Μελέτη μεθόδων και τεχνικών ασφαλείας σε υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους

• Κύριος συγγραφέας: ΝΙΓΚΑΤΟΥ, ΣΑΜΟΥΕΛ Α.Μ.14892
• Άλλοι συγγραφείς: Βασιλειάδης, Βασίλειος
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: Πανεπιστήμιο Πατρών 2022
• Θέματα: Υπολογιστικό νέφος; Cloud computing; Μοντέλα ανάπτυξης; Ασφάλεια στο Cloud Computing

Η αλήθεια μπορεί να είναι ότι ο όρος «cloud computing» είναι άγνωστος, αλλά τα διαγράμματα και οι γραφικές παραστάσεις υπολογιστών χρησιμοποιούν γραφικά, ιδίως τα διαγράμματα νέφους, για να αναφέρονται σε δίκτυα. σύστημα επικοινωνίας. Στον κόσμο του διαδικτύου, ο όρος «cloud» χρησιμοποιήθηκε αρχικά μεταφορικά για να περιγράψει γραφικά ένα τηλεφωνικό δίκτυο. Στη συνέχεια χρησιμοποίησε την υποδομή για να αναπαραστήσει το Διαδίκτυο ως αφηρημένη έννοια σε διαγράμματα δικτύων υπολογιστών. Το πείραμα αυτό ανακαλύφθηκε γύρω στο 1994.. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του 1990, οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών που είχαν προηγουμένως ειδικευτεί σε κυκλώματα δεδομένων από σημείο σε σημείο άρχισαν να παρέχουν υψηλής ποιότητας αλλά σε λογικές τιμές υπηρεσίες εικονικών ιδιωτικών δικτύων (VPN). Το έμβλημα του σύννεφου χρησιμοποιήθηκε για να σηματοδοτήσει το όριο μεταξύ των δυνατοτήτων του παρόχου και των δυνατοτήτων των χρηστών. Η έννοια του νέφους χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950. Τότε ήταν που τα κεντρικά κομπιούτερ ξεκινήσανε να είναι διαθέσιμα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις και η πρόσβαση σε αυτούς γινόταν μέσω μεμονωμένων τερματικών. Εκείνη την εποχή, η αγορά ενός κεντρικού υπολογιστή ήταν αρκετά ακριβή, οπότε έπρεπε να βρεθεί τρόπος να μεγιστοποιήσει την απόδοση της επένδυσης αγοράς ενός υπολογιστή. Ως εκ τούτου, ήρθε το γεγονός ότι πολλοί χρήστες μοιράζονταν ταυτόχρονα τη παρουσία στον κεντρικό υπολογιστή από πολλά τερματικά, καθώς και την κατανομή του χρόνου του επεξεργαστή, εξαλείφοντας τον χρόνο διακοπής λειτουργίας, κάτι που στη βιομηχανία δικτύων έγινε γνωστό ως κατανομή χρόνου (timesharing). Με την εξάπλωση των υπολογιστών, οι επιστήμονες και οι μηχανικοί άρχισαν να αναζητούν τρόπους να μοιράζονται την υπολογιστική ισχύ σε μεγάλη κλίμακα. Τα περισσότερα από τα τελευταία γνωρίσματα του υπολογιστικού νέφους (ελαστική τακτοποίηση, άμεση σύνδεση, αυταπάτη του άπειρου χώρου) ανακαλύφθηκαν από τον Douglas Parkhill το 1966, σε σύγκριση με τη χρήση δημόσιων υπηρεσιών στη βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας και την κοινότητα. Computer Utility Challenge. Για άλλους ερευνητές, οι βάσεις του Υπολογιστικού Νέφους πάνε πιο πίσω, στη δεκαετία του 1950. Στη συνέχεια, ο Herb Grosh (γνωστός και ως Grosh Law) υποστήριξε ότι ολόκληρος ο κόσμος θα μπορούσε να λειτουργεί με διακομιστές με τη χρήση 15 μεγάλων κέντρων δεδομένων. Εξαιτίας των δυνατοτήτων αυτών των υπολογιστικών μονάδων, πολλές επιχειρήσεις και οργανισμοί θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτούς τους υπολογιστές διαθέτοντας χρόνο, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Στη δεκαετία του 1970, η διαθεσιμότητα δικτύων υψηλής χωρητικότητας, υπολογιστών και συσκευών αποθήκευσης χαμηλού κόστους και η ευρεία υιοθέτηση δομών προσανατολισμένων στις υπηρεσίες οδήγησαν στη μεγάλη ανάγκη για την ανάπτυξη του υπολογιστικού νέφους. Αυτή που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εδραίωση του Υπολογιστικού Νέφους ήταν η Amazon, η οποία εκσυγχρόνισε τα κέντρα δεδομένων της. Μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν μόλις το 10% της χωρητικότητάς τους για να υπάρχει χώρος για περιστασιακές αιχμές χρήσης του δικτύου. Η εν λόγω εταιρεία διαπίστωσε ότι η νέα αρχιτεκτονική τύπου cloud βελτιώνει σημαντικά την εσωτερική αποτελεσματικότητά της, με την προσθήκη συγκεκριμένων εσωτερικών διαδικασιών. Έτσι άρχισαν να παρουσιάζουν ένα νέο προϊόν στους πελάτες της εταιρείας: «Cloud Computing». Από το 2006, αυτή η προσπάθεια οδήγησε στην Amazon Web Services (AWS) με τη βοήθεια της πληροφορικής.