Σύνδρομο λογονοκνημιαίας ταινίας

Ο σκοπός αυτής της πτυχιακής εργασίας ήταν να γίνει μία ανασκόπηση επί του θέματος που εξετάστηκε, του συνδρόμου λαγονοκνημιαίας ταινίας. Αναλύθηκαν τα βασικά μέρη της πάθησης , όπως είναι τα αίτια, η επιδημιολογία, η ανατομία της περιοχής αλλά και τα συμπτώματα, η διάγνωση της πάθησης και τέλος ο τ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Θυμαρά, Όλγα
Άλλοι συγγραφείς: Φουσέκης, Κωνσταντίνος
Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 2018
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://nemertes.library.upatras.gr/handle/10889/22027
Περιγραφή
Περίληψη:Ο σκοπός αυτής της πτυχιακής εργασίας ήταν να γίνει μία ανασκόπηση επί του θέματος που εξετάστηκε, του συνδρόμου λαγονοκνημιαίας ταινίας. Αναλύθηκαν τα βασικά μέρη της πάθησης , όπως είναι τα αίτια, η επιδημιολογία, η ανατομία της περιοχής αλλά και τα συμπτώματα, η διάγνωση της πάθησης και τέλος ο τρόπος αντιμετώπισής της. Μέσα από τις βιβλιογραφίες, που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή της εργασίας, φάνηκε ότι συνήθως η αντιμετώπιση του συνδρόμου είναι κυρίως συντηρητική, με κυρίαρχο ρόλο αυτόν της φυσικοθεραπείας. Η αιτιολογία της πάθησης είναι πολυπαραγοντική, συνδυάζοντας ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες. Τα αίτια της πάθησης εντοπίζονται σε θέματα τόσο ανατομικής λειτουργικής πολυπλοκότητας της όσο και της δομής της ταινίας. Στο πλαίσιο της ανασκόπησης αυτής, έγινε αξιολόγηση των προϋπαρχουσών ερευνών ως προς τη θεραπεία και αποκατάσταση του συνδρόμου λαγονοκνημιαίας ταινίας. Παρουσιάστηκαν τεχνικές και μέθοδοι αντιμετώπισης του ΣΛΤ κάποιες από τις οποίες φάνηκαν να είναι ορθώς εφαρμοσμένες, ενώ κάποιες άλλες χρήζουν περαιτέρω εξέτασης στα επόμενα χρόνια. Η συντηρητική θεραπεία είναι ανάλογη με το στάδιο του ασθενούς, δηλαδή το οξύ, το υποξύ και το στάδιο ενδυνάμωσης. Για το κάθε στάδιο υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και τεχνικές σύμφωνες με την διαθέσιμη βιβλιογραφία. Αξιολογώντας την αποτελεσματικότητα της συντηρητικής προσέγγισης του συνδρόμου φάνηκε ότι ο αριθμός που αφορά τις επιδράσεις θεραπευτικής αντιμετώπισης μέσω τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών, είναι μικρός. Η συμπερίληψη της εγκάρσιας τριβής στα πλαίσια ενός κλασσικού φυσικοθεραπευτικού προγράμματος με υπέρηχο και διατάσεις, έδειξε ότι δεν αποτέλεσε επιπλέον ωφέλιμη θεραπεία. Συμπερασματικά, η βιβλιογραφική εγκυρότητα σχετιζόμενη με τη συντηρητική θεραπεία για το ΣΛΤ φαίνεται να είναι περιορισμένη και ποιοτικά ανεπαρκής.