| Περίληψη: | Εισαγωγή : Η επιστημονική κοινότητα στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών έχει επισημάνει αξιοσημείωτη πρόοδο στην διερεύνηση της αιτιοπαθολογίας της νεφρικής ανεπάρκειας, Συγχρόνως , γίνεται μεγαλειώδης προσπάθεια για την ανάπτυξη νέων τεχνικών αποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας που θα στοχεύουν στην μακροχρόνια θεραπεία και όχι στην συντήρηση για παράταση της ζωής.
Σκοπός : Η παρούσα εργασία διαχωρίζεται σε δυο επιμέρους ενότητες. Στο γενικό μέρος αναλύεται η ανατομία , η φυσιολογία του ουροποιητικού συστήματος, ενώ επίσης αναφέρονται οι πιο συχνές παθολογικές καταστάσεις που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση οξείας ή χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Στο ειδικό μέρος αναλύονται οι πιο συχνά εφαρμοσμένες μέθοδοι νεφρικής υποκατάστασης και οι επιπλοκές αυτών , ενώ γίνεται αναφορά και σε δύο νεότερες μεθόδους. Η μελέτη αυτή, μέσω της διερεύνησης των επιπλοκών των νεφρικών υποκαταστάσεων, έχει σκοπό να ενημερώσει/ επαγρυπνήσει τους κλινικούς παρόχους υγείας για πρόληψη των επιπλοκών μέσω της νοσηλευτικής παρέμβασης.
Μεθοδολογία : Διεξήχθη βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένων άρθρων από τις βιβλιογραφικές βάσεις δεδομένων Pubmed , Medline , Healink , Openarchives και Google Scholar ,χρησιμοποιώντας λέξεις-κλειδιά και συνδυασμό αυτών : “Acute & Chronic Kidney Disease” , “Hemodialysis” , “Peritoneal Dialysis”, “Kidney transplantation”.
Αποτελέσματα : Επιβεβαιώθηκε ότι οι ασθενείς με χρονιά νεφρική νόσο που υπόκεινται σε εξωνεφρική κάθαρση έρχονται αντιμέτωποι με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης των επιπλοκών της εκάστοτε μεθόδου μειώνοντας το εκτιμώμενο όριο επιβίωσης και την ποιότητα ζωής.
Συμπεράσματα : Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την εκπόνηση της συγκεκριμένης εργασίας, υπογραμμίζουν πρώτα την σημαντικότητα της επιλογής της κατάλληλης θεραπείας για την διαχείριση της νεφρικής νόσου αλλά και την αξία του νοσηλευτικού έργου. Επιβεβαιώνεται ότι η νοσηλευτική διεργασία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της υποστήριξης των νεφροπαθών, στα πλαίσια της εξατομικευμένης και ολιστικής φροντίδας των συγκεκριμένων ασθενών. Σε ένα μεγάλο ποσοστό, οι θεραπείες δεν ωθούν τους ασθενείς σε κοινωνική περιθωριοποίηση καθώς όταν αυτό είναι επιτεύξιμο , οι συνεδρίες είναι τροποποιήσιμες και δεν μεταβάλλουν τα προγράμματα τους. Τέλος, η ψυχολογική υποστήριξη είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες για τη συμμόρφωση στη θεραπεια και κατ’ επέκταση στην αποτροπή της αρνητικής έκβασης της νόσου.
|
|---|
