Αποτελεσματικότητα εφαρμογής προσθετικών μελών και ο ρόλος της φυσικοθεραπείας

• Κύριοι συγγραφείς: Αχριάνη, Κατερίνα, Κοτσαρίνη, Νίκη, Μουλοπούλου, Μάγδα
• Άλλοι συγγραφείς: Κουτσογιάννης, Κωνσταντίνος
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 2017
• Θέματα: Άνω άκρο; Ακρωτηριασμοί; Προσθετική επιστήμη; Αποκατάσταση; Μεθοδολογία και έρευνα

Σκοπός: Σκοπός της έρευνας, όπως τέθηκε από την ερευνητική ομάδα, ήταν η διερεύνηση των επιρροών της χρήσης προσθετικών μελών στην καθημερινότητα των ακρωτηριασμένων ατόμων, καθώς και ο ρόλος της φυσικοθεραπείας, ως καταλυτικός παράγοντας για μια επιτυχημένη αποκατάσταση και επανένταξη στις καθημερινές δραστηριότητες. Μέθοδος: Στην έρευνα έλαβανμέρος 22 ακρωτηριασμένα άτομα, χρήστες πρόσθεσης, εκ των οποίων 17 ήταν άντρες και 5 γυναίκες, χωρίς περιορισμούς στην ηλικία, που κυμαινόταν από 17 έως 67 έτη.Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από τις πόλεις Αθήνα , Πάτρα , Θεσσαλονίκη και Λάρισα. Ως εργαλεία συλλογής δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικά ερωτηματολόγια, το τυποποιημένο Tapes-R (Trinity Amputation and Prosthesis Experience Scales-Revised) και ένα δεύτερο ερωτηματολόγιο, το οποίο δημιουργήθηκε από την ερευνητική ομάδα, για την εξυπηρέτηση των σκοπών της μελέτης. Κατόπιν της συλλογής απαντήσεων, πραγματοποιήθηκε περιγραφική και στατιστική ανάλυση μέσω του προγράμματος SPSS. Αποτελέσματα: Στα σημαντικότερα ευρήματα ήταν τα ατυχήματα ως συχνότερη αιτία ακρωτηριασμού και το διαμηριαίο,ως πιο δημοφιλές είδος πρόθεσης. Ο μέσος όρος ωρών εφαρμογής πρόθεσης των συμμετεχόντων ήταν 11,9 ώρες ημερισίως. Η πλειοψηφία του δείγματος (54,5%) δήλωσε ότι έχει προσαρμοστεί στη χρήση της πρόθεσης. Το 63,6% ανέφερε ότι το προσθετικό μέλος δεν συνεπάγεται μεγαλύτερη εξάρτηση του χρήστη από άλλα άτομα. Η πλειοψηφία του δείγματος δεν φάνηκε να περιορίζεται στις καθημερινές δραστηριότητες. Οι περισσότεροι χρήστες βαθμολόγησαν την πρόθεσή τους με 8/10. Η πλειοψηφία δεν αντιμετώπιζε συμπτώματα πόνου και συνοδά ιατρικά προβλήματα. Ωστόσο, υπήρξε συσχέτιση του είδους πρόθεσης και του επιπέδου του πόνου κολοβώματος, όσων αντιμετώπιζαν. Το δείγμα βαθμολόγησε με μέσο όρο 9 την φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση, με την πλειοψηφία (72,7%) να δηλώνει ικανοποιημένη με το είδος των ασκήσεων που ακολούθησε. Το 77,3 % δεν πραγματοποίησε αερόβια άσκηση. Βρέθηκε όμως, συσχέτιση μεταξύ αυτής και της πρότασης «Το να είμαι ακρωτηριασμένος σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω». Οι λειτουργικές ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν από όλους. Το 68,2% διέκοψε την φυσικοθεραπεία μετά την εφαρμογή της πρόσθεσης. Στους 7 περίπου μήνες, παρατηρήθηκαν τα ευεργετικά αποτελέσματα της φυσικοθεραπευτικής προσέγγισης. Συμπεράσματα: Η συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις διάφορες πτυχές της χρήσης πρόθεσης, κατέδειξε θετικά συμπεράσματα και αισθήματα ικανοποίησης από την πλειοψηφία του δείγματος. Υπάρχουν ωστόσο, παράμετροι που χρειάζονται περαιτέρω βελτίωση για ακόμα καλύτερη απόδοση και λειτουργικότητα των προθέσεων. Η φυσικοθεραπεία κρίνεται σημαντική για την επιτυχή αποκατάσταση, ενώ η καλύτερη ενημέρωση ως προς τον ρόλο αυτής και της σημαντικότητας των σταδίων και των ασκήσεων ξεχωριστά, θα αποτελέσει σίγουρα ένα σημαντικό βήμα προς την βελτίωση της ποιότητας της ζωής των χρηστών, χρόνο με τον χρόνο.