Μελέτη τεσσάρων περιπτώσεων παιδιών με φωνολογικές διαταραχές ηλικίας 4-7 έως 5-7 ετών μετά απο παρέμβαση με την παραδοσιακή αρθρωτική προσέγγιση (Van Riper and Erickson)

• Κύριος συγγραφέας: Φώτογλου, Αικατερίνη
• Άλλοι συγγραφείς: Μπέσσας, Ανδρέας
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας 2016
• Θέματα: Γλωσσική ανάπτυξη; Παιδιά με φωνολογικές διαταραχές

Η παρούσα έρευνα είχε ως σκοπό να μελετήσει την αποτελεσματικότητα της λογοθεραπευτικής παρέμβασης σε μελέτες περιπτώσεων παιδιών με φωνολογικές διαταραχές. Στην έρευνα αυτή μελετήθηκαν τέσσερα παιδιά ηλικίας 4;7 - 5;7 ετών με λειτουργικές φωνολογικές διαταραχές τα οποία παρουσίαζαν διαφορετικές διαδικασίες απλοποίησης μεταξύ τους και παρήγαγαν λανθασμένα διαφορετικά φωνήματα. Ως μέθοδος λογοθεραπευτικής παρέμβασης επιλέχθηκε αυτή της παραδοσιακής προσέγγισης(Van Riper και Erickson 1996) η οποία αποτελεί μέθοδο θεραπείας αρθρωτικής προσέγγισης για τις φωνολογικές διαταραχές και χρησιμοποιείται πολύ συχνά από τους λογοθεραπευτές. Μετά την αρχική αξιολόγηση των παιδιών με τη Δοκιμασία Φωνητικής και Φωνολογικής Εξέλιξης του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών(1995), τα παιδιά παρακολούθησαν ένα τρίμηνο πρόγραμμα λογοθεραπευτικής παρμέμβασης βασισμένο στην μέθοδο της παραδοσιακής προσέγγισης των Van Riper και Erickson(1996). Δεδομένου ότι κάθε παιδί χρησιμοποιούσε διαφορετικές διαδικασίες απλοποίησης και παρήγαγε λανθασμένα διαφορετικά φωνήματα, οι στόχοι παρέμβασης για το κάθε παιδί διέφεραν.Συγκεκριμένα αφού εντοπιζόταν το μεγαλύτερο ποσοστό συχνότητας διαδικασιών ανάλογα με το είδος, δομικές ή συστημικές, επιλεγόταν η διαδικασία απλοποίησης που χρησιμοποιούσε πιο συχνά το παιδί και αναλόγως ποιο φώνημα σχετιζόταν με τη συγκεκριμένη διαδικασία, θέτονταν ως στόχος παρέμβασης. Ύστερα από την ολοκλήρωση του τρίμηνου προγράμματος παρέμβασης, τα παιδιά επαναξιολογούνταν με τη Δοκιμασία Φωνητικής και Φωνολογικής Εξέλιξης του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών(1995) με σκοπό τη σύγκριση των αποτελεσμάτων πριν και μετά τη λογοθεραπευτική παρέμβαση. Μετά τη σύγκριση αυτών των αποτελεσμάτων παρατηρήθηκε βελτίωση και στα τέσσερα παιδιά όσον αφορά στο ποσοστό συχνότητας απλοποιημένων λέξεων που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά καθώς και στο ποσοστό συχνότητας διαδικασιών απλοποίησης. Ως εκ τούτου προέκυψε το συμπέρασμα ότι η λογοθεραπευτική παρέμβαση σε παιδιά με φωνολογικές διαταραχές είναι απαραίτητη για τη βελτίωση του φωνολογικού συστήματος των παιδιών αυτών.