Μυασθένεια Gravis και νοσηλευτική παρέμβαση

• Main Authors: Παπαηλίου, Μαρίνα, Κουρουπάκη-Αβραμοπούλου, Νικολίτσα
• Other Authors: Ηγουμενίδης, Μιχάλης
• Format: Πτυχιακή Εργασία
• Language: Greek
• Published: Πανεπιστήμιο Πατρών 2019
• Subjects: Μυασθένεια Gravis; Νοσηλευτική παρέμβαση

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση της Μυασθένειας Gravis και η καταγραφή της νοσηλευτικής παρέμβασης. Η εν λόγω πτυχιακή εργασία αποτελείται από δυο κύρια μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στη βιβλιογραφική ανασκόπηση, σύμφωνα με την οποία περιγράφεται με αναλυτικό τρόπο η ανατομία και η φυσιολογία του μυϊκού συστήματος, η ανάπτυξη και εξέλιξη της νόσου στον ανθρώπινο οργανισμό και η αναφορά πληροφοριών που σχετίζονται με ειδικά θέματα της αυτοάνοσης πάθησης – όπως το νομικό πλαίσιο της Μυασθένειας Gravis – με σκοπό να πραγματοποιηθεί με ολιστική προσέγγιση η διερεύνηση της νόσου. Στο δεύτερο μέρος της παρούσας πτυχιακής, πραγματοποιείται αναφορά στο κυριότερο παράγοντα μιας βιβλιογραφικής ανασκόπησης, που είναι η θέση του νοσηλευτή, ως επαγγελματίας υγείας, στις επιπτώσεις της νόσου στον άνθρωπο και στη καταγραφή των αρμοδιοτήτων του κατά την εκτίμηση και θεραπευτική προσέγγιση περιστατικών ασθενών. Το ανοσολογικό σύστημα του ανθρώπου διαδραματίζει τον σπουδαιότερο ρόλο στην διατήρηση και προαγωγή της υγείας του, τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχικό επίπεδο. Διακρίνεται όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο, κατά το οποίο ο οργανισμός παρουσιάζει σύγχυση στις κυτταρικές λειτουργίες του και αναγνωρίζει ως «εχθρό», στοιχεία του ίδιου του οργανισμού. Απόρροια αυτής της δυσλειτουργίας είναι η πυροδότηση αυτοάνοσων παθήσεων. Ο όρος «Μυασθένεια Gravis (M.G)» αναφέρεται σε ένα χρόνιο, αυτοάνοσο νόσημα, στο οποίο κύριο χαρακτηριστικό είναι η δυσλειτουγία του μυοσκελετικού συστήματος του ανθρώπινου οργανισμού. Για την ακρίβεια ο ασθενής εμφανίζει αυξημένη αδυναμία των σκελετικών μυών. Ο ρόλος του νοσηλευτή χαρακτηρίζεται πολυπαραγοντικός καθώς η αυτοάνοση νόσος του μυοσκελετικού συστήματος παρουσιάζει μη σταθερούς αιτιολογικούς παράγοντες και η θεραπευτική προσέγγιση βασίζεται στην εξατομικευμένη κλινική και υποστηρικτική προσέγγιση του εκάστοτε ασθενή. Ο νοσηλευτής λαμβάνοντας υπόψη τις εξατομικευμένες ανάγκες και ιδιαιτερότητες του κάθε ατόμου που φέρει τη πάθηση M.G., θα πρέπει με γνώμονα το θεραπευτικό μοντέλο και τη διανοητική – ψυχική υγεία του ασθενή, να σχεδιάσει ένα πλάνο νοσηλευτικών διεργασιών/ενεργειών, με το οποίο θα στοχεύει στη σωματική, πνευματική και συναισθηματική ετοιμότητα του ασθενή έναντι στις επιπτώσεις της νόσου.