Εφαρμογή της εφαρμογής Jab Talk ως μέσο εναλλακτικής επικοινωνίας σε κλινήρη ενήλικα με διάχυτη κρανιοεγκεφαλική κάκωση

Σκοπός: Στόχος της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η εφαρμογή του προγράμματος JabTalktm ως μέσο Εναλλακτικής Επικοινωνίας σε κλινήρη ασθενή με διάχυτη κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Κυρίαρχος σκοπός της εργασίας αυτής είναι η βελτίωση της επικοινωνίας του ατόμου με οικεία και μη πρόσωπα καθώς και η βελ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Βασιλοπούλου, Μαρία- Ειρήνη Α.Μ1494
Άλλοι συγγραφείς: Γεωργοπούλου, Σταυρούλα
Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας 2016
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://hdl.handle.net/10889/20562
Περιγραφή
Περίληψη:Σκοπός: Στόχος της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η εφαρμογή του προγράμματος JabTalktm ως μέσο Εναλλακτικής Επικοινωνίας σε κλινήρη ασθενή με διάχυτη κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Κυρίαρχος σκοπός της εργασίας αυτής είναι η βελτίωση της επικοινωνίας του ατόμου με οικεία και μη πρόσωπα καθώς και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Μέθοδος: Επειδή αυτή η μελέτη αποτελεί συνέχεια προηγούμενης εργασίας, δεν πραγματοποιήθηκε εκ νέου λήψη ιστορικού, ωστόσο πραγματοποιήθηκε λογοθεραπευτική επαναξιολόγηση και αξιολόγηση της χρήσης του συστήματος επικοινωνίας μετά το πέρας του προηγούμενου θεραπευτικού προγράμματος. Οι στόχοι που τέθηκαν μετά από την αξιολόγηση και τη συζήτηση με τα οικεία πρόσωπα της ασθενούς ήταν: (1) η αύξηση των κατηγοριών στο σύστημα επικοινωνίας, (2) η τοποθέτηση διακόπτη ώστε το άτομο να μπορεί να ζητά το tablet για να επικοινωνήσει και (3) η βελτίωση του οπτικοκινητικού ελλειμμάτων και της αριθμητικής και γλωσσικής επεξεργασίας. Η θεραπευτική διαδικασία διήρκησε έξι (6) μήνες με συχνότητα συνεδριών μία έως τρεις ανά βδομάδα στο σπίτι της ασθενούς. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα, μετά από έξι (6) μήνες θεραπευτικής παρέμβασης, έδειξαν βελτίωση σε όλους τους τομείς. Η ασθενής μείωσε τις εκρήξεις θυμού, αύξησε το χρόνο συνεργασίας με την κλινικό, αύξησε τις αυθόρμητες υποδείξεις της στο σύστημα επικοινωνίας, ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το tablet και για άλλες δραστηριότητες και βελτίωσε τον οπτικοκινητικός της συντονισμό. Συμπεράσματα: Παρά την αρχική έλλειψη κινήτρου της ασθενούς για συνεργασία και επικοινωνία, τόσο με την κλινικό όσο και με τους φροντιστές της, και τις περιβαλλοντικές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν κατά τη θεραπεία, φαίνεται ότι η Εναλλακτική Επικοινωνία με χρήση tablet βοήθησε την ασθενή και της έδωσε κίνητρα για να επικοινωνήσει λειτουργικά με τους φροντιστές της και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της.