| Περίληψη: | Η φυσικοθεραπεία είναι ένας ευρέως διαδεδομένος κλάδος που αναπτύσσεται συνεχώς καθώς νέες τεχνικές αποκατάστασης έρχονται στο προσκήνιο. Πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα στον κλάδο της παιδιατρικής φυσικοθεραπείας, είναι το γεγονός ότι κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό, κάτι το οποίο κάθε φυσικοθεραπευτής πρέπει να υπενθυμίζει στον εαυτό του.
Η πολυπλοκότητα της Ε.Π. στα παιδιά πρέπει να μας ωθεί στην αναζήτηση των καλύτερων τρόπων αντιμετώπισής της. Πολλές φορές η μέθοδος που κρίνουμε καλύτερη για ένα παιδί μπορεί να μην έχει τα ίδια αποτελέσματα σε ένα άλλο, για τον λόγο αυτό η έρευνα για τις τεχνικές αποκατάστασης παιδιών με Ε.Π. είναι μακροχρόνια και συνεχώς αυξανόμενη.
Ένα από τα προβλήματα τα οποία οι φυσικοθεραπευτές καλούνται να διαχειριστούν σε παιδιά με Ε.Π. αποτελεί η σπαστικότητα που εμφανίζεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις της πάθησης αυτής. Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, η διαχείρηση της σπαστικότητας μπορεί να γίνει μέσω προοδευτικών και συνεργικών κινητικών προτύπων, μέσω νευρομυϊκής διευκόλυνσης, με την χρήση εξοπλισμού και άλλων μέσων.
Η σπαστικότητα όμως είναι ένα πρόβλημα το οποίο ο φυσικοθεραπευτής δεν καλείται να λύσει μόνος του. Για τη διαχείρισή της, μόνο η φυσικοθεραπεία μπορεί να μην είναι αρκετή και να είναι απαραίτητη η χρήση συγκεκριμένης φαρμακολογίας, όπως η χρήση BOTOX ή βακλοφένης και χειρουργικής αποκατάστασης, όπως η ριζοτομή. Τα φάρμακα και τα χειρουργεία μπορούν να συνδυαστούν με την φυσικοθεραπεία.
Σκοπός της πτυχιακής είναι να παρουσιάσουμε όλα τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της σπαστικότητας στην Ε.Π., αφού πρώτα παρουσιάσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα γι’ αυτήν.
|
|---|
