| Περίληψη: | Ο προστάτης αδένας αποτελεί τμήμα του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος. Η κύρια λειτουργία του είναι η έκκριση του προστατικού υγρού το οποίο υποστηρίζει το σπέρμα. Ο προστατικός καρκίνος αποτελεί έναν από τους πιο κοινούς τύπους καρκίνου στους άντρες. Συνήθως, η ανάπτυξή του είναι αργή και στα αρχικά στάδια αναπτύσσεται εντός του αδένα, όπου και δεν συνοδεύεται από σοβαρά συμπτώματα. Παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις, λόγω της αργής του εξέλιξης, απαιτεί ήπια ή καθόλου θεραπεία, υπάρχει και το ενδεχόμενο να αποτελεί επιθετική μορφή και να εξαπλωθεί.
Η διάγνωσή του σε πρώιμα στάδιο, επιτυγχάνεται μέσω της δακτυλικής εξέτασης ή μέσω προσδιορισμού του ειδικού προστατικού αντιγόνου στον ορό του αίματος. Ωστόσο, η τελική διάγνωση απαιτεί τη διενέργεια βιοψίας, η οποία πραγματοποιείται μέσω του διορθικού υπερηχογραφήματος. Η χρήση του προσδιορισμού του ειδικού προστατικού αντιγόνου εφαρμόζεται ευρέως και συμβάλλει στην έγκαιρη διάγνωση του προστατικού καρκίνου, πριν ακόμα εμφανιστούν τα συμπτώματα της νόσου. Επιπλέον, ο καρκίνος μπορεί να διαγνωστεί μετά από έλεγχο με στόχο την χειρουργική αντιμετώπιση ή τη θεραπεία της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη.
Από τη στιγμή που επιβεβαιώνεται η νόσος, ακολουθεί η πρόγνωση συνδυάζοντας τα επίπεδα του ειδικού προστατικού αντιγόνου, τη σταδιοποίηση του όγκου και τον ιστολογικό χαρακτηρισμό του. Το σύστημα ΤΝΜ περιγράφει την έκταση του όγκου (Τ), την επέκταση ή μη σε γειτονικούς λεμφαδένες (Ν) και την παρουσία ή μη μετάστασης. Για τον ιστολογικό χαρακτηρισμό του όγκου χρησιμοποιείται το σύστημα Gleason, το οποίο βασίζεται στην εξέταση δειγμάτων ιστού του προστάτη. Εφαρμόζεται μία κλίμακα από το 2 μέχρι το 10, κατά την οποία ο βαθμός 2 αντιστοιχεί σε μη επιθετικό καρκίνωμα και το 10 σε ιδιαίτερα επιθετική μορφή. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων, καθορίζει τη δυνατότητα εφαρμογής θεραπευτικών προσεγγίσεων για την αντιμετώπιση του τοπικά εντοπισμένου προστατικού καρκίνου.
Η θεραπεία, περιλαμβάνει την ενεργό παρακολούθηση, την χειρουργική αντιμετώπιση, την ακτινοθεραπεία, την κρυοθεραπεία, την υψηλής έντασης εστιασμένη δέσμη υπερήχων, την ορμονική θεραπεία, τη χημειοθεραπεία ή το συνδυασμό αυτών. Η τελική επιλογή θεραπείας εξαρτάται από το στάδιο της νόσου, την ηλικία του άντρα και τη γενική κατάσταση της υγείας του. Είναι γεγονός ότι όλες οι θεραπευτικές προσεγγίσεις συνδέονται με παρενέργειες όπως η στυτική δυσλειτουργία και η ακράτεια των ούρων. Επομένως, η σωστή επιλογή αποτελεί ένα πολύπλοκο θέμα. Σε κάθε περίπτωση, στόχος είναι η πρόληψη ανάπτυξης προστατικού καρκίνου. Για αυτόν τον λόγο είναι απαραίτητο για τους άντρες να ακολουθούν ένα πρόγραμμα σωματικής άσκησης και υγιεινής διατροφής.
|
|---|
