Επικοινωνιακές δυσκολίες ενήλικων ατόμων με νοητική υστέρηση και ο ρόλος της εναλλακτικής και επαυξητικής επικοινωνίας στη ζωή τους

• Κύριος συγγραφέας: Ανωγιάτη, Βασιλική
• Άλλοι συγγραφείς: Γεωργοπούλου, Σταυρούλα
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: Πανεπιστήμιο Πάτρας 2021
• Θέματα: Νοητική υστέρηση; Επικοινωνία

Η παρούσα πτυχιακή εργασία αναφέρεται στις επικοινωνιακές ανάγκες που αντιμετωπίζουν ενήλικες με νοητική υστέρηση και τον ρόλο που διαδραματίζει η εναλλακτική και επαυξητική επικοινωνία. Αναλυτικότερα στο πρώτο μέρος, αναφέρονται βιβλιογραφικά δεδομένα σχετικά με τον ορισμό της επικοινωνίας, τους τρόπους και τις δεξιότητες της. Ακόμη, γίνεται αναφορά στην ΕΕΕ με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που προκύπτουν από την εφαρμογή του κάθε συστήματος, τον σκοπό και τους υποψήφιους για τη χρήση τους. Ιδιαίτερης σημασίας είναι τα οφέλη από την εφαρμογή της, που υποστηρίζονται από προηγούμενες έρευνες σχετικά με την βελτίωση της επικοινωνίας αλλά και την ποιότητα ζωής εν γένει των υποψηφίων και των φροντιστών τους. Εν συνεχεία, παρατίθενται στοιχεία για τη νοητική υστέρηση και τους βαθμούς ταξινόμησης της διαταραχής. Συνδυαστικά τα προηγούμενα συνθέτουν το δεύτερο μέρος της έρευνας, δηλαδή το ρόλο της ΕΕΕ στις ανάγκες ατόμων με νοητική υστέρηση. Ειδικότερα, η έρευνα προβάλλει τις επικοινωνιακές ανάγκες ατόμων με νοητική υστέρηση όπως αυτές προκύπτουν από τη καθημερινή τους παρουσία στο Κέντρο Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας. Το προσωπικό της δομής διερωτάται για τις ανάγκες των μελών στην επικοινωνία τους και αναλύονται τα δεδομένα που προκύπτουν συγκριτικά με τη βιβλιογραφική ανασκόπηση. Αναφέρονται λοιπόν οι μέθοδοι που εφαρμόζουν οι εκπαιδευτές καθημερινά, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στη βελτίωση της επικοινωνίας των μελών για την εύρυθμη διεξαγωγή των συνεδριών αλλά και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Στοχεύοντας κυρίως στο πραγματολογικό τομέα του λόγου, όπου υπάρχουν τα μεγαλύτερα ελλείμματα. Συστήνεται η συνέχεια του θέματος με την δημιουργία ενός πίνακα ΕΕΕ και η εφαρμογή τους στους 4 βαθμούς ταξινόμησης της διαταραχής, προκειμένου να συγκριθούν οι δυνατότητες και τα ελλείμματα σε κάθε περίπτωση.