(Μπαμπάνη Ε., 2018). Δύο χρόνια αργότερα, το 2008, η Eucalyptus εγκαινίασε την πρώτη συμβατή με το AWS πλατφόρμα ανοιχτού κώδικα για ιδιωτικές εφαρμογές cloud. Στις αρχές του 2008, η Fog άνοιξε εκ νέου με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Kumar R. et.al., 2014). Πρόκειται για το πρώτο λογισμικό ανάπτυξης cloud ανοικτού κώδικα. Την ίδια χρονιά, επικεντρωθήκαμε στην παροχή υπηρεσιών υψηλής ποιότητας στην υποδομή μας που βασίζεται στο cloud. Το έργο αυτό στηρίζεται οικονομικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την ονομασία «Ermos». (Cucinotta et al., 2011). Είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος cloud σε πραγματικό χρόνο (Hoff C et. al., 2011). Το 2008, η Gartner χώρισε πολύ γρήγορα τους καταναλωτές υπηρεσιών πληροφορικής σε χρήστες και παρόχους, που χρησιμοποιούσαν το cloud computing. Την 01/03/2011, η IBM ανήγγειλε τη χρήση του πλαισίου Smarter Computing για την υποστήριξη εξυπνότερων σχεδίων. Λίγο αργότερα, το 2012, οι Dr. John Bijou και Dr. Sohail Khaddaj περιέγραψαν το νέφος ως μια υποθετική παροχή σημασιολογικών πληροφοριών: "Το υπολογιστικό νέφος είναι μια παγκόσμια σειρά πληροφοριών σε όλο το Διαδίκτυο, στη δομή των περιουσιακών στοιχείων (όπως εξοπλισμός δεδομένων, μοναδικές πλατφόρμες, υπηρεσίες κ.λπ.). Διαμορφώνουν μια αμερόληπτη μονάδα σε ένα εικονικό περιβάλλον" Το cloud computing βασίζεται στην ιδέα του McCarthy για το utility computing. Το "νέφος" περιγράφεται ως ένα σύνολο απομακρυσμένων υπηρεσιών που χρησιμοποιεί ένας οργανισμός χωρίς να παρεμβαίνει στις εσωτερικές του υποθέσεις, όπως προαναφέρθηκε. Αυτή η ιδέα του "αυτόνομου υπολογιστή" είναι που θέτει τις βάσεις για την εξάπλωση των ανωτέρω τεχνολογιών. Η "ανεξάρτητη πληροφορική" αναφέρεται στην αυτοδιαχείριση των ιδιοτήτων των διανεμόμενων πηγών πληροφορικής μέσω της προσαρμογής σε ξαφνικές αλλαγές, με στόχο την συγκάλυψη της πολυπλοκότητας των διαδικασιών για τους χειριστές και τους πελάτες. Η IBM, που ιδρύθηκε το 2001, διαθέτει συστήματα αυτοεξυπηρετούμενων υπολογιστών που αναπτύχθηκαν για να αντιμετωπίσουν την πολυπλοκότητα και άλλα εμπόδια ανάπτυξης των συστημάτων διαχείρισης ΤΠ. Τα αυτόνομα συστήματα μπορούν να προσαρμόζονται αυτόματα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, παρακολουθώντας και βελτιώνοντας συνεχώς την κατάστασή τους και λαμβάνοντας αποφάσεις με βάση καθοδήγηση υψηλού επιπέδου. «Αυτόνομα προσανατολισμένος υπολογισμός», είναι το μοντέλο που προτάθηκε από τον Jimming Liu το 2001. «Τα δίκτυα υπολογιστών» δημιουργήθηκαν για την ανάπτυξη τεχνολογιών που βασίζονται σε «αυτόματους υπολογισμούς». Ο όρος ημερομηνία αποθηκεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και χρησιμοποιείται ως μεταφορά για την εύκολη πρόσβαση στο δίκτυο και την παραγωγή υπολογιστικής ισχύος. Η μεταφορά αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους Ian Foster και Karl Kesselmann όταν δημοσίευσαν το άρθρο τους. "The Grid: (2004) (Foster I. Kesselman C., 2003). Στο "grid computing", υπολογιστές από τομείς που δεν είναι όμοιοι, χρησιμοποιούνται από κοινού για την επίτευξη ενός κοινού στόχου. Για παράδειγμα, μπορείτε να επιλύσετε ένα συνεχές έργο. Ταυτόχρονα, οι υπολογιστές μπορούν να διατεθούν πολύ γρήγορα στην αγορά. Μια από τις βασικές στρατηγικές στη δικτύωση υπολογιστών είναι η κοινή χρήση και η διανομή τμημάτων ενός προγράμματος μεταξύ διαφορετικών υπολογιστών. Το μεγαλύτερο προσόν του μοιρασμένου υπολογισμού είναι ότι κάθε κόμβος μπορεί να αγοραστεί ως ένα ενιαίο κομμάτι υλικού. Έτσι, στο σύνολό τους, οι υπολογιστικές συσκευές μπορούν να παραχθούν με χαμηλότερο κόστος από τους super computers. Το 2007, εισήχθη ο όρος «Ωφέλιμος Υπολογιστής» (Utility computing). Ο όρος αυτός αναφέρεται στη διαδικασία δημιουργίας υποδομών υπολογιστών, όπως η απογραφή, η αποθήκευση και η εξυπηρέτηση. Τα μοντέλα αυτά έχουν το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους ή της έλλειψης αρχικών πόρων για την αγορά. Η International Business Machines (IBM), η Hewlett Packard (HP) και η Microsoft ήταν οι πρώτες μεγάλες εταιρείες που ασχολήθηκαν με το νέο αυτό τομέα της πληροφορικής. Η Google, η Amazon αναλαμβάνουν τα ηνία το 2008, ενώ ιδρύουν τις δικές τους υπηρεσίες για την φύλαξη και για τα λογισμικά.