Αυτισμός και νοσηλευτική παρέμβαση

• Κύριοι συγγραφείς: Μπελαδάκη, Σοφία- Ευαγγελία, Κάκκος, Ιωάννης
• Άλλοι συγγραφείς: Στεφανόπουλος, Νικόλαος
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας 2017
• Θέματα: Αυτισμός

Με τον όρο «Αυτισμός» ορίζεται η νευροαναπτυξιακή διαταραχή ενός ατόμου, που του στερεί την ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη και λειτουργία. Καλείται διάχυτη καθώς οι επιπτώσεις των δυσλειτουργιών εντοπίζονται σε μεγάλο μέρος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος με μοναδική δυνατότητα την βελτίωση του ασθενή και όχι την πλήρη ίαση. Πέραν αυτού ο αυτισμός, περιλαμβάνει ένα ευρύτερο φάσμα επιμέρους διαταραχών, γεγονός που τον χαρακτηρίζει θεραπευτικά «πολύπλευρο». Μέχρι σήμερα, δεν έχει εξακριβωθεί ο ακριβής μηχανισμός έναρξης των διαταραχών αλλά πιστεύεται ότι είναι νευρολογικής φύσεως διότι η συμπτωματολογία συσχετίζεται με αδυναμία εστίασης και αναγνώρισης των ερεθισμάτων που δέχεται το άτομο είτε οργανικά είτε από το περίγυρο του. Η επικοινωνία και η δυσλειτουργία των αισθήσεων βρίσκονται στο επίκεντρο του διαγνωστικού και θεραπευτικού γνώμονα καθώς σύμφωνα με τα επίσημα Διαγνωστικά κριτήρια που διαμορφώνονται βάσει του ΙCD-10 η διαταραχή του φάσματος Επικοινωνία – Κοινωνικές Δεξιότητες και Εγκατάσταση Στερεότυπης Συμπεριφοράς αποτελούν τα κυριότερα σημεία μη φυσιολογικής εξέλιξης του οργανισμού που νοσεί από Αυτισμό. Ο Νοσηλευτής, ως Επαγγελματίας Υγείας, υποχρεούται να ενεργεί σε κάθε βήμα παρέμβασης ως προς τον «μερικό περιορισμό» της κλινικής εικόνας του αυτιστικού ατόμου είτε σε προληπτικό επίπεδο (ενημέρωση, πρόληψη επιληπτικής κρίσης, αποτροπή κοινωνικού «στιγματισμού») είτε σε θεραπευτικό τομέα (εφαρμογή μεθόδων παρέμβασης/ψυχοθεραπείας, φαρμακευτική παρακολούθηση, φροντίδα σε νοσοκομειακή μονάδα). Για να επιτύχει όμως αποτελεσματικά μέτρα παρέμβασης οφείλει να παρακολουθεί κάθε νέα γνώση και πληροφορία, που συμπληρώνει την έννοια του Αυτισμού διότι η μη αναγνώριση του αιτιολογικού παράγοντα που προκαλεί την έναρξη αυτιστικής συμπεριφοράς βρίσκεται ακόμα υπό μελέτη. Η Πολιτεία αναγνωρίζει την αδυναμία αυτοφροντίδας – αυτοεξυπηρέτησης ατόμων που πάσχουν από Αυτισμό και έτσι έχει προβεί στην καθιέρωση επίσημων διατάξεων και άρθρων (σύμφωνα με τα οποία κατοχυρώνονται τα δικαιώματα τους από την στιγμή που εντάσσονται ενεργά στην κοινωνική ζωή) και στην ανοικοδόμηση Κέντρων Ψυχικής Υγείας και Εξειδικευμένης Περίθαλψης προκειμένου να αποσαφηνίζεται ποιοτικότερα η ομαλή επιβίωση όλων των ατόμων που διέπουν μια Κοινωνία.