| Περίληψη: | Σκοπός της μελέτης μας είναι η αξιολόγηση της πρώιμης έκβασης και της μακροπρόθεσμης επιβίωσης σε ένα μικτό στάδιο πληθυσμού ασθενών που υποβάλλονται σε εκ των προτέρων οισοφαγεκτομή για καρκίνο του οισοφάγου.
Μέθοδος: Αναδρομική ανάλυση των δεδομένων 92 ασθενών που υποβλήθηκαν σε οισοφαγεκτομή (θωρακοκοιλιακή: 76, Ivor-lewis: 16) μεταξύ 1998 και 2017. Οι όγκοι εντοπίστηκαν στη γαστροοισοφαγική συμβολή (52), κάτω τριτημόριο (31) και μεσαίο τριτημόριο (9) του οισοφάγου. Ιστολογικά ήταν: 73 αδενοκαρκίνωμα και 19 πλακώδη καρκινώματα. Ο στόμαχος χρησιμοποιήθηκε για ανακατασκευή σε 90 ασθενείς. Η αναστόμωση στον αυχένα πραγματοποιήθηκε σε 7 ασθενείς. Τα τελικά σημεία της μελέτης περιελάμβαναν: θνησιμότητα, νοσηρότητα και μακροχρόνια επιβίωση. Οι αναλύσεις Kaplan Meier και Cox Regression χρησιμοποιήθηκαν για τον εντοπισμό προγνωστικών παραγόντων για την επιβίωση.
Αποτελέσματα: Η θνητότητα ήταν 10,9% και 29 ασθενείς παρουσίασαν 49 μετεγχειρητικές επιπλοκές. Η διαρροή εκ της αναστόμωσης εμφανίστηκε στο 17,4% των ασθενών και αντιπροσώπευε τη συνηθέστερη αιτία θανάτου με θνητότητα 37,5%. Οι 14 από τους ασθενείς χρειάστηκε να επαναλάβουν το χειρουργείο. Η διάμεση επιβίωση ανήλθε σε 25 μήνες με επιβίωση 3 και 5 ετών 30,5 και 21% αντίστοιχα. Οι όγκοι πρώιμου σταδίου, η απουσία λεμφαδενικής νόσου, τα καλά διαφοροποιημένα καρκινώματα και ο λόγος λεμφαδένων ≤ 0, 2 συσχετίστηκαν με 5ετή επιβίωση 82,6%, 81,6%, 83,3% και 40,4% αντίστοιχα. Η νόσος πρώιμου σταδίου (OR: 15.746, 95%CI: 4.332-58.579, p < 0.001) και λόγος λεμφαδένων (OR: 1.700 95%CI:1.051-2.752, p=0,031) συσχετίστηκαν στατιστικά με μακροχρόνια επιβίωση.
Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν το ρόλο της εκ των προτέρων χειρουργικής επέμβασης ως θεραπείας επιλογής σε πρώιμα οισοφαγικά καρκινώματα χωρίς ή με χαμηλή εμπλοκή των λεμφαδένων.
|
|---|
