| Περίληψη: | Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι απομυελινωτική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος που προσβάλλει κυρίως άτομα ηλικίας 20 έως 40. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι αυτοάνοση ασθένεια που προσβάλλει πάνω από 2.000.000 ανθρώπους στον πλανήτη και περισσότερο τις γυναίκες προς τους άνδρες σε αναλογία 2:1. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο και ποικίλλουν ανάλογα με το σημείο προσβολής του ΚΝΣ. Τα πιο συχνά είναι η κόπωση, η σπαστικότητα, οι ενοχλήσεις στη βάδιση, ο πόνος, διαταραχές της κύστεως και διαταραχές της όρασης. Η διάγνωση της νόσου στηρίζεται στην κλινική εικόνα και στην απεικόνιση βλαβών της λευκής ουσίας στην μαγνητική τομογραφία αλλά και στην εξέταση του ΕΝΥ. Η θεραπεία της ΣΚΠ στηρίζεται στη θεραπεία των συμπτωμάτων, στη θεραπεία των οξέων υποτροπών και στις θεραπείες που τροποποιούν την πορεία της νόσου. Σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί και ο ρόλος του νοσηλευτή στη διαχείριση της νόσου. Ο νοσηλευτής παίζει βασικό ρόλο στην συνεχιζόμενη φροντίδα και στην εκπαίδευση του ασθενούς, βοηθώντας τους ασθενείς και τις οικογένειές τους να κατανοήσουν καλύτερα τη διαδικασία της νόσου, τις επιλογές θεραπείας και διαχείρισης και τους τρόπους με τους οποίους η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα της υποτροπής και της αναπηρίας. Συνεπώς ο νοσηλευτής έχει σημαντικό ρόλο να εκπαιδεύσει τον ασθενή να αυτοδιαχειρίζεται τη νόσο.
Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να διερευνηθεί εις βάθος η σκλήρυνση κατά πλάκας και η αναγκαιότητα του νοσηλευτή στη διαχείριση της νόσου.
Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε περιλαμβάνει αναζήτηση βιβλιογραφίας με συλλογή πληροφοριών από βιβλία, επιστημονικά άρθρα, έρευνες και ιστοσελίδες. Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν μέσω του διαδικτύου είναι Pubmed, Wiley online library, Elsevier, Google scholar, Κάλλιπος και Heal-link.
Τα αποτελέσματα της βιβλιογραφικής ανασκόπησης έδειξαν ότι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία συμβάλλουν στην πρόληψη υποτροπής της νόσου. Επίσης ο ρόλος του νοσηλευτή είναι σημαντικός καθώς αναλαμβάνει την πλήρη ενημέρωση και την ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς αλλά και του οικογενειακού περιβάλλοντος για τη νόσο, τη διαχείριση συμπτωμάτων αλλά και την πρόληψη επιπλοκών.
|
|---|
