| Περίληψη: | ΕΙΣΑΓΩΓΗ : Διάσταση των ορθών κοιλιακών μυών ή «diastasis rectus abdominis muscle» (DRAM), ορίζεται ως η απομάκρυνση των ορθών κοιλιακών μυών από τη λευκή γραμμή, μία κατάσταση η οποία συχνά εμφανίζεται μετά τον τοκετό. Ο κυριότερος μηχανισμός της διάστασης είναι το αυξημένο μέγεθος της μήτρας εξαιτίας του αναπτυσσόμενου εμβρύου. Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση αυξάνει την τάση του κοιλιακού τοιχώματος προκαλώντας την διάταση των μαλακών κοιλιακών δομών. Διάσταση μεγαλύτερη των 2 cm σε ένα ή παραπάνω σημεία αξιολόγησης χαρακτηρίζεται ως παθολογική. Τα σημεία που αξιολογούνται είναι το επίπεδο του ομφαλού, 4,5 cm πάνω και κάτω από αυτόν. Η παθολογία αυτή επηρεάζει το 60% των γυναικών μετά την εγκυμοσύνη.
ΣΚΟΠΟΣ: Κύριος σκοπός αυτής της ανασκόπησης είναι η συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων, επιστημονικών δεδομένων, γύρω από το θέμα της « κλινικής διαχείρισης της διάστασης του ορθού κοιλιακού μετά την εγκυμοσύνη». Θα γίνει μια απόπειρα να δοθεί φως στην γνώση που υπάρχει γύρω από την επιδημιολογία, τα χειρουργεία, τα συνοδά προβλήματα και κυρίως τη φυσικοθεραπεία πάνω στη διάσταση του ορθού κοιλιακού μετά τον τοκετό, γεγονός που θα αποτελέσει έναυσμα για την κινητοποίηση και την παρότρυνση των επιστημόνων της φυσικοθεραπείας για περαιτέρω έρευνα. Καθώς δεν υπάρχουν ακόμα ξεκάθαρες οδηγίες ως προς τη συντηρητική διαχείριση της παθολογίας, στόχος είναι το να υπάρξει ενημέρωση των αναγνωστών για την πάθηση και τη διαχείρισή της και των ερευνητών για τα γνωστικά κενά που χρήζουν μελέτης και κάλυψης.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Όπως έχει προαναφερθεί «η κλινική διαχείριση για τη διάσταση του ορθού κοιλιακού» είναι ένα νέο θέμα και πρόσφορο για μελέτη. Το θέμα επιλέχθηκε λόγω του εξαιρετικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζει και της εντοπισμένης γνώσης που υπάρχει γύρω από αυτό. Οι πληροφορίες για την ανασκόπηση αντλούνται κατά κύριο λόγο από την διαδικτυακή βιβλιοθήκη του «PUB MED» και «Google Scholar».
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι θεμέλιες ασκήσεις «της κλινικής διαχείρισης της διάστασης του ορθού κοιλιακού» γύρω από τις οποίες κινούνται όλες οι μελέτες, είναι η σύσπαση του εγκάρσιου κοιλιακού «drawing in» και η σύσπαση ορθού κοιλιακού «crunches». Παρ’ όλα αυτά, αν και παρουσιάζεται στις περισσότερες περιπτώσεις βελτίωση του προβλήματος σε κάποιο βαθμό, υπάρχει ακόμα αμφιβολία για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα τους. Ο συνδιασμός των τεχνικών αυτών με παράλληλη κινητοποίηση άκρων και πυέλου, αλλά και χρήση βοηθητικών μέσων αποκατάστασης αυξάνει την αποδοτικότητα των θεραπευτικών προγραμμάτων και αποτελεί ερευνητικά εφαλτήριο για περαιτέρω εμβάθυνση και μελέτη.
|
|---|
