Διερεύνηση του ρόλου του ερμηνευτικού σχεδιασμού στις μουσειακές εκθέσεις:Η περίπτωση του αρχαιολογικού μουσείου του Πειραιά

Σκοπός της εργασίας είναι η κατάδειξη της σημασίας και της σπουδαιότητας της ερμηνείας στην εκπλήρωση του εκπαιδευτικού και επικοινωνιακού ρόλου του μουσείου. Η επιλογή του θέματος βασίστηκε στην παραδοχή πως η προσπάθεια ερμηνείας και παρουσίασης των εκθεμάτων στους επισκέπτες αποτελεί σημαντική...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: ΤΣΙΧΛΗ, ΕΙΡΗΝΗ
Άλλοι συγγραφείς: ΚΟΥΤΣΙΟΣ, ΑΣΗΜΑΚΗΣ
Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας 2018
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://nemertes.library.upatras.gr/handle/10889/19915
Περιγραφή
Περίληψη:Σκοπός της εργασίας είναι η κατάδειξη της σημασίας και της σπουδαιότητας της ερμηνείας στην εκπλήρωση του εκπαιδευτικού και επικοινωνιακού ρόλου του μουσείου. Η επιλογή του θέματος βασίστηκε στην παραδοχή πως η προσπάθεια ερμηνείας και παρουσίασης των εκθεμάτων στους επισκέπτες αποτελεί σημαντική επιμορφωτική και επικοινωνιακή λειτουργία του σύγχρονου μουσείου. Απώτερος στόχος είναι να αποδειχτεί ότι η σωστή λειτουργία της επικοινωνίας μπορεί να κάνει το μουσείο πιο ελκυστικό προσκαλώντας δηλαδή και μόνο με την παρουσία του μεγάλο αριθμό κοινού. Η εργασία, στο θεωρητικό της σκέλος, διερεύνησε τη σχέση του σύγχρονου μουσείου με την ερμηνεία και την επικοινωνία, ενώ παράλληλα ανέδειξε τη σημασία του ερμηνευτικού σχεδιασμού και της χρήσης των ερμηνευτικών μέσων στη νοηματοδότηση των εκθεμάτων. Ειδικότερα, στο πρώτο κεφάλαιο, μελετήθηκε, βιβλιογραφικά και κριτικά, η έννοια της ερμηνείας, ενώ ταυτόχρονα έγινε αναφορά στον προβληματισμό σχετικά με την παρουσίαση και την ερμηνεία του παρελθόντος καθώς και στην αναγκαιότητα της ερμηνείας στο σύγχρονο μουσείο. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάστηκε ο επικοινωνιακός χαρακτήρας του μουσείου, διερευνήθηκαν οι επικοινωνιακές δυνατότητές του και καταδείχθηκε η αξία καθιέρωσης μιας επικοινωνιακής πολιτικής ως μέσο εκπλήρωσης των στόχων του. Στο εμπειρικό σκέλος της εργασίας, επιλέγοντας ως μελέτη περίπτωσης το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά, εξετάστηκε η ερμηνευτική στρατηγική του μουσείου. Παράλληλα, σχολιάστηκε κριτικά το σκεπτικό της δομής και της οργάνωσης της έκθεσης από κοινού με τη χρήση των ερμηνευτικών και εκθεσιακών μέσων, εξάγοντας χρήσιμα και γόνιμα συμπεράσματα.