| Περίληψη: | Τα τελευταία χρόνια η έκκεντρη άσκηση έχει λάβει μεγάλης προσοχής εκ μέρους της επιστημονικής κοινότητας, ως μέσο για την αντιμετώπιση και αποκατάσταση μιας ποικιλίας κακώσεων τόσο του άνω, όσο και του κάτω άκρου.
Οι κακώσεις του κάτω άκρου αποτελούν μια μεγάλη, ετερογενή ομάδα κακώσεων, οι οποίες είναι συχνότατες στους αθλητές, αλλά και τους ανθρώπους που κάνουν καθιστική ζωή. Λόγω του έντονου αντίκτυπου που αποφέρουν επί της λειτουργικότητας και της ποιότητας ζωής των ασθενών, η έγκαιρη και ταχεία αποκατάστασή τους είναι κρίσιμη για τόσο για τον ασθενή, όσο και τον επαγγελματία υγείας.
Η παρούσα εργασία συνοψίζει τα μέχρι σήμερα δεδομένα της βιβλιογραφίας, σχετικά με την αποτελεσματικότητα αλλά και τους περιορισμούς της έκκεντρης άσκησης στην αποκατάσταση του κάτω άκρου. Με βάση τα δεδομένα αυτά, η έκκεντρη άσκηση έχει αναδειχθεί πολύ αποτελεσματική σε μια ποικιλία κακώσεων του κάτω άκρου, όπως οι τενοντοπάθειες, με κύριες την τενοντοπάθεια του αχίλλειου τένοντα και της επιγονατίδας, των κακώσεων των οπίσθιων μηριαίων μυών, των κακώσεων των προσαγωγών, καθώς και ως μέσο αποκατάστασης μετά από χειρουργική ανάπλαση των πρόσθιων χιαστών συνδέσμων (ACL). Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις κρίνεται το ίδιο ή και περισσότερο αποτελεσματική με τις παραδοσιακές παρεμβάσεις, όπως η ομόκεντρη άσκηση.
Παρόλα αυτά, υπάρχει έλλειψη συστηματικής ανάλυσης της βιβλιογραφίας σχετικά με τον ακριβή και ορθό τρόπο εφαρμογής της και τη διατύπωση σαφών πρωτοκόλλων θεραπείας, ειδικών για κάθε τύπο κάκωσης. Μια τέτοια μελλοντική συνεισφορά αναμένεται να συμβάλλει στη μεγιστοποίηση της χρησιμότητας και αποτελεσματικότητας της έκκεντρης άσκησης, ως εργαλείο αποκατάστασης στα χέρια του φυσικοθεραπευτή.
|
|---|
