| Περίληψη: | Στην παρούσα ερευνητική εργασία, ερευνάται και συγκρίνεται η αντίληψη της συναισθηματικής προσωδίας ατόμων τυπικού πληθυσμού και ατόμων στο φάσμα του Αυτισμού. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η ικανότητα αναγνώρισης του θυμωμένου, χαρούμενου, λυπημένου και φοβισμένου συναισθήματος, μέσω ακουστικού ερεθίσματος, ηχογραφημένων λέξεων και προτάσεων, όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να επιδείξουν τις ορθές εικόνες που επιδεικνύουν το συναίσθημα και με προφορική απόδοση του συναισθήματος. Έπειτα, πραγματοποιήθηκε μια περιγραφική ανάλυση των απαντήσεων που δόθηκαν από τους συμμετέχοντες και των δύο ομάδων. Τα αποτελέσματα της μικρής αυτής έρευνας, έδειξαν ότι τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης είχαν ίδια επίδοση στη δοκιμασία αναγνώρισης της συναισθηματικής κατάστασης με επιλογή εικόνας καθώς και στην δοκιμασία αναγνώρισης της συναισθηματικής κατάστασης με λεκτική παραγωγή. Επίσης, τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης είχαν καλύτερη επίδοση σε σχέση με τα παιδιά με αυτισμό. Δηλαδή, τα παιδιά στο φάσμα του Αυτισμού έχουν μειωμένη ικανότητα αναγνώρισης συναισθημάτων μέσω αλλαγών στη φωνή του συνομιλητή τους, σε σχέση με τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά. Η ομάδα των ατόμων με ΔΑΦ σημείωσε χαμηλά σκορ και στις δυο δοκιμασίες, αλλά η επίδοση τους ήταν καλύτερη στην δοκιμασία όπου απαιτούνταν η επιλογή εικόνας ως μέσο απόκρισης. Επομένως, η απόδοση της αναγνώρισης της συναισθηματικής κατάστασης του συνομιλητή, φάνηκε να υποβοηθείται μέσω κάποιου οπτικού ερεθίσματος (εκφράσεων του προσώπου).
|
|---|
