Διερεύνηση του φαινομένου του μικροχιμαιρισμού σε πολυμεταγγιζόμενους ασθενείς

• Κύριος συγγραφέας: Ματσάγγος, Σπυρίδων
• Άλλοι συγγραφείς: Matsangos, Spyridon
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2022
• Θέματα: Μικροχιμαιρισμός; Αντιδράσεις μετάγγισης αίματος; Microchimerism; Blood transfusion complications

Ο μικροχιμαιρισμός που σχετίζεται με τη μετάγγιση είναι η παρουσία αλλογενών κυττάρων ή διαλυτού γενετικού υλικού στο λήπτη μετάγγισης αίματος. Πρόκειται για μία από τις ανεπιθύμητες ενέργειες - επιπλοκές της μετάγγισης, που ανήκουν στην κατηγορία των απώτερων μετά-μετάγγιση ανοσολογικών αντιδράσεων, η οποία δεν έχει μελετηθεί αρκετά, ιδιαίτερα στους ασθενείς με θαλασσαιμία που λαμβάνουν θεραπευτικές μεταγγίσεις τακτικά ή δια βίου. Στη διατριβή αυτή διερευνήθηκε η παρουσία του σχετιζόμενου με τη μετάγγιση μικροχιμαιρισμού, σε 64 ομόζυγους β-θαλασσαιμικούς ασθενείς, οι οποίοι ελάμβαναν τακτικά θεραπευτικές μεταγγίσεις. Ως ομάδα ελέγχου, επιλέχθηκαν 21 άνδρες, υγιείς εθελοντές αιμοδότες, οι οποίοι κατά δήλωσή τους δεν είχαν λάβει ποτέ στο παρελθόν μετάγγιση παραγώγων αίματος. Η εργαστηριακή μέθοδος προσέγγισης του φαινομένου του μικροχιμαιρισμού φαινομένου ήταν η real time PCR, στοχεύοντας πιθανούς πολυμορφισμούς των HLA-DR αλληλίων, καθώς και γνωστούς πολυμορφισμούς προσθήκης-ελλείμματος 8 αυτοσωμικών χρωμοσωμάτων. Όλες οι αντιδράσεις PCR πραγματοποιήθηκαν εις διπλούν, ενώ οι θετικές επανελέγχθηκαν εις διπλούν. Η διερεύνηση του φαινομένου επαναλήφθηκε διαχρονικά σε υποομάδες ασθενών για περισσότερο από 2 έτη, ενώ τα αποτελέσματα συσχετίστηκαν με κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους, όπως πχ ο ανοσοφαινότυπος των λεμφοκυττάρων του περιφερικού αίματος των ληπτών, ο χρόνος αποθήκευσης και το φύλο των δοτών των μεταγγιζόμενων μονάδων αίματος κ.α., ως πιθανοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση του μικροχιμαιρισμού. Μικροχιμαιρισμός ανιχνεύθηκε σε 52 από τους 64 ασθενείς (81.2%) και σε 6 από τους 21 της ομάδας ελέγχου (28.5%, p = 0.0001). Σαράντα τέσσερις ασθενείς (68.7%) παρουσίασαν μακροχρόνιο μικροχιμαιρισμό (που διατηρήθηκε για περισσότερο από 6 μήνες), ο οποίος επιβεβαιώθηκε εργαστηριακά σε όλα τα χρονικά σημεία ελέγχου. Ο μικροχιμαιρισμός ήταν συχνότερος σε γυναίκες, ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας, σε ασθενείς που ελάμβαναν συχνότερα μεταγγίσεις και μεταξύ αυτών που παρουσίαζαν υψηλότερα επίπεδα φερριτίνης στον ορό. Σε αυτούς τους ασθενείς παρατηρήθηκε μείωση των CD16dim+CD56dim+ (NK) κυττάρων (p < 0.001) και αύξηση των CD4+CD25brightCD127– ρυθμιστικών Τ-λεμφοκυττάρων, παράλληλα με το αυξημένο μικροχιμαιρικό «φορτίο», υποδηλώνοντας την εγκατάσταση ανοσολογικής ανοχής (tolerance) του λήπτη της μετάγγισης, δημιουργώντας έτσι ευνοϊκό περιβάλλον εγκατάστασης των χιμαιρικών αλληλίων. Η σπληνεκτομή δεν αποδείχτηκε σημαντικός προσδιοριστικός παράγων για την εγκατάσταση του μικροχιμαιρισμού, όπως και ο χρόνος αποθήκευσης και το φύλο των δοτών των μονάδων αίματος που μεταγγίστηκαν.