (Myelin Oligodendrocyte Glycoprotein, ΜΟG) με βάση την αλληλουχία που συναντάται στους μύες (rMOG), συζευγμένα ή μη με μόρια σακχαριτών. Η σύζευξη των πεπτιδικών αναλόγων με μόρια σακχαριτών όπως η μαννόζη και η γλυκοζαμίνη στόχευσε στην πιθανή αλληλεπίδραση με τους υποδοχείς μαννόζης που βρίσκονται στα δενδριτικά κύτταρα, κύρια αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα που εμπλέκονται στην ΣΚΠ, με τους οποίους υποδοχείς παρουσιάζουν ισχυρή προσδετική ικανότητα και με σκοπό την ανάπτυξη ανοσοανοχής απέναντι στην νόσο. Η διατριβή περιλαμβάνει τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη PLGA νανοσωματιδίων που θα φέρουν εγκλωβισμένα τα πεπτιδικά ανάλογα, παρέχοντας αυξημένη σταθερότητα στα πεπτιδικά ανάλογα και παρέχοντας την δυνατότητα βραδείας αποδέσμευσης από την πολυμερική μήτρα. Τα νανοσωματίδια που αναπτύχθηκαν μελετήθηκαν ως προς τα φυσικοχημικά τους χαρακτηριστικά ώστε να βελτιστοποιηθεί η μεθοδολογία σύνθεσης. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε μελέτη της βραδείας αποδέσμευσης και ποσοτικός προσδιορισμός τόσο της αρχικά εγκλωβισμένης ουσίας όσο και της ημερήσιας αποδέσμευσης σε φυσιολογικό ορό in vitro. Τέλος, τα συντεθειμένα νανοσωματίδια αξιολογήθηκαν βιολογικά in vivo στο πειραματικό μοντέλο της ΣΚΠ, την πειραματική αυτοάνοση εγκεφαλομυελίτιδα (Experimental Autoimmune Encephalomyelitis, EAE) με χρήση δύο μοντέλων ανοσοποίησης, προφυλακτικού και θεραπευτικού σε θηλυκούς μύες του γένους C57BL/6. Οι ιστοί που ελήφθησαν από τους μύες μελετήθηκαν για διηθήσεις και καταστροφές της λευκής ουσίας που οφείλονται στην ασθένεια ενώ μελετήθηκαν και τα επίπεδα κυτταροκινών στον ορό αίματος στα διάφορα στάδια εξέλιξης της νόσου.