| Περίληψη: | Σκοπός αυτής της διπλωματικής εργασίας ήταν η σύνθεση και μελέτη ενός αποκρίσιμου στη γλυ-
κόζη υδροπηκτώματος με τη δυνατότητα να χορηγηθεί στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω ένεσης. Για
να πετύχουμε αυτό, εμβολιάσαμε αλυσίδες αλγινικού νατρίου με 3-αμινο-φενυλβορονικό οξύ υπο-
καθιστώντας την υδροξυλομάδα του καρβοξυλίου με την αμίνη του βορονικού, κατ’ επέκταση συν-
δέοντας το αλγινικό με το βορονικό μέσω αμιδικού δεσμού. Δημιουργήθηκε έτσι ένα πολυμερές με
τη δυνατότητα να γίνεται πήκτωμα σε αλκαλικά pH μέσω της δημιουργίας βορονικού εστέρα μεταξύ
του εμβολιασμένου βορονικού οξέος και των cis 1,2 διολών της αλυσίδας του αλγινικού. Η εξάρτηση
του προκύπτοντος υδροπηκτώματος (με σύσταση 75.55% mol/mol αλγινικό, 24.45% mol/mol βορο-
νικό) μελετήθηκε με σειρές πειραμάτων πάνω σε διαλύματα του πολυμερούς σε διαφορετικές συ-
γκεντρώσεις γλυκόζης (0, 2.25g/L, 4.5g/L και 9g/L) και σε διαφορετικά pH (6.5, 7.1, 7.4, 7.7, 8.2, 9
και 10).
Μπορέσαμε να δείξουμε ότι το υδροπήκτωμα εμφανίζει ιδιότητες ρεολέπτυνσης, που το κάνουν
κατάλληλο για χορήγηση μέσω ένεσης. Μπορέσαμε επιπλέον να δείξουμε ότι αύξηση του pH ισχυ-
ροποιεί το δίκτυο μέχρι ενός σημείου, ενώ αύξηση της συγκέντρωσης γλυκόζης, που ανταγωνίζεται
το αλγινικό στη δημιουργία του βορονικού εστέρα, το αποδυναμώνει.
Θεωρούμε λοιπόν ότι το πολυμερές αυτό έχει δυνατότητες στον τομέα της βιοϊατρικής, με πιο
προφανή την ελεγχόμενη από την παρουσία γλυκόζης απελευθέρωση ινσουλίνης στο αίμα διαβητι-
κών ασθενών χωρίς τα μειονεκτήματα της χρήσης αντλίας ινσουλίνης.
|
|---|
