| Περίληψη: | Η πρώτη προσπάθεια του ανθρώπου να ερμηνεύσει τις συνθήκες της ζωής ήταν η δημιουργία των μύθων. Οι μύθοι, τα παραμύθια, η προέλευση των οποίων είναι χαμένη στα βάθη της ιστορίας, αποτέλεσαν κατά καιρούς δημοφιλή λαϊκά αναγνώσματα, ή πέρασαν από τα στόματα των ποιητών και ραψωδών και αποτέλεσαν, μέσα από το φίλτρο των δημιουργών, τόσο την έμπνευση όσο και το περιεχόμενο των θεατρικών έργων της Κλασικής Ελληνικής Αρχαιότητας. Οι μεγάλοι Τραγικοί Ποιητές, έργα των οποίων διασώζονται μέχρι σήμερα, αλλά και πολυάριθμοι άλλοι που χάθηκαν στη λήθη της ιστορίας, με αφορμή τους αρχαίους μύθους, δημιούργησαν κείμενα γεμάτα βαθιά αγάπη, συμπόνοια και θαυμασμό για τον άνθρωπο, ανέδειξαν χαρακτήρες με εξαιρετικές δυνάμεις νοημοσύνης, προφητική ενόραση, εφευρετικότητα και αμεσότητα σκέψης και δράσης.
Το θέατρο, ως ο κατεξοχήν χώρος έκφρασης των δραματικών κειμένων, είναι ευαίσθητο στις συνθήκες που καθορίζουν τις μεταβολές στην καθημερινότητα του ανθρώπου, τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαία κάθε φορά η παράσταση συγκεκριμένου έργου, με την όποια εκδοχή παρουσιάζει ο συγγραφέας. Θα λέγαμε δε ότι στις μέρες μας, δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή ενός έργου, και, όπως θα δείξουμε παρακάτω, υπάρχουν συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που υποβάλλουν, πολλές φορές δε, και επιβάλλουν την όποια επιλογή.
Παράλληλα δε, το κοινό, στο οποίο απευθύνεται κάθε φορά η παράσταση, είναι φορτισμένο με τις δυσκολίες της καθημερινότητας, και αναζητά, πιθανώς, τη δημιουργία ελπίδας και προσδοκιών ώστε να βοηθηθεί στην ευκολότερη βίωση της.
Έτσι, από τη μια ο μύθος, που από τη φύση του είναι η πιο εύληπτη μορφή κοινωνικών στάσεων και συμπεριφορών, και από την άλλη το θέατρο που προσφέρει μια νότα φυγής από την καθημερινότητα και ελπίδας για κάτι καλύτερο αποτελούν τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες ποιοτικής διαβίωσης μέσα σε μια δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα.
|
|---|
