| Περίληψη: | Εισαγωγή: Ο σχολικός εκφοβισμός ή αλλιώς bullying, είναι ένα φαινόμενο που συναντάται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό. Ένας στους τρεις μαθητές έχουν πέσει θύμα εκφοβισμού σύμφωνα με έρευνες που αφορούν την Ελλάδα. Ως θύμα σχολικού εκφοβισμού ορίζεται το άτομο που δέχεται επαναλαμβανόμενη επίθεση λεκτική, σωματική ή κοινωνική και ανικανότητα του θύματος να προστατέψει τον εαυτό του.
Σκοπός: Η διερεύνηση των αιτιών, των επιπτώσεων του σχολικού εκφοβισμού καθώς και η αρωγή του κοινοτικού νοσηλευτή στην πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση βιβλιογραφικών άρθρων και ερευνητικών μελετών στην Αγγλική και Ελληνική γλώσσα.
Αποτελέσματα: Για να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού δεν πρέπει να στρέφουμε την βοήθειά μας μόνο προς τα θύματα αλλά και στους θύτες όσο και στους παρατηρητές και να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια αυτής της συμπεριφοράς στην κάθε περίπτωση. Η συμβολή της οικογένειας και του σχολείο μπορεί να αποτρέψει και να προλάβει την γέννηση κάθε είδους σχολικού εκφοβισμού μέσα από διάφορες ενέργειες. Πέρα από απ’ αυτούς όμως σημαντική μπορεί να σταθεί η αρωγή του κοινοτικού νοσηλευτή, ο οποίος μέσω της πρωτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας πρόληψης διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στις διάφορες φάσεις του φαινομένου. Η πρωτοβάθμια πρόληψη χαρακτηρίζεται από την εκπαίδευση που προσφέρει στην κοινότητα με πολυάριθμους τρόπους ώστε να παρεμποδίσει τις ανάρμοστες συμπεριφορές, ενώ η δευτεροβάθμια πρόληψη με την σειρά της ξεκινά όταν τα περιστατικά του σχολικού εκφοβισμού έχουν συμβεί με στόχο τον τερματισμό τους. Έπειτα η τριτοβάθμια πρόληψη χρησιμοποιείται όταν έχουν αποτύχει ή δεν έχουν χρησιμοποιηθεί οι δύο προηγούμενες περιπτώσεις και τα προβλήματα έχουν ανθήσει πλήρως.
Συμπεράσματα: Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα σύνθετο πρόβλημα για το οποίο αποτελεί επιτακτική ανάγκη εκπαίδευσης, ενημέρωσης και συνεργασίας της οικογένειας, του σχολείου και των ειδικών συλλογικά προκειμένου να προληφθεί και να αντιμετωπισθεί.
|
|---|
