ΑΠΕΙΚΌΝΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΉΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΎ ΦΆΣΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟ ΑΠΌ ΤΟ 2000 ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ 2021

• Κύριοι συγγραφείς: Κωλέτσου, Μαρία- Αικατερίνη, Κουρομιχελάκη, Στεφανία, Μητροπούλου, Μαρία
• Άλλοι συγγραφείς: Ευστρατιάδου, Ευαγγελία – Αντωνία
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: Πανεπιστήμιο Πάτρας 2022
• Θέματα: Αυτισμός; Κινηματογράφος

Η παρούσα πτυχιακή εργασία με τίτλο “Η απεικόνιση της διαταραχής αυτιστικού φάσματος στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο από το 2000 μέχρι και το 2021”, ασχολείται με την απεικόνιση του αυτιστικού φάσματος στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο από το 2000 μέχρι και το 2021, ως προς την συχνότητα εμφάνισης των διαγνωστικών χαρακτηριστικών, το προφίλ ατόμων της ΔΑΦ που προβάλλεται, αλλά και την ακρίβεια της αναπαράστασης αυτών. Για την απάντηση των ερευνητικών ερωτημάτων εξετάστηκαν δεκαοκτώ ταινίες στις οποίες προβάλλονται είκοσι δύο χαρακτήρες από όπου και συλλέχθηκαν συγκεκριμένες πληροφορίες. Έπειτα από την βιβλιογραφική ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε, ακολούθησε ποσοτική και ποιοτική μέθοδος ανάλυσης του δείγματος, για την διεξαγωγή των τελικών συμπερασμάτων. Το κυρίαρχο προφίλ του ατόμου με ΔΑΦ που παρουσιάστηκε στο δείγμα είναι γένους αρσενικού και παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο σε παιδική ή εφηβική ηλικία, έχοντας λάβει τυπική εκπαίδευση. Ως προς την εικόνα του χαρακτήρα, το άτομο απεικονίζεται ιδιαίτερα μοναχικό και ευάλωτο, με ευφράδεια λόγου και άριστη λεκτική ικανότητα, χωρίς να λαμβάνει κάποια φαρμακευτική αγωγή. Τα χαρακτηριστικά αναπαράστασης των ατόμων που κυριάρχησαν στα ευρωπαϊκά κινηματογραφικά έργα αφορούν την υπέρ-αντιδραστικότητα σε αισθητηριακές εισροές, την αδυναμία ανταπόκρισης στην κοινωνική αλληλεπίδραση, της εμμονικές συμπεριφορές, τα ελλείμματα στην γλώσσα του σώματος όπως και της ενσυναίσθησης. Οι προβαλλόμενες αναπαραστάσεις προωθούν το προφίλ ενός αδύναμου χαρακτήρα που αντιμετωπίζει το μη υποστηρικτικό πρόσωπο της κοινωνίας. Ακόμη, το τελικό μήνυμα της πλειοψηφίας του δείγματος είναι μη ρεαλιστικά ελπιδοφόρο καθώς παραπέμπει στην στήριξη των ατόμων με ΔΑΦ όχι τόσο για την αποδοχή αυτών αλλά με απώτερο σκοπό την σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων που εμφανίζουν.