Σύγκριση σύγχρονων επεμβατικών και μη μεθόδων αντιμετώπισης των συμπτωμάτων που προκαλούνται από σπονδυλική στένωση

• Κύριοι συγγραφείς: Καλή, Ευαγγελία Α.Μ. 1751, Πιτερός, Παναγιώτης Α.Μ. 1769
• Άλλοι συγγραφείς: Πουλιάση, Καλλιόπη
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 2016
• Θέματα: Σπονδυλική στήλη; Σπονδυλική στένωση; Θεραπεία

Το Γενικό Μέρος της παρούσας πτυχιακής περιλαμβάνει αναφορά στην ανατομία της σπονδυλικής στήλης, στην παθοφυσιολογία και παθογένεια της εκφυλιστικής σπονδυλικής στένωσης, τη συμπτωματολογία αυτής και τις διαγνωστικές δυνατότητες που έχουμε. Αναλυτικότερα, γίνεται εκτενή μνεία στα δομικά και οστικά στοιχεία της σπονδυλικής στήλης, στις παθογενής διεργασίες ελάττωσης χώρου του σπονδυλικού καναλιού που προκαλείται από την ανάπτυξη οστεοφύτων της Σ.Σ ως απόρροια εκφυλισμού των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Εν συνεχεία τα βασικά συμπτώματα που προκαλούνται στην στένωση σπονδυλικού καναλιού είναι: πόνος που ακτινοβολεί στα άκρα, αισθητικές διαταραχές, απώλεια ελέγχου κύστης και εντέρου, απώλεια ισορροπίας από πίεση στον αυχενικό νωτιαίο μυελό. Τέλος, η διάγνωση στηρίζεται στις διάφορες απεικονιστικές μεθόδους, όπως η απλή ακτινογραφία, η Μαγνητική Τομογραφία και Αξονική Τομογραφία. Το Ειδικό μέρος αποτελείται από τις συντηρητικές και χειρουργικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της σπονδυλικής στένωσης και από μελέτες ασθενών οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν με τις δύο παραπάνω παρεμβάσεις. Τέλος, αναφέρονται και σχολιάζονται τα αποτελέσματα των ερευνών. Πιο συγκεκριμένα, στο 3ο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι πιθανές θεραπείες τις σπονδυλικής στένωσης. Οι επιλογές θεραπείας της σπονδυλικής στένωσης είναι είτε συντηρητικές είτε χειρουργικές. Η συντηρητική προσέγγιση περιλαμβάνει μεθόδους μη επεμβατικές όπως φυσικοθεραπεία, φαρμακολογική θεραπεία, χρήση βοηθημάτων, φυσικά μέσα καθώς επίσης και επισκληρίδιες ενέσεις στεροειδών. Οι συντηρητικές προσεγγίσεις από την άλλη, αφορούν κυρίως χειρουργεία πλήρης ή μερικής πεταλεκτομής, αρθρόδεσης, οστεοσύνθεσης και άλλα. Στο τέλος του κεφαλαίου γίνεται αναφορά σε νέες τεχνικές αποσυμπίεσης της σπονδυλικής στήλης, λιγότερο επεμβατικές. Εν κατακλείδι, γίνεται σύγκριση της συντηρητικής με την χειρουργική προσέγγιση με βάση έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Τα συμπεράσματα σε πολλές από αυτές είναι υπέρ της χειρουργικής θεραπείας, χωρίς όμως αυτό να είναι ξεκάθαρο καθώς και η φυσικοθεραπεία μπορεί να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα