Μελέτη εμβιομηχανικών παραμέτρων κάτω άκρων σε χορευτές κλασσικού χορού-μπαλέτου – Ανασκόπηση

• Κύριος συγγραφέας: Τζαβέλλα, Αθηνά
• Άλλοι συγγραφείς: Ξεργιά, Σοφία
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: Πανεπιστήμιο Πατρών 2020
• Θέματα: Εμβιομηχανική; Κινηματική; Ηλεκτρομυογράφημα; Μπαλέτο; Κινητική ανάλυση

Ο χορός είναι αποτέλεσμα συνδυασμού αθλητικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Συγκεκριμένα στον κλασσικό χορό (ή μπαλέτο) οι υψηλές απαιτήσεις για δύναμη, ευλυγισία, ισορροπία και αισθητικότητα των κινήσεων θέτει το σώμα σε ακραίες θέσεις. Η επαναλαμβανόμενη έκθεση των αρθρώσεων και όλων των θυλακοσυνδεσμικών και μυοτενόντιων στοιχείων σε ακραίες θέσεις οδηγεί σε υψηλό κίνδυνο τραυματισμών, οι περισσότεροι των οποίων αποτελούν τραυματισμούς υπέρχρησης. Σκοπός της συγκεκριμένης ανασκόπησης είναι να μελετήσει πως επηρεάζονται οι εμβιομηχανικές παράμετροι στο μπαλέτο, και να τις συσχετίσει με τραυματισμούς. Για το ειδικό μέρος της εργασίας έγινε αναζήτηση, στην ιστοσελίδα PubMed, κλινικών και πιλοτικών ερευνών με βασικούς πυλώνες το μπαλέτο και την εμβιομηχανική. Αποκλείστηκαν συστηματικές ανασκοπήσεις και όσες μελέτες δεν ήταν γραμμένες στα αγγλικά. Με λίγα λόγια τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντικές αλλαγές σε επίπεδο κίνησης/κινηματικής, μυϊκής δραστηριοποίησης, δύναμης, ροπής, μήκους και πάχους μυοτενόντιων ομάδων, αντοχής και ελαστικότητας μυών. Αυξημένο εύρος τροχιάς παρουσιάζει η ποδοκνημική άρθρωση κυρίως στην πελματιαία κάμψη, δε συμβαίνει όμως πάντα το ίδιο και για την έξω στροφή του ισχίου. Παρόλο που φαινομενικά η τελευταία φαίνεται να δουλεύεται και να εφαρμόζεται συνεχώς από τους χορευτές, στην πραγματικότητα μεγάλο ποσοστό αυτών εξωστρέφει περισσότερο τις υποκείμενες αρθρώσεις του ισχίου για να πετύχει τη μέγιστη έξω στροφή ολόκληρου του κάτω άκρου, που είναι και η αισθητικά απαιτούμενη. Διαφοροποιήσεις στη μυϊκή δραστηριότητα υπάρχουν ακόμη και μεταξύ χορευτών, αναλόγως την τοποθέτηση ή την ισορροπία εκείνη τη στιγμή. Στο σύνολό τους όμως, έχουν καλύτερη μυϊκή συνέργεια και ισορροπία συγκριτικά με άλλες ομάδες. Η δομή μυών και τενόντων μπορεί συνολικά να μην διαφοροποιείται, ιδιαίτερα σχετικά με άλλα άτομα, αλλά σε μεμονωμένα ανατομικά τμήματά τους παρατηρήθηκαν αλλαγές μήκους πάχους και επιμήκυνσης. Φυσικά δε λείπουν και οι νευρολογικές τροποποιήσεις, με αυξημένη διεγερσιμότητα σε υγιείς χορευτές ή μειωμένη σε περιπτώσεις τραυματισμών. Η συγκέντρωση αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης ανασκόπησης δείχνει πως ο χώρος του κλασσικού χορού είναι ήδη αρκετά μελετημένος σε εμβιομηχανικό επίπεδο. Πάραυτα περισσότερες έρευνες απαιτούνται με περισσότερες συγκρίσεις μεταξύ παραγόντων.