Η ανάγνωση της κοινωνικής θέσης της γυναίκας στην κλασική Αθήνα κατά τη διάρκεια μιάς μουσειακής έκθεσης

Στην παρούσα εργασία αναλύεται η θέση της γυναίκας κατά την κλασική εποχή (499π.Χ. – 323π.Χ.), περίοδος κατά την οποία υπήρξε τεράστια άνθιση στο χώρο του πολιτισμού. Η ζωή της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα ήταν, κατά κανόνα, περιορισμένη στο σπίτι, και μάλιστα σε συγκεκριμένο τμήμα του σπιτιού, το γυν...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: RISTA, ADELA
Άλλοι συγγραφείς: ΒΙΓΛΗ, ΜΑΡΙΑ
Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας 2019
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://nemertes.library.upatras.gr/handle/10889/20004
Περιγραφή
Περίληψη:Στην παρούσα εργασία αναλύεται η θέση της γυναίκας κατά την κλασική εποχή (499π.Χ. – 323π.Χ.), περίοδος κατά την οποία υπήρξε τεράστια άνθιση στο χώρο του πολιτισμού. Η ζωή της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα ήταν, κατά κανόνα, περιορισμένη στο σπίτι, και μάλιστα σε συγκεκριμένο τμήμα του σπιτιού, το γυναικωνίτη. Σκοπός της εργασίας είναι ο προσδιορισμός του μεγέθους και το είδος του πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού και θρησκευτικού ρόλου της γυναίκας στα πλαίσια της αρχαίας πόλης της κλασικής περιόδου Οι περισσότερες από τις γνώσεις μας για τις γυναίκες της κλασσικής αρχαιότητας σχετίζονται με την Αθήνα, την πόλη που μας παρέχει τον κύριο όγκο του πληροφοριακού υλικού γι’ αυτή την εποχή. Αναπόφευκτα, οι Αθηναίες καταλαμβάνουν μεγάλο τμήμα του κεφαλαίου της κλασσικής εποχής. Είναι δύσκολο να μάθουμε ως ποιο σημείο τα βιώματα των άλλων Ελληνίδων διαφέρουν από εκείνα των Αθηναίων, καθώς οι περισσότερες ελληνικές πόλεις ακολούθησαν το παράδειγμα της Αθήνας. Η μελέτη της γυναικείας ιστορίας στης αρχαίας Ελλάδας είναι εγχείρημα δύσκολο, αφού εμποδίζεται από την έλλειψη πληροφοριών. Οι πηγές, στη συντριπτική τους πλειονότητα, εκθέτουν και μας πληροφορούν για τις αντρικές δραστηριότητες. Εξάλλου πολύ λίγες γυναίκες είναι γνωστές με τα ονόματα τους. ΄Ο,τι γνωρίζουμε για τις Ελληνίδες προέρχεται από αυτά που έλεγαν οι άντρες μεταξύ τους, από τις αναφορές στην ποίηση και στην τέχνη, από τους νόμους και τις νομοθετικές ρυθμίσεις.